Een week geleden bevonden we ons op Dour Festival. Het festival staat niet alleen bekend om zijn heerlijke 'pain saucisse' en de 'cinquantes' – de geliefde halve liters – maar vooral om de indrukwekkende reeks artiesten die we graag wilden zien. Onze agenda's waren overvol, want dit jaar had Dour een bijzonder sterke lineup weten te boeken, vol talent dat we absoluut niet wilden missen.
Na zorgvuldig afwegen, koos elk van onze redacteurs drie artiesten die het meeste indruk op hen hebben gemaakt.
Le Labo - donderdag 23:15 - 00:15
Le Labo: de stage waar ik deze editie waarschijnlijk het meeste tijd gespendeerd heb en waar niet geheel toevallig twee van m'n favoriete optredens plaatsvonden. Volgens Dour zelf is het één van hun meer intieme en avant-gardistische stages, een plek waar ze experimenteren met nieuwe ideeën, sonische afwijkingen analyseren en nieuwe trends aftasten. Een experimentele stage zoals de Rockamadour dat met momenten ook is, maar dan met een grotere capaciteit. Niet voor niks mijn voorkeursstage dus: mijn favoriete artiesten treden er op en er is altijd plaats om breed en uitgebreid te dansen. Echt genieten.
Het eerste optreden aan de stage waar ik op voorhand erg naar uitkeek was die van Kode9 en Flowdan, maar deze viel jammer genoeg een beetje tegen. De twee misten wat passie en een echte show kon je het niet noemen: het geheel voelde heel geïmproviseerd aan en Flowdan was niet eens de hele show on stage, precies alleen wanneer hij er zin in had. Het moment wanneer Kode9 Amnesia Scanner's remix van Viconian Cycles draaide en Flowdan er live over rapte, was wel al een mooie voorbode voor de dag erna: de set van Amnesia Scanner op donderdag, één van mijn meest memorabele sets van dit jaar.
Terwijl de producties van dit Finse duo met momenten nog relatief toegankelijk kunnen zijn door o.a. hun gebruik van vocals, was dit optreden dat meestal niet. Het was een erg bass-heavy, distorted, duister spektakel. Muziek dat ergens situeert tussen dubby en industrieel - met momenten was het zelfs eerder iets wat leek op noise of metal, om dan af en toe toch terug te keren naar meer bassy, dansbaardere muziek. Echt een heel dansbare set was het dus niet, maar genoten hebben we er zeker van.
De stage was gehuld in een dikke mist, wat de artiesten bijna onzichtbaar maakte. Ze waren enkel zichtbaar als silhouetten tegen de bizarre visuals die achter hun geprojecteerd werden. Even snel als hun show gedaan was stapten - nee, liepen ze bijna van het podium. Geen dag, geen bedankt: een volledige focus op de muziek in plaats van de artiest, zoiets kan je alleen maar respecteren.
La Petite Maison dans la Prairie - donderdag 00:00 - 01:00
Jyoty is een DJ die je zelfvertrouwen vanaf het eerste nummer van haar set door het dak kan laten gaan. Deze in Amsterdam geboren en in Londen wonende artieste is geen onbekende in de muziekwereld en op Dour wist Jyoty ons omver te blazen met een set die zowel consistent als enorm boeiend was.
Waar we een zwoele set van haar verwachtten, verraste ze ons op Dour met een keiharde performance vol bombastische momenten en intrigerende abstracte visuals. Haar optreden kunnen we zonder twijfel beschouwen als een van de verrassingen van Dour 2024.
La Petite Maison dans la Prairie - donderdag 02:45 - 04:00
Wie was er vergeten dat hij een repetitie had waardoor hij te laat zou arriveren om alles nog te regelen op Dour om Interplanetary Criminal te zien terwijl hij tegen iedereen had getoeterd dat hij deze set absoluut niet wou missen? You guessed right, ik.
