Het invloedrijke collectief Burenhinder ontpopte zich tot een autoriteit in de Belgische hardcore scene

Ariana Van Tongerloo aka Waltur is één van de oprichtsters van het invloedrijke Burenhinder. Het collectief ontpopte zich op minder dan 2 jaar tijd tot een autoriteit in de Belgische hardcore scene. Met een focus op vrouwelijke artiesten en het creëren van een uitgebreid safer space policy geeft de organisatie ook een extra betekenislaag aan de feesten die het organiseert. Wij spraken met Waltur over Burenhinder, haar visie op het organiseren van een feest en de aankomende closing set op Horst Festival.

Je bent als dj vooral bekend geworden met het collectief Burenhinder dat ondertussen 2 jaar bestaat. Had je toen gedacht dat jullie feestjes met Casual Gabberz of stages op Tomorrowland zouden hosten?

Ik had nooit gedacht dat Burenhinder langer dan een paar weken ging overleven. Het was bedoeld als een eenmalige livestream voor internationale vrouwendag, maar ik had niet meteen een uitgestippeld traject in gedachte. Soms is het moeilijk te vatten dat we op zo’n korte termijn, al zo’n grote events mochten doen. We zijn erg dankbaar dat zoveel mensen in ons geloven.

Hoe is jullie collectief geëvolueerd? 

We zijn tijdens de coronacrisis ontstaan en dus hebben we de heropening van het nachtleven mogen meemaken. Onze eerste ‘events’ waren coronasafe evenementen, waarbij het vooral overdag en buiten te doen was. Op 5 november 2021 mochten we uiteindelijk ons eerste echte feest houden in Trix. En sindsdien organiseerden we elke 3 à 4 maanden wel eens een event, steeds professioneler en meer voorbereid.

Hoe heeft Burenhinder jouw persoonlijk leven beïnvloed?

Het heeft het vooral vele drukker gemaakt (Lacht). Ik kreeg op korte tijd veel verantwoordelijkheid en ben er enorm door open gebloeid omdat ik zo veel mensen met dezelfde interesses en drijfkracht ontmoette. 

Is het voor jou een professionele carrière aan het worden? Of eerder ‘een uit de hand gelopen hobby’? 

Goh, ik zie het momenteel als een bijkomende studentenjob. Ik heb niet echt de ambitie om een professionele dj te worden, vermits ik gewoon verder wil gaan in de richting van mijn studie. Indien ik er een professionele carrière van zou maken, ben ik bang ben dat ik bepaalde dingen zou moeten aannemen om financieel rond te komen. Nu vind ik het fijn dat ik selectief kan zijn en enkel de events accepteer waar ik zelf ook achter sta.

Waaraan moet een feest voor jou voldoen alvorens je een boeking accepteert?

Ik moet meteen het gevoel krijgen dat ze me als dj begrijpen. Ik draai niet graag op events waar ik merk dat ik muzikaal gezien niet kan doen wat ik wil. Daarnaast draai ik ook niet op evenementen of in clubs, waar ik een slecht gevoel heb bij de organisatoren en hoe zij zich communicatief opstellen naar mij toe. Ik vraag regelmatig ook aan artiesten die ik ken naar hun ervaringen met bepaalde collectieven en clubs alvorens ik toezeg op de boeking. Ook aan clubs waar ik het gevoel krijg dat de nadruk op de verkoop ligt en er geen oog is voor safer space, zeg ik vaak nee. 

Als dj sta je bijna elk weekend wel ergens te spelen. Welke kanalen of artiesten gebruik jij om nieuwe tracks te zoeken?

Ik gebruik voornamelijk bandcamp en soundcloud. De laatste tijd ben ik veel muziek dat buiten het 'hardcore' genre valt aan het ontdekken en die aan het verwerken in mijn sets. Bijvoorbeeld muziek van het label Nyege Nyege en in het specifiek ben ik enorme fan van De Schuurman geworden of Putivuelta. Hedendaagse gabbertracks vind ik vooral op labels zoals Safe Cloud Records, Gabber Industries Berlin en Explity Music. 

Je bent vooral lokaal bekend geworden, maar met Casual Gabberz en Tomorrowland kunnen die internationale boekingen misschien wel meer binnenlopen. Ambieer je zo’n internationale dj carrière?

