advertentie
We begonnen de dag rustig met Karla Böhm aan de decks in No One Is An Island. Ze wist het publiek te versieren met haar dikke schijven en haar brede lach. Het bewijs was er op het einde: een daverend applaus dat niet leek te eindigen en een bisgeroep waar jammer genoeg geen antwoord op kwam, omdat Obermann moest beginnen aan zijn set. Hij was wel een waardige opvolger: na een lange, rustige intro bouwde hij zijn set verder op naar een hoger tempo met acid, techno-achtige tracks.
Na de No One Is An Island-stage gingen we langs bij de Rain Room, de stage met het open dak en de vijver. Een leuke verassing stond ons te wachten: de enige echte Bibi Seck verwelkomde ons met haar housey, funky repertoire. Net zoals op Voodoo Village bracht ze hoogstpersoonlijk het zonnetje binnen in het festival.
Later gingen we nog eens langs bij de Moon Ra stage die het hele weekend gecureerd wordt door Kiosk Radio. Aanwezig was DJ Under Arrest, een Brusselse dame die ons kwam voorzien van een mix van dub, bass en breakbeat. Er was zo veel interesse dat de stage uit zijn voegen barstte van het volk, en iedereen die er niet onder paste zich rond de stage verzamelde.
Volgende op de planning was cherry b, head honcho van het Londense label childsplay. Hij zette de energie die zijn voorgangers reeds hadden opgebouwd zonder moeite voort. Net zoals het publiek was hij helemaal in extase, samen met zijn geelharige sidekick die het hele gebeuren naast zijn zijde filmde. T-shirts gingen uit en het zweet drupte op de grond.
De track die me het meeste is bijgebleven is een remix van het hip-hopnummer 'Drugs In The Club' van Dorrough. Een van de redenen is waarschijnlijk omdat hij het nummer (onbewust?) een aantal keer op repeat afspeelde. Ik denk dat het deze remix was, maar ik ben niet zeker.
Volgend was Teki Latex. Een op zijn minst gezegd uitzonderlijke persoonlijkheid. Hij is afkomstig van Parijs en staat bekend om zijn betrekking in verschillende hip-hop- en elektronische muziekformaties in zijn hometown. Hij mengt beide genres ook zonder moeite: van techno naar grime, naar hardcore en hip-hop, hij doet het allemaal.
Zijn performance op Horst was eentje om nooit te vergeten. Zijn muziek betekende voor mij de overgang van de dag naar de nacht: na een namiddag vol zonnige house en chille techno was het tijd om hard te gaan. Teki bracht schijf na schijf, hoe harder hoe liever.
Mijn favoriete Shazams uit zijn set zijn zonder twijfel 'Hit Hard' van Robert Armani en 'L'Amour Toujours' van Gigi D'Agostino. Absolute klassiekers.
Was je er niet bij en wil je toch eens wat meer horen van Teki Latex? Bekijk dan zeker eens zijn Boiler Room-set. Fun fact: de intro van die set is het themaliedje van een onderwaterlevel van het videospel Super Mario 64. Je moet er maar op komen!
Afsluiten deed ik met Bjeor b2b Sixsixsixties. Beiden zijn regelmatig terug te vinden op de lineups van de Leuvense club Stelplaats en op zaterdag speelden ze - gelukkig voor ons - een b2b set in de Rain Room.
De sfeer zat supergoed. De muziek was iets minder hard dan onder de Unglued stage, maar dat was zeker welkom. Ze brachten house aan de snellere kant en techno aan de tragere kant van het spectrum, gecombineerd met ander lekkers in de richting van acid en electro.
De security probeerde tevergeefs iedereen uit het water te halen, maar uiteindelijk heeft de massa gewonnen en kregen ze hun welverdiende verkoeling.
Mijn favoriete Shazam van hun set? 'Discargo' door Josh Brent.
We steken met de What Happens crew erg veel tijd in het cureren van evenementen en het schrijven van artikels, maar veel feedback krijgen we over het algemeen niet. Daarom hebben we een korte enquête opgesteld, om even te checken of we het nog steeds goed doen. Heb je een paar minuten? Het zou ons gigantisch hard helpen.
