Tijdens Dour Festival dit jaar spraken we met Julie Rains, het soloproject van Julie Rens, ook bekend als de ene helft van het jazzduo Juicy (een samenwerking met Sacha Vovk.) Met haar nieuwe project brengt ze een intiemere, elektronische sound waarin haar persoonlijke stem centraal staat. Ze komt uit de jazzwereld, maar zoekt steeds meer de grens op met elektronische muziek, in samenwerking met onder andere Rowan Van Hoef (ECHT!, TUKAN). We spraken haar over haar evolutie als artiest, haar nieuwe richting en natuurlijk haar optreden op Dour.
Julie Rains
Je hebt jarenlang samengewerkt met Sacha in Chelsea. Wat bracht je ertoe om een soloproject te beginnen?
Toen Sacha zwanger werd, voelde ik dat het moment gekomen was om mijn eigen pad te verkennen. Ik wilde ontdekken wat muziek voor mij betekende als ik helemaal alleen beslissingen nam. Ik begon elke dag te schrijven, zonder doel om meteen iets af te werken, gewoon om te experimenteren. Na een paar maanden stapte ik naar One Value om mee te werken aan mijn songs. Zo groeide het project.
Voelt het anders om alleen muziek te maken, zonder Sacha naast je?
Ja, helemaal. Met Juicy wilden we echt als tweeling zijn: we speelden hetzelfde, zongen samen en onze stemmen vloeiden in elkaar. Die blend van energie mis ik wel. Maar het solo-avontuur geeft me ook veel vrijheid. Ik weet precies wat mijn rol is op het podium en kan focussen op hoe ík mezelf wil uitdrukken. De muziek is minder pop en experimenteert meer. Toch keren we ook terug als duo, maar dan op een andere manier. Het is fijn om beide werelden naast elkaar te hebben.
Wat heb je over jezelf geleerd door dit soloproject?
Dat ik hou van contrasten binnen één nummer. Ik kan heel gevoelig en zacht beginnen, en dan plots omslaan naar iets krachtigs met veel saturatie. Tekst is minder belangrijk: ik gebruik vaak korte, herhalende zinnen. Voor mij draait het meer om een soort verbeelding oproepen, een imaginaire wereld creëren met muziek.
Je achtergrond ligt in jazz, maar tegenwoordig hoor je ook veel elektronische invloeden in je werk. Welke artiesten inspireren je nu?
Ik ben helemaal weg van Aya, haar muziek was voor mij een openbaring. Ze mixt jazz, elektronica, jungle en meer zonder in klassieke popstructuren te vervallen. Ook Jockstrap vind ik geweldig: een Engelse band die op een heel vreemde maar intrigerende manier country, synths en beats mengt. Ik hou ervan als muziek onverwacht is, dat is ook wat ik zelf wil brengen.
Aangezien we hier op Dour zijn .... Wat betekenen festivals voor jou?
Ik hou van festivals, maar ik merk dat mijn eigen project vaak beter tot zijn recht komt in intieme ruimtes. Het liefst speel ik midden in de zaal, met publiek rondom me. Dat maakt het persoonlijker. Festivals zijn fantastisch om mee te maken, maar voor mijn muziek kies ik toch liever kleinere settings.
Hoe voelt het om met je soloproject op een festival als Dour te staan?
Het is bijzonder, want dit is al de vijfde keer dat ik op Dour speel. Eerst met Oyster Nut, daarna met Sacha — zelfs twee keer op de main stage. Nu sta ik hier met een project dat nog geen EP uit heeft. Ik voel me supergelukkig dat ik dit mag doen. Het voelt als een nieuw begin en het is fijn om de ruimte te krijgen om dit traject uit te bouwen.
Kopfoto: © track32.media