Gelukkig kon ik wat schuiven in de uren en arriveerde ik uiteindelijk goed op voorhand op het festivalterrein.
Nadat ik Interplanetary Criminal vorig jaar zag op een open air in Antwerpen, was ik verkocht. De botsende grooves van UKG en subgenres hebben me nog steeds stevig vast, wat deze set een no-brainer maakte.
En terecht. Iedereen aanwezig danste zich in het zweet op de rollende beats. Interplanetary Criminal toonde zich behendig in het beheersen en controleren van de energie van het publiek. Hoge intensiteit, afgewisseld met een aantal rustigere stukken bewees hij nog maar eens dat het terecht was dat hij een festivaldag mocht afsluiten.
Rockamadour - vrijdag 19:00 - 21:00
Al dwalend kwam ik terecht in de Rockamadour net voor de set van Hard Being Hot (NMSS, Emilija, Stanislawa, Vera Moro) en ik kus mijn beide pollekes hiervoor. Van progressive house naar trance met stevige percussie naar high-intensity breaks met af en toe wat invloeden van baile funk en terug. Elk individu draagt op unieke manier bij aan een set die hoog in energie, speels en gewoon énorm hard dansen was. Het feit dat de vier zich volledig geven achter de decks en zich zelf rot amuseren draagt bij aan de ervaring voor het publiek. Deze set was voor mij een perfect voorbeeld dat een geheel de som van de delen kan overstijgen. En hoe!
In het kort: Hard Being Hot kwam, genoot en brak het kot af! Hopelijk binnenkort kans op een snel weerzien.
La Petite Maison dans la Prairie - vrijdag 00:00 - 01:00
Het bijzondere aan een concert van Nia Archives is haar vermogen om junglemuziek op eigen wijze te interpreteren. Ze begon haar optreden met een reeks remixen van populaire nummers, waarna ze dieper in de archieven van het genre dook. Vervolgens presenteerde ze haar nieuwste album en andere hits live. Nia sloot af door de zaal in vuur en vlam te zetten met een remix van Charli XCX, volledig bijpassend aan deze brat summer en fanfavoriet 'Baiana (remix)'.
Ze wist een energie te creëren die zowel fervente jungle-fans als nieuwkomers volledig meesleepte. Nia Archives heeft ons nog nooit teleurgesteld en dat zal ze ook niet doen.
Le Labo - zaterdag 00:00 - 01:20
Nog zo'n optreden waar ik met grote verwachtingen naar uitkeek was die van your dj's favourite dj, Djrum. Het werd de vierde keer dat ik hem zag optreden sinds begin vorig jaar en elke keer was hij indrukwekkender dan de vorige. De laatste keer was in Horst Club, toen hij voor een relatief lichtbevolkte club een pracht van een set neerzette. Nu, ongeveer anderhalf jaar later en met albums als 'Portrait with Firewood' werkelijk platgespeeld, lagen de verwachtingen bij mij erg hoog.
De man bracht zoals gewoonlijk een bijna buitenaards aanvoelende set: een trip door snelle breaks, diepe bassen en ambient soundscapes, aan elkaar geregen door feilloze mixtechnieken en door effecten gemanipuleerde vinylscratches. Hij switchte continu tussen genres als ambient, dub, drum & bass en jungle en net zoals bij Amnesia Scanner voelde het geheel bijna meer aan als een concertervaring dan een dj-set. Voor mij is hij één van de enige dj's die er in slaagt zo'n consistente sets neer te zitten dat ze klinken als één lang nummer. Hij schept een zekere flow, een sfeer en energie die anderhalf uur lang blijft doorgaan en constant blijft over nummers, genres en zelfs tempo's heen. En dat alles met vinyl. Zeker checken, deze, als hij nog eens in België is. Je gaat het je niet beklagen.
