Van de koele basiliek naar de hete K1: dit was Listen Festival 2025

Van 4 tot 9 november ging in Brussel Listen Festival door en voor de eerste keer sinds het ontstaan ervan gebeurde dit in november. Nog geen maand na Abrupt waren we nog niet helemaal klaar voor een nieuwe week vol concerten en clubnachten, maar toch keken we al erg uit naar de veelbelovende lineups. Hoe brachten ze het er nu van af? Dat delen we vandaag graag met jullie.

Hoog van de toren geblazen

dinsdag 4 november, Basiliek van Koekelberg

De vijfde grootste kerk ter wereld, een artiest die vergeleken wordt met Nick Cave en Leonard Cohen, de ultieme aftrap van het festival. Veelbelovend leek het te worden. Door het grote aantal bezoekers en de smalle ingang liep het voorprogramma alvast vertraging op, maar het Cortex Ensemble, vergezeld door de zeemzoete stemmen van Camille Camille, STACE en Nuna, streelde onze oren. Het publiek sloot de ogen en allen werden we op sleeptouw genomen tot in de nok van de dakkapel. De toon was gezet en iedereen wachtte vol spanning af tot James De Graef, alias Loverman, ten tonele zou verschijnen.

Op een gegeven moment klinken de eerste toetsen van het orgel. Door zijn zachte en diepe stem hangen we meteen aan zijn lippen en vingers. Hij bespeelt het instrument meesterlijk terwijl de volledige kerk in stilte toekijkt. Na deze openingsserenade neemt hij de trombone in de hand en vervolgt zijn weg van het orgel tot aan het altaar, terwijl zijn geschal in alle kamers en kieren weerklinkt en tegen de kerkmuren klettert. Een spanningsopbouw om ‘u’ tegen te zeggen.

Eens beneden wordt hij opgewacht door zijn ‘fanfare van het Heilig Hart’, grotendeels familie en vrienden, komen we later te weten. Wat bedoeld was om een sacraal en feestelijk onderonsje te worden dat gezamenlijk werd genoten, eindigde echter in mineur. Al snel bleek dat de kerk geluidstechnisch niet genoeg opgesmukt was om ook achteraan het gebouw de toeschouwer te bereiken. De uithalen van James werden telkens afgesneden waardoor zijn solo’s verdwenen in de muzikale brei. De blazers waren bijna niet te horen en het koor leek niet versterkt.

Qua lichtontwerp was het ook niet denderend. Vaak hadden we last van een lichtflits in de ogen of werd er te één-op-één gereageerd op de tonen van de muziek. Wat we hen wel moeten nageven, is dat de gebinten van de kerk prachtig uitgelicht werden en het plafond je niet tot verveling kon leiden.

Je kon uit dit concert zeker opmaken dat alle artiesten gedoueerd waren in hun kunde. Stuk voor stuk speelden ze vanuit het hart. Al bleek wel dat het de eerste keer was dat ze samen voor het altaar stonden. Alles bleef wat zoekend en experimenteel, alsof het een generale repetitie was.

Duidelijk was ik niet de enige die er zo over dacht. Het weinig uitgebalanceerde geluid, de gratuite lichtflitsen, het uitlopen van de vooropgestelde tijdsloten en de zoekende performers resulteerden in een zaal die zich begon te ontruimen. Hoe dichter we tegen het einde aanliepen, hoe meer rijen lege stoelen zichtbaar werden. James liet het niet aan z’n hart komen en zong krachtig en onverstoord verder, met af en toe een knipoog: “You can’t escape this church.”

Wat bedoeld was als georkestreerd hoogtepunt, modderde vast in een spanningsopbouw die uiteindelijk nooit volledig werd ingelost. De sfeer bleef uiteindelijk luchtig. We waren nu immers toch eens in die kerk geweest.

Het kroniek van de eclectische live-elektroniek

donderdag 6 november, Fuse

Op donderdagavond haaste ik me van een uitgebreid dinertje naar die gerenommeerde danstempel in de Marollen. Ik was net iets te lang blijven plakken op het vorige adres en hoopte op tijd te zijn voor ECHT!. Snel zwaaide de zware voordeur open en vulden mijn oorschelpen zich met hun live-sound. Waar ik meestal even een halfuurtje moet wennen aan een zaal en zijn omstandigheden, werd ik hier stante pede in hun verhaal meegetrokken. Ik, op dat moment, ben gelukkiger dan ooit.

Ik zoek me een plaatsje links vooraan en kan me volledig laten gaan. Een diepe, resonerende baslijn voorzien van tal van snelle breaks, moeiteloos afgewisseld met een dubverwante, tragere beat, gevolgd door een eerder jazzgerichte futuristische sound, om te eindigen met een melodische hiphoptrack. Waar deze stijlen in werkelijkheid snel als rood en blauw met elkaar kunnen botsen, mengt ECHT! ze tot een paarsgloeiend geheel. De dubbele synthesizer met een toetsenbord van meer dan 70 stuks wordt moeiteloos op sneltempo aangetoetst. De percussionist houdt de bandleden met zijn overtuiging en leiderschap met gemak bijeen, en de bassist en gitarist voelen moeiteloos aan in welk genre gezamenlijk wordt gedoken.

De zaal is voor de gelegenheid niet in de diepte ingericht maar langs opzij, waardoor iedereen overal helder kan zien en vrij kan dansen. Ook het lichtontwerp laat niets te wensen over. De ruimte neemt diepe kleuren aan en wordt doorsneden met lasers die, net zoals in de muziek, quirky nadrukken leggen tussen breaks en beats door.

