advertentie
Brussel is meer dan ooit een hotspot voor creativiteit, muziek en nightlife en Listen Festival is daar het levende bewijs van. Een week lang geven de meest getalenteerde collectieven en artiesten het beste van zichzelf op een hele reeks locaties doorheen de hoofdstad. Locaties die zo divers en kwalitatief hoogstaand zijn dat we ze snel, maar onterecht als vanzelfsprekend beschouwen: er zijn maar weinig steden die kunnen tippen aan wat Brussel te bieden heeft. De culturele diversiteit heeft hier een grote invloed op: muziekgenres van over de hele wereld vinden een thuis in onze grootstad in de vorm van collectieven en muzikale projecten, vaak opgestart door artiesten met roots in die respectievelijke regio's.
Het is deze diversiteit die ons elk jaar opnieuw een heel weekend lang naar Listen Festival brengt. Over drie dagen gespreid bijna 24 uur feesten, het is iets wat ik niet snel zou doen moesten de avonden niet zo gevarieerd zijn. Een week later zijn we volledig uitgerust en bekomen en delen we met plezier onze ervaringen.
De aftrap van het festival gebeurde zoals gewoonlijk in de prachtige neogotische Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken. Een prachtig gebouw dat voor de gelegenheid volgepompt was met rook en verlicht was door gekleurde lichten. De hoofdrolspelers van de avond waren Lucinda Chua en Marina Herlop: twee artiesten met machtige stemmen, die prachtig tot hun recht kwamen binnen de akoestiek van de kerk. Of zoals Lucinda Chua het zo mooi noemde: God’s Reverb.
Terwijl Lucinda Chua haar stem verrijkte met voornamelijk klassieke instrumenten, deed Marina Herlop dat uitsluitend met elektronische apparatuur. Een synthesizer, drumpads en haar stem die ze als het meest versatiele instrument van al gebruikte. Haar vocals lijken op willekeurige geluiden, maar zijn eigenlijk gebaseerd op de kunst van Konnakol: een 'ritmetaal afkomstig uit de Zuid-Indische muziektraditie om ritmes in te oefenen, te componeren en te communiceren met publiek of medemuzikanten' (bron). Leuk weetje.
Donderdag was het tijd om een van onze niet-muzikale idolen te ontmoeten: Shawn Reynaldo. Shawn is een schrijver en redacteur uit Barcelona die gespecialiseerd is in elektronische muziek. Hij komt oorspronkelijk uit de Bay area en vond zijn weg in de rave-scene aan het eind van de jaren '90. Al tientallen jaren is hij ondergedompeld in de onafhankelijke muziekcultuur en heeft hij ontelbare uren doorgebracht met het runnen van labels, het organiseren van feesten en het hosten van radioshows.
Het is echter zijn werk als muziekjournalist dat hem tot een van de meest prominente stemmen van de elektronische muziek heeft gemaakt: hij was in het verleden al redacteur bij Red Bull Music Academy en XLR8R en heeft bijgedragen aan publicaties als Pitchfork, NPR, SPIN, Resident Advisor, DJ Mag, Bandcamp Daily en Beatportal. Tegenwoordig is zijn hoofdbezigheid zijn (betaalde) nieuwsbrief genaamd First Floor: een wekelijkse nieuwsbrief over elektronische muziek en de cultuur/industrie eromheen. Je leest er opiniestukken, interviews, muziekaanbevelingen en veel meer. Grote aanrader!
In context van het Our Scene-programma van Listen Festival werd hij samen met Richard Akingbehin van Refuge Worldwide uitgenodigd voor een gesprek in de Brusselse Beursschouwburg. Ze spraken uitgebreid over Shawn's geschiedenis binnen de scene en de uitdagingen waar we momenteel voor staan: een erg inzichtgevend gesprek!