De Balzaal - zaterdag 01:30 - 03:00
Bicep. Alomgekend en graag gezien in de scène, draait het duo steeds met strakke focus. Met hun Chroma AV show verkennen ze, voor mij alleszins, een ander pad. Wie enkel eigen nummers zoals in de live sets verwachtte, zou verrast worden. Ik zag de Chroma AV show al een keer eerder, vorig jaar in een grote venue. Ik bleef toen op mijn honger zitten. Ik was to-taal niet onder de indruk van de set toen. Ik heb me tot nu afgevraagd waaraan het zou liggen. Hun show of de setting? Na enkele minuten in de set kwam ik tot de conclusie: de setting.
Vanaf minuut één sloegen ze er in om mijn aandacht te pakken en die vast te houden tot het einde van de set. Het was een consistent verhaal met een zorgvuldig gemanaged energieniveau door de ervaren DJ's. Zelfs de stevige regenbui kon mij en een groot deel van het publiek niet wegjagen. Mogelijks wel de fotografen om hun materiaal te beschermen. Passende beelden om de sfeer mee te geven zijn mysterieus genoeg niet te vinden.
De Balzaal gaf ruimte genoeg om stevig door te dansen met ondersteunende visuals en goed geluid zodat Bicep succesvol het nieuwe verhaal kon verkondigen. Meer focus op breakbeat en stevigere techno, met een handvol eigen platen. Het doet denken aan hun DJ sets wanneer ze minder groot waren.
Ik was voor de show alvast overtuigd van hun nieuwe nummers en kan met volle overtuiging zeggen dat Bicep één van mijn hoogtepunten op Dour 2024 was. Ik kijk alvast énorm uit naar wat het duo nog zal brengen in de toekomst!
The Last Arena - zondag 23:30 - 00:45
Bij Justice verwachtten we een spectaculair concert, gevuld met hun klassiekers en nieuwste tracks. Wat we kregen, overtrof deze verwachtingen. De ware kracht van hun optreden lag niet alleen in de muziek, maar ook in de adembenemende lichtshow. Een gigantische constructie zweefde boven de twee artiesten en transformeerde elk nummer tot een volledig nieuwe ervaring.
Muzikaal gezien was het ook een topconcert. Ze presenteerden een reeks iconische nummers in één vloeiende beweging. Justice ging verder dan alleen het spelen van hun nummers; ze maakten mashups en remixen van hun eigen muziek. Een geweldige afsluiter van The Last Arena op Dour!
La Petite Maison dans la Prairie - zondag 00:30 - 01:45
De hele zondag had ik in m'n gedachten om 's avonds Justice - één van de grotere headliners van het festival - te gaan checken. Eenmaal het moment daar was en de vriendengroep waarmee ik op dat moment rondhing collectief naar de Petite Maison dans la Prairie afzakte, dacht ik 'ach ja, waarom ook niet' en wauw, ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze. We kwamen toe aan een stage met een altaar en een prieel met een soort van BDSM-schommel, beiden op prachtige manier in bloemen gewikkeld. Zelf had ik nog nooit van Arca gehoord, maar blijkbaar is ze wereldwijd bekend en een waar icoon binnen de LGBTQI+-gemeenschap.
Ze bracht een indrukwekkende slotshow: met momenten heel ingetogen, de muziek wat duisterder, haar stem lager en dieper en de zaal muisstil - om dan minuten later te switchen naar heel uptempo en dansbare sounds, met even prachtige, maar een stuk hoger gezang en een euforisch publiek. Over het algemeen liet haar muziek een erg experimentele, moeilijk in hokjes te vatten indruk achter, maar als je het toch wilt proberen dekken IDM, reggaeton, electronica en avant-pop waarschijnlijk het beste de lading. De perfecte afsluiter van weer een erg memorabele editie van Dour.
We steken met de What Happens crew erg veel tijd in het cureren van evenementen en het schrijven van artikels, maar veel feedback krijgen we over het algemeen niet. Daarom hebben we een korte enquête opgesteld, om even te checken of we het nog steeds goed doen. Heb je een paar minuten? Het zou ons gigantisch hard helpen.
