Dit was Listen Festival 2023

Brussel is meer dan ooit een hotspot voor creativiteit, muziek en nightlife en Listen Festival is daar het levende bewijs van. Een week lang geven de meest getalenteerde collectieven en artiesten het beste van zichzelf op een hele reeks locaties doorheen de hoofdstad. Locaties die zo divers en kwalitatief hoogstaand zijn dat we ze snel, maar onterecht als vanzelfsprekend beschouwen: er zijn maar weinig steden die kunnen tippen aan wat Brussel te bieden heeft. De culturele diversiteit heeft hier een grote invloed op: muziekgenres van over de hele wereld vinden een thuis in onze grootstad in de vorm van collectieven en muzikale projecten, vaak opgestart door artiesten met roots in die respectievelijke regio's.

Het is deze diversiteit die ons elk jaar opnieuw een heel weekend lang naar Listen Festival brengt. Over drie dagen gespreid bijna 24 uur feesten, het is iets wat ik niet snel zou doen moesten de avonden niet zo gevarieerd zijn. Twee weken later zijn we volledig uitgerust en bekomen en delen we met plezier onze ervaringen.

Het Listen festivalweekend begint voor ons in de Botanique met een reeks concerten door acht artiesten uit een brede waaier aan genres. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de meeste concerten ons hier niet echt aanspraken: artiesten als Jwles, COUCOU Chloe en Le Kaiju brachten een soort van experimentele pop waar wij niet echt fan van zijn. Gelukkig sloot er wel een artiest af waar we al van op voorhand naar uitkeken: Jennifur. Een keuze die een beetje bizar, maar meer dan welkom is een programmatie die overheerst werd door pop en r&b.

Normaal gezien probeer ik mijn verwachtingen nooit al te hoog op te laten lopen, want hoge verwachtingen zijn in mijn ervaring vaak een recept voor teleurstelling. Deze keer lagen ze echter wel hoog: grote fan zijnde van zijn laatste album ‘Nowhere, Now Here’ was ik erg benieuwd naar hoe hij deze muziek zou vertalen naar het podium. En geloof me: het was beter dan ik ooit had kunnen verwachten. Hij stond op het podium met twee bandleden: een gitarist en een drummer. Zelf speelde hij de basslijnen met een Novation AFX Station, een soort van basssynth, aangevuld met een Korg Minilogue, een gewone synthesizer voor de hogere melodieën. Ze openden hun set met een licht opbouwend, unreleased nummer, om erna vrij snel alle remmen los te laten. Al snel bleek dat de passie, energie en euforie die hij sowieso al in zijn tracks weet te steken extra hard tot hun recht wisten te komen met live instrumentatie.

Met een knaller sloot Jennifur de Botanique af en vertrokken wij naar Buda voor deel twee van de avond: een feestje gecureerd door Maloca, het label van Le Motel, en AliA, belangrijkste exportproduct uit de Belgische alternatieve clubscene. Zoals steeds populairder de afgelopen jaren in Brussel was het een feestje vol UK-flavoured muziek: bass, breaks en alles ertussen.

Highlights waren LTJ Bukem, die begeleid door Ruthless MC de lekkerste drum n bass en jungle de speakers door blies. Ook AliA gaf weer het beste van zichzelf met een van de meer diverse sets van de avond. Buiten de classics als drum n bass smeet ze er bijvoorbeeld bassline- en dubstepschijven tussen, en zoals steeds met een feilloze mixtechniek.

Nog een unicum was Le Motel die samen met MC Magugu optrad. De twee werkten al drie jaar samen, maar deze avond was de eerste keer dat ze elkaar in levende lijve ontmoetten. Tijdens zijn optredens rapt Magugu in Pidgin, een op het Engels gebaseerde creoolse taal die in Nigeria wordt gesproken. Zijn vocals bewijzen keer op keer een gouden combo te zijn met Le Motel's bass heavy muziek. Check maar eens hun 'Kindness Weakness EP' als je ons niet gelooft - of deze opname van hun optreden in Buda.

De prijs voor mooiste afsluiter gaat naar Madam X, die met een relatief recente track van grootmeester Sully afsloot: '5ives'. Kippenvel!

Headliner en tegelijk afsluiter van de avond - waarom blijven organisatoren toch steeds de beste sets op de laatste uren inplannen - was Djrum. Zijn optreden was veruit het speciaalste: een all-vinyl set vol scratching en heel chaotische, maar unieke breaks die eerlijk gezegd met momenten toch wat te lawaaierig en moeilijk dansbaar overkwamen. Los daarvan hebben we er wel echt van genoten: een wazige set om een even wazige avond mee af te sluiten.

De volgende dag was het tijd voor het paradepaardje van deze editie van Listen Festival: een avond met Palms Trax, Lefto en Zouzibabe in het Centraal Station. Zoals voorspeld was het - net zoals vorig jaar in het Noordstation - een unieke ervaring om deze prachtige locatie in een feestcontext te kunnen zien. Jammer genoeg liet de uitvoering wat aan de wensen over: het grote aantal aanwezigen op de vrij beperkte oppervlakte zorgde voor een erg claustrofobisch gevoel, tenzij je je ergens aan de zij- of achterkant van de zaal positioneerde. De toiletten waren een fiasco: de enige die er voorzien werden waren die van het station zelf, geen extra Dixies dus. Zoals je al kan voorspellen was dat niet genoeg, met ellenlange rijen tot gevolg. Wie dringend naar het toilet moest was eigenlijk al te laat, aangezien je zonder overdrijven met momenten een half uur moest aanschuiven. Praktische problemen terzijde was het wel een mooie avond en ook de artiesten brachten best wel leuke sets. We hadden er gewoon net iets meer van verwacht - zeker gezien de hoge ticket- en drankprijzen.

Afsluiten deden we zondag met kleine oogjes, maar grote goesting: de 27 uur durende rave van Gay Haze en Spek in Buda was al voor meer dan de helft gedaan, maar dat merkte je niet toen je binnenkwam. De sfeer zat supergoed en iedereen zat nog boordevol energie. Eerlijk gezegd kwamen we niet per se om bepaalde artiesten te zien of om bepaalde muziek te horen, maar eerder om de sfeer te absorberen en de prachtige gedeelde euforie en openheid te ervaren die je op dergelijke feestjes steevast terugvindt. Er werd gedanst als op geen ander dat weekend: op en rond het podium, met fancy of juist heel schaarse outfits. De perfecte sfeer om een erg mooi weekend mee af te ronden.