Het clubbingweekend begonnen we in een goedgevulde C12, waar we bij aankomst een gratis likeurtje kregen van Monkey Shoulder - altijd fijn. Het werd een nacht vol broken beats met muzikale invloeden van over de hele wereld. De club was goed gevuld, maar niet té goed dat het onaangenaam werd.
Highlights waren onder andere de b2b tussen Le Motel en AliA, een gouden combo van twee van de grootste namen uit de Belgische alternatieve elektronische muziek. Ook dBridge's analoge liveset was er eentje die bijbleef: donkere drum & bass, niet te uptempo, maar ook niet te neerslachtig. Erg leuk om zijn remix van 'First Contact' van Tracing Xircles live te horen, die we eind vorig jaar nog een eervolle vermelding gaven in onze beste muziek van 2023-feature.
Zoals voorspeld bleek de concertavond op zaterdag de ideale opwarmer voor wat een lange nacht zou worden. Onze favorieten waren HiTech en LSDXOXO, twee respectievelijk ghettotech en ghetto house acts.
Toen we de Witloofbar - de kelder van de Botanique - binnenkwamen was het optreden al bezig. Het tafereel was erg intens: een bedrukkend warme ruimte, een vloer bedekt met zweet en Hennessy, een DJ en twee superhyped kerels die er als Duracellkonijnen over stuiterden. Terwijl de DJ de ene zwoele electrobeat na de andere speelde zongen MC's King Milo en Milf Melly de meest obscene en grappige lyrics, de hele tijd interactie zoekend met het publiek.
HiTech is een ghettotechtrio straight outta Detroit. Ze combineren het clubgenre van de Motor City dat wordt gedefinieerd door snelle, ruige beats en vuile raps met invloeden van andere genres als house, rap, Miami bass en Chicago footwork. Zeker eens checken als ze nog eens in de buurt zijn, je zult het je niet beklagen.
Normaal zouden we hier linken naar hun nummer 'POCKETPUSSY', maar als gevolg van een situatie met Omar S, die de albums distribueerde via zijn FXHE label, zijn geen van hun albums momenteel te vinden op streamingdiensten. Deze zouden binnenkort wel opnieuw uitgebracht worden, dus stay tuned.
De muziek van de ietwat bekendere LSDXOXO was gelijkaardig, maar toch niet helemaal hetzelfde. Dezelfde soort seksueel getinte lyrics, maar over het algemeen met meer house-gebaseerde beats in plaats van HiTech's electro. Hun optreden had een stuk meer finesse, minder ruwe energie en een groot diva-gehalte. Even leuk! We hoorden onder andere hun bekende track 'Sick Bitch' de revue passeren.
In het station Brussel-Congres organiseerden lokale collectieven Local Slang en BREAXX op zaterdagavond een evenement. We bleven enkele uren, onder andere voor Erykah's UK-infused technoset en Kōma's nieuwe liveset die hij voor de eerste keer zou brengen. Die bleek erg de moeite te zijn: een euforische liveset die intensere stukken techno/breakbeats afwisselde met dromerige electronica-intermezzo’s. Zijn muziek werd erg gesmaakt door het publiek, ons inclusief!
Ook dit jaar werd Brussel Centraal weer omgetoverd tot een nachtclub en was het evenement volledig uitverkocht. Na Palms Trax vorig jaar was het deze keer de beurt aan Young Marco om de grote hal van Centraal over te nemen. Het concept trok dit jaar een heel breed publiek aan, met een mix van groepjes toeristen tot liefhebbers van Marco's grootste hit. De fans van Marco's hitnummer 'What You Say' moesten hun enthousiasme tot het einde inhouden, het was namelijk de closing track van de avond. Desondanks werd deze zeker met ieders laatste energie hard meegebruld.
