#LIJSTJESTIJD: De meest memorabele sets en concerten van 2025

Ohja, wat was het weer een mooi jaar voor muziek. Twaalf maanden lang luisterden we tot in de vroege uurtjes naar muziek: thuis, in de club of op de festivalweide. Omdat het einde is weer in zicht is en we weten dat jullie niet vies zijn van het occasionele lijstje, besloten we iets te doen met het resultaat van al die ontdekkingen. Dit in de vorm van een playlist met onze favoriete tracks, en een meer diepgaand lijstje met de albums die het meest met ons resoneerden.

De reeks afsluiten doen we met een overzichtje van onze 12 meest memorabele dj-sets, concerten en andere muzikale optredens van het jaar. Geen makkelijke keuze, gezien het grote aantal festivals, feestjes en concerten waar we dit jaar te vinden waren, maar we zijn er toch uit geraakt. Enjoy!

Cellini

We Are Open - 8 februari - Dieter
Ancienne Belgique - 25 april - Dieter
Dour - 20 juli - Dieter

Het eerste optreden van de lijst is direct ook het optreden dat ik dit jaar het meeste keren gezien heb, maar nooit ben beu geraakt: de liveshow van Cellini. Live wordt hij bijgestaan door Luca Fazioli (Mojo and the Kitchen Brothers, Kaat Van Stralen, Lo-lee-ta), Thomas Geysen (KRANKk) en Amina Osmanu (Amos): een veelzijdige band die met een heel resem aan instrumenten en op een passionele, oprechte manier Cellini's repertoire eer aandoet. Dat repertoire bestaat voornamelijk uit nummers van zijn meest recente album 'Anemoia', waaronder onder andere 'Traces' en 'Terril', maar ook eerdere hits als 'Lose Yourself' en zelfs een cover van 'Archangel' van Burial passeerde de revue. Met hun ritmische en opzwepende muziek observeerde ik hun driemaal de hele zaal aan het dansen te krijgen: eerst als een van de highlights van Trix' ontdekkingsfestival We Are Open, later tijdens hun releaseshow in de AB en ten slotte ook nog eens op Dour Festival afgelopen zomer.

Ego Death

Unsound Brussels ✕ Bozar - 14 februari - Dieter
Rewire Festival - 5 april - Dieter

Mijn favoriete optreden van het door Unsound gecureerde weekend in Bozar begin dit jaar was dat van Ego Death, een samenwerking tussen de Franse elektronische artiest Aho Ssan (aka Niamké Désiré) en de Poolse componist/celliste Resina (aka Karolina Rec). Ik heb altijd al een zwak gehad voor muziek die ontstaat op het kruispunt van klassieke en moderne, elektronische muziek, maar wat ik hier zag - en later in het jaar nog eens op Rewire in Rotterdam - rees toch nog ver boven de rest uit.

Ego Death brengt een beklijvend samenspel van cello en electronica. Elk nummer vormt een dramatische energie die heel langzaamaan opbouwt, om uit te luiken in een apocalyptisch intens summum. Terwijl Resina wisselt tussen cello, gesynthetiseerde orgelklanken en hemels gezang creëert Aho Ssan dreigende, glitchy soundscapes, versterkt door lichten die als bliksem flitst over het podium. 

Sindsdien is hun prachtige muziek gelukkig ook nog uitgebracht op Unsound's label.

Niels Orens

Ancienne Belgique - 21 februari - Dieter

Nog zo'n favoriet was de nieuwe liveset van Niels Orens, die de beloftevolle electronicaproducer - die we vorig jaar nog uitgebreid interviewden - samen met Thomas Geysen (KRANKk, Martha Daro, Cellini) aan de drums uitwerkte tijdens een residentie in de Volta en op 21 februari voor de eerste keer kwam voorstellen in de AB Club. Ze combineren live synthesizer- en drumwerk met een soms subtiele, anders erg prikkelende visuele show, tot een erg mooi afgewerkte ervaring.  

Deze show is in zijn volledigheid op YouTube te bekijken, en daarnaast bracht Orens ook een deluxeversie uit van zijn 's/low nights' EP met drie tijdens dit optreden opgenomen live-versies.

Max Cooper

Ancienne Belgique - 6 maart - Dieter
Dour - 19 juli - Dieter

Dit jaar had ik het geluk om Max Cooper's spectaculaire A/V-show, ter gelegenheid van zijn nieuwe album 'On Being', tot tweemaal te kunnen aanschouwen, één keer in de AB en één keer op Dour in de zomer. Hij presenteerde een mix van de muziek van zijn nieuwe album en eerdere nummers, aan elkaar gerijgd met een indrukwekkende visuele show. Het waren heel gevarieerde en prikkelende sets waarin hij een mooie balans vond tussen langs de ene kant luistermuziek die soms subtiel, anders erg complex en intens klonk, en langs de andere kant dansbaardere muziek die zich tussen house, techno, drum & bass, jungle en zelfs dubstep bevond, maar dan nog steeds met Cooper's glitchy en gelaagde sound. Met projecties op semi-transparante schermen zowel voor als achter zichzelf creëerde Cooper een erg immersieve ervaring.

Martin Kohlstedt

Ancienne Belgique - 7 maart - Evelyne

Dieter en ik zijn van die mensen die, eens het festivalseizoen voorbij is, graag wat dieper graven in concerten die de brug slaan tussen het klassieke en het hedendaagse. In dat rijtje past Martin Kohlstedt perfect. Zijn werk balanceert moeiteloos tussen compositie en improvisatie, tussen elektronica en akoestiek, tussen controle en loslaten.

