advertentie
Maak kennis met Milo Spykers: een opkomend Belgisch technotalent waar we in 2018 al over schreven en die het ondertussen al ver geschopt heeft. Hij staat bekend voor zijn techno waarmee je als dj op peak-time de tegels uit de dansvloer ramt. Zijn nieuwe EP, 'Belgian Bass', die sinds afgelopen vrijdag gereleased is beantwoord ook aan die beschrijving. Het is zijn vierde release op LENSKE, het label van Amelie Lens. Meer over zijn EP vind je op het einde van het artikel.
Muziek maken is niet van jongs af aan zijn doel geweest: nadat hij als tiener toevallig op straat gescout werd kreeg hij de kans om modellenwerk te doen. Als jonge knaap reisde hij de wereld rond, maar daar had hij na een drietal jaar genoeg van. Op zoek naar een uitlaatklep voor zijn creativiteit vond hij zijn passie in muziekproductie.
Het begon tijdens zijn studies in taal en letterkunde: zijn overschot aan tijd gebruikte hij om in zijn slaapkamertje wat te beginnen prutsen met productiesoftware. Nadat hij afstudeerde nam hij een volledig jaar vrij met als doel zijn muziek naar het volgende niveau te tillen. Amelie Lens kende hij al een tijdje uit het feestleven, al was dat eerst nog zeer oppervlakkig. Hij had haar al jaren niet meer gehoord tot hij opeens een telefoontje kreeg van haar entourage, dat ze gezien had dat hij techno maakte en dat ze interesse had in zijn muziek. Een aantal feestjes in clubs als Kompass en Fuse later groeide hun vriendschap, en een jaar later was zijn eerste release op LENSKE een feit.
Als Amelie Lens fan is van je tracks, kan je niet anders dan doorbreken. Niet nationaal, maar meteen all the way. Een booking in de Labyrinth Club en Extrema Outdoor waren nog maar het begin.
Voor de gelegenheid spraken we met hem over synthesizers, leuke geluidjes, zijn HÖR-set en meer.
Allebei eigenlijk. Ik gebruik software om alles mee op te nemen, maar ik heb ook hardware. Ik vind het belangrijk om ook die fysieke touch te hebben met een instrument. Vroeger was er het debat tussen software en hardware: wat is het beste? Voor mij persoonlijk is dat geen debat, ik omarm ze allebei. Ik heb leren producen met enkel software en eenmaal ik dat onder de knie had, begon ik me te interesseren in hoe mensen vroeger produceten met enkel hardware. Voor mij was het belangrijk om daarmee aan de slag te gaan, om de geschiedenis van het genre beter te kunnen begrijpen.
Iets anders wat ik sinds kort doe is mijn muziek maken met geluiden die ik online vind. Ik gebruik een programma waarmee je audio kan opnemen van alles wat zich afspeelt op je computer. Af en toe surf ik wat rond op YouTube of bekijk ik films, en als ik dan een interessant geluid tegenkom sla ik dat op in een mapje. Tijdens het producen blader ik dan door dat mapje en dan komt er heel vaak wel iets van in tracks terecht. Dat zijn dan geluiden die niet meer door een synthesizer of een computer worden gemaakt, maar die gewoon gevonden zijn.
Ja, hier en daar zitten er wel geluidjes in verstopt, maar als je er gewoon naar luistert kan je die nooit herkennen. Dat is ook mijn bedoeling, dat het een opgaat in het geheel.
Da's voor mij juist het leuke, dat die geluidjes uit willekeurige plekken komen. Ik weet dat sommige mensen muziek maken en er samples insteken waar voor hun een betekenis achter zit, en dat gebeurt bij mij ook wel, maar ik vind het ook vaak interessant om er het willekeurige in te steken - toch als dat past binnen het nummer.
Je hebt zelfs ook hele grote online databanken waar mensen geluiden opnemen en gratis met elkaar delen. Ik wil geen geheimen weggeven, maar er is één databank die vrij bekend is: freesound.org. Je hebt er wel geduld voor nodig: het is een gigantische databank, maar als je goed zoekt kan je soms echt schatten vinden.
Ik heb ook al gemerkt dat klanken die uit hardwaresynthesizers komen van nature al heel goed klinken, dat je er nog maar weinig aan moet aanpassen. Daar tegenover staan de software synths in bijvoorbeeld Ableton, die gebruik ik ook heel veel, maar daar moet je nog veel werk insteken. Die beschouw ik meer als onbeschreven platen, je moet er meer energie insteken om er hetgene uit te krijgen waarnaar je op zoek bent. Het ene is niet beter dan het andere, het is vooral een andere manier van werken.
In het begin moest ik daar wel hard aan wennen: ik had dan zo'n synthesizer gekocht, maar de eerste maanden wist ik niet goed wat ik ermee moest doen. Ik zette het wel af en toe aan, maar ik kon er nog niet echt muziek mee maken. Ik wist niet hoe ik die moest integreren in mijn software setup. Je moet ook echt een soort van mentale switch maken in hoe je werkproces loopt, maar eenmaal ik dat besefte begon het beter te gaan. Ondertussen ben ik het al lang gewend, dus nu kan ik makkelijk de twee combineren. Het combineren vind ik persoonlijk ook het leukste.