De laatste stop van de avond en direct ook de perfecte afsluiter van onze clubtour was de avond van Brussels Bassed in UMI, een relatief nieuwe club aan de Grote Markt. Twee ruimtes, top soundsystems en een supercomfortabele chillruimte waar je o.a. thee en koffie kan krijgen maken de club helemaal de moeite om eens uit te proberen. De lineup was er ook eentje om niet te missen: we genoten enorm van Mia Koden's gehypte, energieke, bassy set en de wobbly dubstep-b2b van residents Xtanki en Beatsforbeaches.
Het einde van Listen nadert, de dansbenen worden zwakker en de hoeveelheden koffie en Red Bulls vermeerderen, maar toch trokken we richting het meest gehypte event van Listen: The Tunnels. De FOMO om het event onder het tunnelcomplex onder Louiza te missen was groot. (En hier hing ook onze eerste What Happens-banner ooit uit!) Na heel wat unieke locaties van Listen voorbij te hebben zien komen, was dit toch wel het hoogtepunt: een saaie ondergrondse tunnel omvormen tot technotempel, afgewerkt met een scala aan internationale en lokale artiesten.
Eenmaal ondergronds werd je overweldigd door het uitzicht van een eindeloze, donkere en smalle tunnel waar de bass doorklonk en enkele lasers doorheen de zaal flitsten. Je kon deze tunnel zien als de mainstage, hier traden onder andere VTSS, Hector Oaks en de sterren van de avond CJ Bolland en Nosedrip op.
De tweede tunnel vonden we net iets rustiger en aangenamer, hier woonden we de sets bij van Teki Latex, Crystallmess en Paul Seul. In classic Teki Latex-stijl moest er toch ergens in zijn set een onverwachte wending komen. Teki sloot zijn set af met een nummer van het Belgische icoon Dana Winner, waarbij alle flashlights de lucht in gingen. Om onze avond bij The Tunnels "rustig" af te sluiten, konden we nog even losgaan bij Paul Seul voor een portie gabberkicks.
Hoewel de geluidskwaliteit niet altijd even optimaal was, waren we toch onder de indruk van de organisatie; de productie wisten ze toch maar voor elkaar te krijgen in een lege tunnel. We hopen The Tunnels terug te zien de komende jaren bij Listen Festival.
Terwijl een deel van ons aan het clubben was in de tunnels was het voor anderen uitkijken naar hun jaarlijkse zondagstraditie: de dansmarathon georganiseerd door Gay Haze en Spek waar je de vrijheid hebt om raar te zijn, altijd een bezoekje waard. Het event vindt elk jaar plaats in het industriële pakhuis Buda - vlak naast het kanaal in het noorden van de stad, met de meest explosieve energie. Een energie waar je nog een week lang kan van nagenieten. Diego Cozzi, ook bekend als Fais Le Beau, en tevens ook het brein achter Gay Haze, begon zijn set in de grote zaal. Zijn set was een mix van house, trance en proggy-sound uit begin jaren 2000. Dat hij de temperatuur op de dansvloer verhoogt en euforische momenten creeërt voor het publiek is een understatement. Zoals altijd weten ze bij Gay Haze en Spek hoe ze een festival moeten afsluiten.
Na een namiddagje techno in de tunnels trokken we naar station Brussel-Congres, waar Under My Garage een nacht cureerde. Het was er vrij rustig, waarschijnlijk door een combinatie van de grote events in de tunnels aan Louisa, Gay Haze in Buda en Modulair in Gent, maar onterecht. Cabasa en re:ni zorgden er met hun knappe sets voor onze dagelijkse portie bass, maar tegelijk ook voor wat voor ons de laatste sets van Listen Festival zouden zijn. Moe, maar voldaan trokken we naar huis. Tijd om te slapen.
We steken met de What Happens crew erg veel tijd in het cureren van evenementen en het schrijven van artikels, maar veel feedback krijgen we over het algemeen niet. Daarom hebben we een korte enquête opgesteld, om even te checken of we het nog steeds goed doen. Heb je een paar minuten? Het zou ons gigantisch hard helpen.
