Het is zes uur in de namiddag als we het festivalterrein betreden. Wegenwerken en een goede portie chaos aan de ingang maken dat onze tocht vanuit Antwerpen toch net iets langer heeft geduurd dan verwacht. We laten dit niet aan ons hart komen en spoeden ons richting de Hybrid stage waar Marco Faraone al volop het beste van zichzelf staat te geven. De zon straalt en de menigte heeft er duidelijk ook zin in. Niet enkel de dj maar ook de randanimatie zorgt al voor enig spektakel, zo zweven er achter de stage bijvoorbeeld parachutisten vanuit de hemel. Marco speelt een melodieuze, eerder progressieve en tech house getinte set met veel opzwepende breaks, diepe baslijnen en verschillende bekende dansvloerkrakers. Een kleine greep uit de setlist zijn Storm van Archouse, Time Traveler van Kevin De Vries en natuurlijk zijn eigen Climax.
Het al snel acht uur en tijd voor een hapje, een drankje en een verkenning van het festivalterrein. Dit is niet gigantisch maar goed georganiseerd, alle foodstands bevinden zich aan de zijkant van het terrein en de drie stages vormen een driehoek rondom het midden. Daar vinden we onder meer een tent voor de circusartiesten en nog enkele marktstandjes. De drie stages hebben elk hun eigen karakter, zo is de mainstage in circusthema, de Hybrid stage is opgebouwd uit paletten en de House of the Bull bestaat uit vrachtcontainers.
Die laatste stage, ook wel Cirque Antique genoemd, staat vandaag helemaal in het teken van retro. Klinkende namen uit de 90’s en begin jaren 2000 komen er nog een keer hun topnummers brengen, dit kunnen we trouwens een echte trend noemen deze zomer. Wij speuren even rond om te zien of Nina Kraviz ook op de dansvloer staat maar bedenken dan dat zij vandaag op Dekmantel optreedt. We besluiten naar de mainstage te gaan waar Chris Tietjen op het punt staat het roer over te dragen aan Charles Siegling van Technasia.
Daar waar Tietjen nog gezapige tech house brengt besluit Charles meteen een tandje bij te steken. In zijn kenmerkende stijl vliegen de opzwepende breaks en swingende ritmes ons om de oren, hier en daar vergezeld van een gezonde portie delay. Enkele van de uitschieters in zijn set zijn de nieuwe Loco & Jam remix van de überclassic Flash en een plaatje dat we eerder ook al bij Marco Faraone hoorden passeren, How We Do van Raffa Fl. Ondertussen is de zon onder gegaan en komen de circusartiesten ook tussen het publiek optreden. Hoewel er ook tijdens de dag al verschillende soorten randanimatie was, is het dramatische effect pas echt goed voelbaar nu het donker is. Jongleurs met lichtgevende kegels, steltenlopers en vuurspuwers vervoegen de menigte en zorgen voor een prachtig spektakel en de beloofde portie magie. Om twaalf uur neemt Dubfire als afsluiter over. Wij doen nog even mee maar besluiten dan nog een laatste drankje en iets om te bikken te nemen alvorens de aftocht te blazen.
We laten het festivalterrein achter met een tevreden gevoel maar met de opmerking dat er toch nog wel wat te sleutelen valt aan de organisatie. Zo zijn er zeker nog verbeterpunten aan de inkom en aan de dranktogen waar de bediening soms tergend traag verliep. Tenslotte - maar dit is natuurlijk een louter persoonlijke kwestie - mag het voor ons net iets meer techno zijn. Slagen ze er in de plooien tegen volgend jaar glad te strijken dan is er zeker een mooie toekomst weggelegd voor dit festivalconcept.
Fotocredit: Nachtschaduw
