De dag is donderdag 26 oktober. Het regent pijpenstelen, maar toch trekken we richting het Asiat Park in Vilvoorde voor een voorvertoning van de langverwachte Horst Club die de dag erna zou openen. Een zaal die voor het festival al een aantal keer opnieuw werd ingericht en nu een tijdelijke club is geworden waarin tussen oktober en maart 20 clubnachten georganiseerd worden. Elk jaar zou de ruimte dan opnieuw ingericht worden. Een manier voor de organisatie om de koudere maanden te overbruggen, na de zomerse open airs en voor het volwaardige festival in het voorjaar. Stap met ons mee op verkenning door de verschillende ruimtes van het gebouw, nog voor de officiële opening van vrijdag.
De inkom
Aan de ingang kan je je verwachten aan een uitleg van de huisregels: denk maar aan de introducties, do's en don'ts die je krijgt in bijvoorbeeld C12 en Stelplaats. Zodat iedereen in de club volledig zichzelf kan zijn - vaak ook versies van zichzelf die ze doorheen de dag niet kunnen zijn. Om die reden hanteert Horst een no camera policy: uit respect voor de bezoekers, om te vermijden dat mensen te veel met hun smartphone bezig zijn, maar ook om te voorkomen dat er beelden van de club de buitenwereld ingestuurd worden, à la Berghain. Die policy zullen ze duidelijk maken door aan de ingang stickers te plakken op de smartphonecamera’s van bezoekers.
Eenmaal de club binnen zie je aan de rechterkant de lockers, de eerste ruimte die ontworpen werd door Carolin Gieszner en Jozef Wouters. Je wordt er direct verwelkomd door een labyrint van weelderige gordijnen en roze banken die ontwerper Carolin 'slug trails' noemt. Tussen die gordijnen zal je plaats vinden om indien nodig semi-privé van outfit te kunnen veranderen en zo vrij letterlijk het dagelijkse leven achter te laten in de lockers.
Naast de lockers bevindt zich de collective care space, een afgesloten kamer waarin het aantal impulsen beperkt wordt en waar je tot rust kan komen moest het allemaal even te veel worden. Je kan er terecht komen door iemand van het care team aan te spreken: mensen met subtiele, maar toch genoeg opvallende roze hesjes die verspreid doorheen de club terug te vinden zijn. Het zijn laagdrempelige aanspreekpunten voor als je je ongemakkelijk voelt of hulp nodig hebt.
Het randgebeuren
Bij Horst geloven ze dat een club meer moet zijn dan een grote feestzaal: ze willen er een echt huis van maken, met energieke ruimtes om te dansen, maar tegelijk ook verschillende plaatsen om tot rust te komen, elkaar te ontmoeten, iets te eten en te drinken.
Er komen twee grotere bars, één kleinere aan de andere kant van de club en op de bovenverdieping kan je terecht bij nog een kleine bar die enkel cocktails serveert. Naast die cocktailbar vind je nog een cozy, donker ingerichte chillruimte die ze zelf de woonkamer van de club noemen. Een stuk minder prikkelvrij dan de collective care-ruimte aangezien je in de achtergrond nog steeds de muziek van de clubzaal hoort, maar toch een ruimte om te bekomen en ontspannen. Waar er visuele prikkels ontbreken zullen er andere zintuigen extra geprikkeld worden: zo zal er elke avond een andere geur verspreid worden, denk aan bijvoorbeeld de zoete geur van snoep, of een frisse geur als eucalyptus.
Beneden aan de trappen om naar de bovenverdieping te gaan zal je een snack shack terugvinden, waar je met momenten doorheen de nacht snacks zal kunnen krijgen die bereid worden door externen of door medewerkers van de club. Een vast menu zal er niet zijn: het zal er gaan van warme frituursnacks tot gebak, snoep of fruit - eender wat voor als bezoeker op krachten te blijven.
