Tranquilizer: een nieuw hoofdstuk uit Oneohtrix Point Never's sample-archief

Een nieuw album van Oneohtrix Point Never is naast een verrijkende ervaring ook een uitnodiging tot analyse naar de achterliggende redenen waarom het album tot stand kwam. Want onder Oneohtrix Point Never verschijnt nooit muziek zonder de aanwezigheid van een dubbele bodem. Dit was ook het geval voor Tranquilizer, het inmiddels 11e studio-album van de Amerikaanse artiest. 

Voor zij die reeds bekend zijn met het oeuvre zal meteen opvallen dat Oneohtrix Point Never met dit album een retour lijkt te maken naar vroegere inspiratiebronnen. Meer bepaald hoort men hier een duidelijke echo van het album Replica dat verscheen in 2011. De twee albums delen namelijk een conceptueel verwantschap met elkaar. Die zit hem in de gelijkaardige methode die Daniel Lopatin (de persoon achter het alias OPN) gebruikte in het creatieproces.

Lopatin, een archivist van opleiding, is als artiest gefascineerd door wat het beste kan omschreven worden als culturele marge. Het zijn triviale fenomenen in ons moderne bestaan waar men voor artistieke doeleinden geen oog voor heeft. Denk aan reclamespotjes of geluiden uit vergeten films en dergelijke. Het is net uit een berg aan dit soort culturele afval dat Lopatin al zijn materiaal puurt die hij omzet in de bijzondere albums Replica en nu ook Tranquilizer. 

Waar dit voor Replica nog fysieke CD's en DVD's waren die de bron vormden, betrof het voor dit nieuwste album een online CD-set waarop geluiden staan die specifiek bedoeld zijn voor samplewerk. Met deze basis brengt Oneothrix Point Never een zeer vernieuwend album voort dat niet over echte vaste grond lijkt te beschikken. Hierdoor is elk vertrouwen doorheen het album bijster. De nummers laten zich paradoxaal genoeg typeren door een gebrek aan gemeenschappelijke elementen. Een track kan op elk moment een andere richting uitslaan en in deze zin bouwen de nummers zichzelf continu om tot een ander geheel. Dit betekent niet dat de muziek helemaal nergens meer over zou gaan, integendeel, er zit zeker richting in. En dit is het meesterlijke aan de muziek van Oneohtrix Point Never, het ongeleide begeleiden.