Op 9 december staat Marcel Dettmann in de Kompass voor een all-nighter. Daar mogen we ons pollekes voor kussen, want een hele nacht Marcel betekent: een reis door de geschiedenis van de muziek. Tijdens 1988 krijgen we les van een man die al meer dan 20 jaar achter de draaitafels staat, meer dan 5000 platen bezit en terecht één van de meest invloedrijke Duitse dj’s wordt genoemd: daar moeten we wel naar uitkijken.
Welke invloeden mogen we daarbij verwachten? Deze 5 platen hebben een grote impact gehad op Marcel Dettmann en bijgevolg ook zijn muziek. Deze tracks maakten hem tot wie hij vandaag is.
Human League - Seconds (1981)
[embed]https://www.youtube.com/watch?v=DwpvHJN3QvI[/embed]
Als je hem lang genoeg aan een dj-booth zet, begint Marcel Dettman oude, trieste muziek te draaien. Zoals ‘Seconds’ van Human League, bijvoorbeeld. De band is vooral bekend om z’n melige hit, maar deze plaat getuigt van duistere synthpop met veel emotie.
Depeche Mode - Photographic (1981)
https://www.youtube.com/watch?v=ep95H4MgC94
Hetzelfde geldt voor Depeche Mode. De teksten zijn niet altijd diep, maar de sfeer en de geluiden zijn dat wel. Daarom bezit Dettmann élk album van Depeche Mode - en hij is er niet vies van om ze regelmatig te draaien tijdens een technoset.
Front 242 - Don’t Crash (1987)
https://www.youtube.com/watch?v=KsQ1bo9J4x4
Dettmann groeide op in Oost-Duitsland, in een klein dorp vlakbij Berlijn. De val van de Muur heeft alle Duitse levens voorgoed veranderd en voor hem was dat niet anders. Hij kreeg de kans om muziek als Front 242 te ontdekken, geluiden die niet bestonden in de Sovjet-Unie. Anderzijds verloren veel mensen van de ene dag op de andere dag hun jobs en hun houvast en er was een grote hoop miserie te zien in het oosten van Duitsland.
De verwarring en agressie die volgden uit de gebeurtenissen worden perfect weergegeven in Electronic Body Music (EBM), de muziek van Nizer Ebb, Front 242. Hard, sinister en rauw - EBM is niet bepaald toegankelijk, maar wel de ideale soundtrack voor een chaotisch, plots eengemaakt Duitsland.
Monoton - Teil 3 (1980)
https://www.youtube.com/watch?v=uYQWrmfO8BQ
Speciaal, zo kan je de soundscapes van Monoton op z’n minst noemen. Op de grens van muziek, performance en psychoakoestiek was dit project van Konrad Becker een belangrijke voorloper van hedendaagse elektronische muziek - het is eens iets anders dan Kraftwerk. De industriële, dreigende klanken onthullen meteen waarom Dettmann gek is op deze plaat: het mag dan anders klinken, net zoals zijn andere favorieten zit er iets triest en onheilspellend in de muziek.
Vainqueur - Lyot (Maurizio Mix) (1992)
[embed]https://www.youtube.com/watch?v=XOiqVejo4gk[/embed]
In onzekere tijden gaan mensen feesten, dat was bij de Belgische newbeat-beweging niet anders. Als vijftienjarige snotneus kon je Dettmann dan ook al vinden in legendarische Berlijnse clubs zoals E-Werk en Tresor. Daar kwam hij in aanraking met techno. De blije trance-techno uit de jaren ‘90 verschilde radicaal met de triestige plantenmuziek waar hij voordien zo dol op was.
Met techno ontstond er een nieuwe gemeenschap. Mensen waren vriendelijk en liefdevol op technofeesten - compleet anders dan de agressieve sfeer op EBM-feestjes. Techno was iets volledig nieuw en Marcel Dettmann werd er verliefd op.
Een all-night-set in de Kompass Klub voelt uniek, want niet alleen heeft het industriële karakter op deze plek een duidelijke Berghain-vibe (een club waar Dettmann vaneigens kind aan huis is), dit is ook dé plek in Gent waar mensen elkaar vinden om die technosfeer van twintig jaar geleden samen te herontdekken.
Zelf heeft hij de perfecte balans gevonden tussen techno en emotie, oud en nieuw. Wij hebben zoiets van: doe maar, Marcel. Draai maar alles wat je hartje begeert.