Het is altijd fijn om in het buitenland te kunnen draaien, maar toch ben ik ook graag dichtbij huis. Ik vind het vooral fijn om te kunnen draaien in landen waar ik vrienden heb, zodat ik een reden heb om er een minivakantie te kunnen houden. Op de love parade draaien met Lola was zeker een van mijn buitenlandse hoogtepunten. Hoe we daar doorheen een menigte van 30.000 mensen reden, voelde niet reëel. Daarnaast speelde we die week ook samen op een event van Gabber Industries Berlin, die intussen ook goede vrienden van ons zijn geworden. 

Ik ben dit jaar ook naar Bratislava (Fairycore Syndicate) en Praag (Whiskas) kunnen gaan. Dat zijn twee plekken waar ik voordien nog nooit was geweest, maar waar de scene enorm rijk is aan getalenteerde artiesten.

Sociale media is tegenwoordig niet meer weg te denken en toch lijken steeds meer clubs hun spaces te beschermen. Zo hanteren jullie ook een no-camera policy op jullie feestjes. Wat waren de reacties? 

Wij moesten ook de afweging maken tussen online content creëren of de privacy van mensen respecteren. Toch ben ik nu heel tevreden dat er tijdens onze feesten geen gsm's meer de lucht ingaan. Ik hoor van veel mensen die naar onze feesten komen dat ze hier rust in vinden. Het valt wel eens voor dat we mensen moeten herinneren aan onze policy, maar we nemen het hen niet kwalijk als het dan toch eens gebeurt. We zijn er ook zo gewoon geworden, hè. 

Na de coronacrisis voelde ik dat er een soort van ‘spiking hysteria’ ontstond. Veel akelige verhalen deden de ronde, zowel mondeling als in het nieuws. Denk je dat er na de gezondheidscrisis meer sprake was van gevallen of dat we alerter zijn geworden? 

Geen idee of dit specifiek door de gezondheidscrisis kwam. Toch merkte ik dat veel mensen na de coronacrisis hun grenzen aan het aftasten waren. De meldingen van spiking steeg enorm en ook onze feesten bleven er jammer genoeg niet van gespaard. Toch ben ik heel trots dat dit nieuws ook goed werd verspreid en dat mensen alerter werden voor de symptomen en voor de veiligheid van hun vrienden op feesten.

Wat vind jij belangrijk in het veiligheidsbeleid van een feest?

Vooral dat organisatoren hier evenveel aandacht aan besteden als aan hun promo. Het stoorde me voordien dat bepaalde organisaties events promootten waarbij ze geen budget voorzagen om de veiligheid van hun publiek te garanderen. Het veiligheidsbeleid moet op maat van het publiek gemaakt worden, dus het is belangrijk om de noden van je publiek te kunnen inschatten. Niet iedereen ontvangt hetzelfde veiligheidsbeleid even goed. Toch is de nultolerantie tegenover iedere vorm van haat of geweld, een bare minimum, dat op ieder event gehandhaafd moet worden. Iedereen zou zich overal welkom moeten voelen en niemand zou moeten worden geconfronteerd met geweld of haat tijdens het uitgaan.

Voor onze feesten zetten we voornamelijk in op een open communicatie tussen de organisatie, vrijwilligers en het publiek. Mensen moeten open over de problemen van het feest kunnen praten. Ook al zou dit vanuit onze tekortkomingen komen. We moeten goed kunnen communiceren over gevaren zoals spiking, harassment et cetera. Zo kan het publiek dit ook zelf melden, mocht het nodig zijn. 

Een tijdje terug brachten jullie ook een eerste VA uit: Coresphere Vol.1. Vanwaar kwam het idee? 

We bieden met Burenhinder al een platform aan dj's en kunstenaressen en dat wouden we graag verder uitbreiden. We kunnen maar een beperkt aantal dj’s laten overvliegen en dankzij deze compilatie konden we een wereld creëren van geluid, zonder dat landsgrenzen ertoe deden. Coresphere was een project waar we samen een wereld van vrouwelijk* (flinta+) geluid wouden creëren.

Wil je in de toekomst zelf ook meer aan het producen gaan?

Ik denk dat het bij alle resident dj’s wel nog op de bucketlist staat om in de toekomst zelf te producen. 

Binnenkort sluit je de Moon Ra stage op Horst af. Wat mogen we verwachten van je set?

Voor Horst heb ik erg veel zin om te experimenteren met verschillende genres binnen harddance. Ik vermoed dat het publiek er ook ontvankelijker is voor meer experimentele vormen binnen de hardere elektronische muziek. Er zullen verschillende ritmes voorkomen in mijn set met hier en daar nostalgische jumpstyle melodieën waar ik erg van hou.