De club
De dansruimte van de club is geïnspireerd door de vier natuurelementen: water, vuur, aarde en lucht. Carolin Gieszner en Jozef Wouters stelden zich een vortex voor waar al deze elementen samenkomen en clashen, een tornado van vreugde waarin je samen met deze elementen kan dansen.
Twee scenografen liepen in een lege zaal en tekenden lijnen met krijt op de vloer. We spraken over water en vuur die verdampten in een langzame draaikolk. We stelden ons een ruimte voor die bestaat uit vochtigheid, dampwolken die om zich heen krullen en condenseren tegen de gezichten van de dansers, de muren en het plafond, druipend van de ene huid naar de andere. We stelden ons de tussenliggende lagen voor en begonnen ze toe te voegen, de muren zachter te maken, de lichamen te omarmen. Ons voorstel werd een beweging; een tijdelijke bijeenkomst van materialen en dansers, die elk hun eigen spiraal maken binnen een lichaam dat groter is dan het hunne.
De stellingen zijn zo gebouwd dat ze twee armen vormen die het publiek als het ware omhelzen, maar tegelijk meer dan genoeg ruimte laten om langs verschillende kanten te kunnen ontsnappen. Daarmee slagen ze er in om een ruimte te ontwerpen die tegelijk uitnodigend, veilig en open aanvoelt. Vol kleine nissen, platformen, uitgangen en kleine plekjes om in alle duisternis en mist zelf te kunnen ontdekken.
Langs de ene kant van de vortex bevindt zich een groen fonteintje, vergezeld van een drinkwaterfontein voor diegenen onder ons die zich doorheen de nacht liever met water hydrateren. Aan de andere kant, op het grasveldje naast het gebouw, bouwde Horst een permanente vuurplaats. Een buitenplek die gezellig is voor zowel rokers als niet-rokers, en daarnaast ook een nieuwe permanente invulling is voor het Asiat Park. Het idee is dat het ook voor buurtbewoners een ontmoetingsplek kan worden, een plaats om bijeen te komen en een vuurtje te stoken. Dat initiatief past binnen de visie van Onkruid, de organisatie achter het festival en de club, om op lange termijn mee te helpen aan de transformatie van het Asiat Park tot een aangename en leefbare plek.
De zaal telt vier aanzienlijke speakers die geïntegreerd zijn in de stellingen, dezelfde als die dat de laatste festivaleditie aan de Soleil Rouge-stage stonden. Buiten zorgden ze al voor een erg krachtig en warm geluid en op de manier dat ze nu binnen gepositioneerd staan zouden ze allesbehalve moeten onderdoen. Fun fact: deze geluidsinstallatie kent zijn oorsprong in de jaren '70, in de historische discotheek Paradise Garage in NYC. Pioneer ontwierp een modernere versie van deze klassieke installatie, waarvan er over de hele wereld maar een zeer beperkt aantal bestaan. Meer over de geschiedenis van deze legendarische installatie lees je in dit artikel.
Na alle ruimtes gezien te hebben is het duidelijk dat er enorm goed is nagedacht over de inrichting van de club. Alles is geoptimaliseerd rond de ervaring, het welzijn en het samenzijn van hun bezoekers. Een echte verademing in tijden waar veel clubs en festivals zich vooral focussen op het boeken van headliners en het uitmelken van hun bezoekers.
Programma
Tickets voor de openingsnacht op vrijdag met Gabrielle Kwarteng, ISAbella en Sixsixsixties zijn jammer genoeg al uitverkocht. TicketSwap kan nog een kans bieden om een ticket op een veilige manier te scoren voor deze openingsnacht. Voor de avond op zaterdag met GiGi FM, Islas en Marco Shuttle zijn er wel nog te koop. De volgende clubnacht op 3 november is voorlopig uitgesteld naar het voorjaar, wat de door Beatiful Freaks gehoste nacht de dag erna de eerstvolgende maakt.
Kopfoto: © Illias Teirlinck