Ik heb daar al over nagedacht en ik zou dat zeker ook willen, maar nog niet op dit moment. Ik denk dat ik dan voor mezelf nog iets verder moet staan in mijn producties. Dat komt er nog aan!
Mijn meest memorabele optreden is waarschijnlijk de eerste keer dat ik in het buitenland gespeeld heb. Dat was in Munchen, in de Mixed Munich Arts Club (MMA). Ondertussen bestaat die niet meer. Dat was een soort van oude fabriek, een Kompass-achtig gebouw met een gigantische ruimte en heel hoge plafonds. Daarvoor had ik alleen nog maar in kleine clubs in Antwerpen gespeeld voor een 200tal man, terwijl daar op dat moment een 1000tal man aanwezig was. Het publiek is Duitsland is ook heel anders: elektronische muziek zit daar veel meer verwoven in de cultuur, ik vind dat je dat altijd heel erg voelt aan de manier waarop die feesten. Met heel veel overgave.
Op de lineup stonden toen Kobosil, Amelie Lens en Farrago, allemaal grote namen dus. Ik stond daar dan bij op de lineup, niemand kende mij, maar iedereen was er wel 100% voor aan het gaan tijdens mijn set. Het was snel duidelijk dat de muziek het belangrijkste was, dat is iets wat ik nooit zal vergeten. Die overgave, openheid en uitbundigheid, terwijl in België de mensen meer ingetogen zijn. Zoals ik zei heeft het vooral te maken met de cultuur: het nachtleven in Berlijn is veel meer geïntegreerd in de maatschappij en het clubcircuit wordt veel meer beschermd. In België was dat ook wel zo tijdens de jaren '80-'90, toen hadden we ook een zotte clubcultuur, maar sindsdien is die vaak te hard aangepakt. Momenteel zijn er wel weer meer en meer goede clubs en festivals, dus ik merk wel dat we weer de goede richting uitgaan in België.
Goh, Antwerpen is momenteel een moeilijke stad. We hadden veel leuke concepten, maar het probleem is het vinden van een goede locatie: naar verloop van tijd krijgen locaties andere bestemmingen of verdwijnen ze. Veel plaatsen waar ik zelf uitging of ging draaien bestaan daardoor niet meer. Ik heb het gevoel dat Antwerpen momenteel in een tussenfase is, waarbij er gezocht wordt naar plaatsen waar nieuwe, leuke feestjes georganiseerd kunnen worden. Corona heeft die zoektocht natuurlijk niet vergemakkelijkt, ik heb het gevoel dat het overzicht een beetje verloren is. Hopelijk, met de versoepeling van de maatregelen, zien we komende maanden een aantal nieuwe concepten naar boven komen.
Als ik toch een club zou moeten vernoemen dan is het ongetwijfeld de Capital aan het Stadspark in Antwerpen. Dat was de club waar ik als tiener ging gaan feesten, waar ik ook mijn eerste feestje heb bijgewoond. Jammer genoeg is het 10 jaar geleden afgebrand, maar gelukkig werd het recent opnieuw opgebouwd. Overdag is het een café waar je gezellig iets kan gaan drinken en ‘s nachts wordt er in de kelder van het pand gedanst en gefeest. Het zijn zulke concepten die belangrijk zijn voor het nachtleven van een stad en die jonge, lokale talenten kunnen ondersteunen. Deze plekken hebben er bijvoorbeeld ook voor gezorgd dat ik de kans kreeg om te groeien als artiest.
Dat was een showcase van het platenlabel van Marcel Fengler, waar ik binnenkort trouwens ook een plaat ga uitbrengen. Het is dankzij hem - hij woont ook in Berlijn - dat ik in contact ben gekomen met HÖR en deze kans heb gekregen. Het was wel een speciale ervaring voor mij, want tijdens de lockdown keek ik vaak zelf naar HÖR vanuit mijn zetel. Het was dan ook ver het enige wat we nog hadden op dat moment. Om daar dan uitgenodigd te worden als artiest is voor mij een enorme eer, ik was onmiddellijk verkocht.
Door corona was ik al lang niet meer naar Berlijn geweest, dus ik heb er echt van genoten. Daarnaast vond ik het ook wel spannend omdat ik al een tijdje niet meer had gedraaid. Ik heb wel een aantal livestreams gedaan vanuit mijn living en vorige jaar in de zomer heb ik op Fuse Plein Air gespeeld, maar omdat het toen nog met een zittend publiek was voelde dat natuurlijk minder aan als een feest. Voor de rest heb ik heel dat jaar niet gedraaid en minder research gedaan naar muziek. Ik heb me wel veel beziggehouden met muziek maken, maar aangezien in dat coronajaar de muziekwereld plat lag lag dat voor mij als DJ ook stil. Het voelde dus wel als een uitdaging om er terug in te komen met mijn HÖR-set, zeker omdat het een livestream was wat achteraf nog bekeken kon worden. Maar eenmaal dat je bezig bent valt die spanning helemaal weg. Het was zeker een supertoffe ervaring.