Ik vrees dat ECHT! echt nooit meer zal teleurstellen. Deze vier muzikanten weten beter dan geen ander hoe ritmes en melodieën aan elkaar te rijgen en het publiek te betrekken in hun trajecten. Ze zijn innemend, warmhartig, ruig en toch subtiel. Ben ik blij dat ik hen eind deze maand al terug zie in Club Wintercircus.

Zweten en snel vergeten

zaterdag 8 november, K1

Zaterdag zakte ik af naar de K1, een smalle clublocatie waar Metropolis op 8 november z’n intrek nam. Toen ik binnenkwam, dampte mijn bril aan. Heet feestje, dacht ik. Maar het was dus meer dan dat. Iemand was blijkbaar zo slim geweest om de verwarming op te zetten in plaats van de airconditioning. Het was werkelijk puffen geblazen in de zaal. Mijn bril was na een kwartier nog niet ‘ontdampt’. Toen enkele bezoekers vensters wilden openen, kregen ze van de organisatie te horen dat dat niet was toegestaan. De bureaucratie weet duidelijk geen raad in tijden van nood. Verder botste het hedonistische karakter van Metropolis ook met de organisatie. Een schaars geklede man werd bijna de deur gewezen.

Aangenaam was dat het typische publiek zich wel bij elkaar kon verkoelen. Die verfrissing werd gezocht bij een sigaretje buiten aan de ingang. Ook de artiesten deden wat ze konden: zware, bonkende, bassige tonen die een leidraad vormden waartussen kleine melodieuze interventies of elektronische franjes werden toegevoegd. De basis voor een heerlijke dansbare beleving. Een heftige zweethut waarin de sfeer niet kapot kon. Al bij al kunnen we tevreden zijn met de versmelting tussen publiek en performer. Die werkt immers altijd op Metropolisfeestjes.

Later die avond streek ook Crevette Records en Small Steps neer in de K1, vergezeld van een prachtige lineup die zich situeerde in de minimal house- en technostijlen. Qua ervaring werd het er jammer genoeg alleen erger op, met twee danszalen die alsmaar meer verwarmd werden, zowel door de verwarming als door het aanwezige publiek. Zelf hield ik het niet tot de helft van het feest vol. Terug naar de Botanique, dan maar.

De dag erna, toen de organisatie de problemen met de airconditioning gelukkig had ontdekt en opgelost, zorgde Gay Haze wél voor een prachtige ervaring in de K1. Aangenaam gekoelde ruimtes (handig hè, zo'n airconditioning), opgewekte beats en een uitbundig publiek zorgden voor een erg geslaagde Gay Haze-editie. Zo kan het dus ook.

Gemengde gevoelens dus, bij Listen's uitwijking naar de K1-zaal. Hopelijk waren de gemaakte fouten eenmalig en leert de organisatie volgend jaar z'n lesje bij het bepalen van de capaciteit van de zaal, want zo'n onaangename en op het randje van gevaarlijke situaties zien we liefst niet opnieuw.

Botanique op z’n best

zaterdag 8 november, Botanique

Eerst was ik niet van plan voor Slagwerk te kiezen op zaterdagavond. Enkele vrienden die daar de avond zouden doorbrengen, geboden me echter om hen te vervoegen. Wat een heerlijke plek. Prachtige locatie met een adembenemend uitzicht.

De avond begon met een optreden van james k in de gezellige Rotonde-zaal. De zaal vulde zich snel en kon uiteindelijk niet iedereen ontvangen die toekwam in de Botanique, maar toch kan ik niet klagen over de keuze van locatie. Het intieme karakter van de zaal paste perfect bij james k's hemelse stem en de gevarieerde, zwoele beats die het geheel ondersteunde.

Een korte pauze later kwam ik aan bij Loukeman in de Orangerie. Meteen overviel me dat dit een ander type dansen zou worden dan ik gewend ben. Ook de gemiddelde leeftijd lag een stuk lager dan op de vorige evenementen die ik bijwoonde. Loukeman overtuigde me met het aaneenrijgen van zijn plaatjes. Hij warmde me op en ik kreeg zin in het feest. Maar wat erna volgde, brak al mijn verwachtingen.

Het duo Liyo en Otis blies bijna het dak van de tent. Op een stevige, snelle beat passeerde de ene na de andere banger de revue. Ik hoorde popnummers, herkenbare melodieën en wilde constant blijven springen. Schijnbaar toegankelijkere, commerciëlere nummers wisselden elkaar af. En dat is allerminst op een negatieve manier bedoeld. Er wordt een gemeengoed gecreëerd dat allemans met hand en tand verdedigt via voeten, kuiten en billen. Er sluimert een emotionaliteit in de manier waarop de nummers met elkaar verbonden worden. Alsof een emotionele rollercoaster plots in muzikale golven wordt vertaald. Er zit poëzie in en liefde, pijn en genot.

Gesteund op trappy en housy beats is dit een eerlijke, verteerbare en gedeelde avond geworden waarin iedereen een dansje kon maken en zowel een sprongetje naar binnen als naar buiten kon doen. Slagwerk heeft zich voor mij op de kaart gezet als waardige naam binnen het Belgische clubbestaan. Ik kom graag terug!

In een notendop

Laten we zeggen dat listen een geslaagde editie achter de rug heeft. Er zijn enkele kinderziektes waar snel komaf mee gemaakt mag worden. Een goede communicatie tussen venue en curator is aangewezen. Op dat vlak voel ik dat er nog wat groeimogelijkheden in het verschiet liggen. Prijs/kwaliteit is er geen enkele klacht te maken. Je krijgt waar voor je geld! En de manier waarop ze mensen in beweging krijgen is fantastisch, tienduizenden bezoekers op enkele dagen tijd, doe het ze maar na. Ik kijk uit naar volgend jaar. Listen carefully.