Ja, zeker. Binnenkort komt een nieuwe plaat uit op het label van Marcel Fengler, en in het verleden heb ik ook nog op twee andere labels een track uitgebracht. Maar LENSKE is een bewuste keuze, omdat het een klein label is waar ik een echt familiegevoel bij heb. We hebben allemaal onze eigen sound, maar toch voelen we elkaar goed aan en kunnen we elkaar ook versterken. Ik vond het belangrijk als startende producer om me te focussen op die groep. Ik ben wel nog wat aan het rondkijken naar andere labels, maar alleen labels waarbij ik een connectie heb met de mensen die er achter staan. Ik vind het belangrijk dat het zowel klikt op persoonlijk vlak als op vlak van muziek. LENSKE biedt me de plek aan waar ik me volledig kan laten gaan als artiest, een soort van thuisbasis waar ik word gesteund. Dat is het allerbelangrijkste voor mij, we zien wel wat de toekomst brengt op vlak van andere labels.
Het belangrijkste voor mij is om te blijven evolueren als producer. Ik voel ook wel bij elke plaat die ik maak dat ik telkens een nieuwe stap zet in mijn proces. Ik ben nu al een jaar of zeven bezig, maar toch heb ik het gevoel dat ik nog maar aan het begin sta en dat er nog heel veel ruimte is om verder te groeien. Wat ik in de toekomst zeker nog wil doen is een album uitbrengen, maar ik heb het gevoel dat het moment daar nu nog niet rijp voor is. Op vlak van draaien heb ik eigenlijk wat hetzelfde gevoel, dat ik nog maar aan het begin sta van het proces. Ik wil zoveel mogelijk draaien om te blijven groeien als DJ en steeds beter te worden. Dat is mijn ultieme doel en daar wil ik de komende jaren aan blijven werken.
Wat ik cool vind aan de dag van vandaag is dat iedereen die muziek maakt het makkelijk online kan zetten op sites zoals Bandcamp, YouTube of Soundcloud. Op die manier kom je enorm veel goede muziek tegen van onbekende artiesten die hun tracks bij wijze van spreken in hun slaapkamer in elkaar hebben gestoken. Je moet niet meer per se bij een supergroot label horen of in de beste clubs hebben gedraaid om je muziek naar buiten te krijgen. Natuurlijk helpt het wel, maar het is niet meer nodig. Dat is ook iets waar ik me vaker op wil focussen: het verwerken van muziek van onbekende artiesten in mijn sets. Langs de ene kant heeft nog niemand in de zaal van die muziek gehoord en langs de andere kant steun je ook iemand die net begint met producen. Iedereen wint er dus bij!
WLKR
Een jonge Antwerpse producer & DJ die nog aan het begin van zijn muziektraject staat, maar nu al supergoed werk maakt. Ik draai zijn tracks regelmatig.
DLV
Een resident van de Weense club Grelle Forelle. Zijn tracks gaan dit jaar menig dansvloeren in vuur en vlam zetten.
Hioll
Producer uit Cuba. Tot voor kort wist ik niet dat er een technoscene was in Cuba, maar zo blijkt van wel. Hij produceert muziek aan een snel tempo terwijl hij de kwaliteit hoog weet te houden.
Ik heb een lange tijd niet naar televisieseries gekeken, terwijl de lockdowns eigenlijk wel het goede moment waren (lacht). Ik heb toen vooral films gekeken en nu ik terug tour, ben ik wel opnieuw begonnen met series te checken. Vooral op luchthavens, aangezien ik dan vaak moet wachten. De serie die ik momenteel aan het kijken ben is een oudere serie waar vorig jaar nog een nieuwe seizoen van is uitgekomen: Better Call Saul.
Zijn nieuwe EP, 'Belgian Bass', is sinds 17 september te beluisteren op Spotify en te koop op vinyl. Het is een eerbetoon aan zijn thuisland met vier explosieve, old school rave-nummers. Mijn favoriet is 'Stainless Steel': een nummer dat gewapend is met een marcherende kickdrum en een dikke bas, dat halverwege afbreekt in een dramatische synthesizermelodie.
Afgelopen weekend was Milo te zien op Extrema Outdoor Extra. Zijn vurige set was gelivestreamed en kan je op Facebook herbekijken.
We steken met de What Happens crew erg veel tijd in het cureren van evenementen en het schrijven van artikels, maar veel feedback krijgen we over het algemeen niet. Daarom hebben we een korte enquête opgesteld, om even te checken of we het nog steeds goed doen. Heb je een paar minuten? Het zou ons gigantisch hard helpen.