In maart streek hij neer in de Ancienne Belgique, het perfecte moment om met ons twee erop uit te gaan. Kohlstedt behoort tot de meest toonaangevende componisten, pianisten en producers binnen de instrumentale en elektronische muziek. Zijn eerdere albums en herwerkingen kregen internationale erkenning en brachten hem op tournee over de hele wereld.

Wat zijn werk zo bijzonder maakt, is de manier waarop hij elektronica laat samensmelten met klassieke pianomelodieën, ambient texturen en subtiele field recordings. Alles vloeit in elkaar over tot iets dat meer aanvoelt als een levend organisme dan als een vaststaande compositie. Geen traditioneel concert, maar iets verrassends en anders — eentje dat je niet snel vergeet.

CCL & OBJEKT

Horst Festival - 3 mei - Evelyne

Voor mij zijn deze twee artiesten elk op zich al legendes. Hun productie, hun kennis, hun manier van draaien… ik geef het toe: ik heb een kleine adoratie voor hen allebei. Zet hen samen achter de decks en er is geen kracht op aarde die me naar een andere set krijgt.

De keuze voor deze zaal was perfect. De sound, het donker, de intensiteit – alles klopte. Het was snikheet, de Swirl heb ik nog nooit zó vol gezien. De hitte duwde ons bijna omver, maar maakte het tegelijkertijd nog magischer. Iedereen die er stond had hetzelfde doel: blijven tot het allerlaatste moment.

De energie golfde door de zaal, op verschillende hoogtes, iedereen ging volledig op in het moment. En toen, op het einde, zag ik iemand van het publiek een diepe buiging maken. Dat beeld vatte alles samen. Wat een set. Wat een duo. Wauw.

Uni Son & Toon Timmerman

Gay Haze & Spek Bek - 8 juni - Evelyne

Ik was eigenlijk al half moe en half overtuigd dat ik gewoon na Klub Dramatik naar huis zou gaan … maar iets zei: stop toch nog even in Brussel voor Gay Haze (zo klein duiveltje). En gelukkig luisterde ik. Want Listen x Gay Haze x Spek in Buda BXL voelde echt als zo’n “oh ja, dáárom doe was dit een zeer slimme beslissing”-moment en eerlijk? They never dissapoint. 

Zondagavond rolde ik van Antwerpen gewoon door naar Brussel. Dit stond eigenlijk niet op mijn planning, en net daarom was het des te leuker. Iedereen was er happy, gezellig, zo’n sfeertje waarbij je automatisch ontspant, je jas aan de kant gooit en denkt: we zien wel wat de avond brengt. En dan was er die set van Uni Son & Toon Timmerman… echt. Ik had hen al vaker samen zien draaien, zoveel keren dat ik het waarschijnlijk niet meer op mijn handen kan tellen, maar dit voelde gewoon helemaal anders. Alles klikte: de muziek, de flow, de energie in de ruimte, de vrienden gebundeld rondom hen. Zo’n set waarbij je ineens merkt dat je al een uur non-stop aan het dansen bent zonder het door te hebben.

Het voelde letterlijk magisch. Ik ben trots op hoe ze geëvolueerd zijn, hoe ze blijven groeien en hoe ze tot dit punt zijn gekomen. En hoe deze set er voor mij dit jaar echt uitsprong als een van mijn favo's. 

Theo Parrish

Waking Life - 18 juni - Dieter
Black Gravity Dance - 26 oktober - Dieter

Theo Parrish is een levende legende in de elektronische muziekwereld. Aan de zijde van Rick Wilhite en de immer mysterieuze Moodymann vertegenwoordigde hij in de jaren '90 een nieuwe stijl van Detroit house. Een sound die langzamer en experimenteler is dan zijn tegenhanger uit Chicago en zich vooral laat inspireren door het rijke Afro-Amerikaanse muzikale erfgoed. In zijn eclectische sets combineert Parrish elementen van soul, jazz, disco, funk en techno met simpele, maar vaak hypnotiserende en funky 4/4 houseritmes.

De eerste keer dat ik hem dit jaar aan het werk zag was op Waking Life in Portugal. Hij speelde een acht uur durende, vinyl only set die begon 's nachts en eindigde in de voormiddag en die zoals gewoonlijk navigeerde door een heel spectrum aan muziekgenres. Na het afronden van deze set sprak hij het publiek aan met de woorden 'DJing can often feel like a transaction. This was different. Way different.', terwijl hij een traan uit zijn ooghoek wegveegde.

Na de zomer was hij terug in ons land voor het Europese debuut van zijn Catch the Step show in Het Bos in Antwerpen, uitgenodigd door DTM Funk's Black Gravity-concept. Net zoals op Waking Life, maar dan in club- in plaats van festivalcontext, was het een pure, gezellige avond. Een typisch zondags clubevenement waar mensen echt gaan om uitbundig te dansen op muziek van de bovenste plank. Geen uitgebreide scenografie, gewoon een simpel zaaltje met een discobal, de dj op hetzelfde niveau als het publiek en een crew professionele dansers op het podium, bewegend op Parrish' soulful muziekcollectie.

WSNWG live

Stone Techno - 10 juli - Dieter
Fuse - 15 november - Dieter

Een 8 uur durende, geïmproviseerde muzikale masterclass met vijf kernartiesten van Rødhåds label. Op Stone Techno waren dat Rødhåd, UFO95, Lady Starlight, JakoJako en Ignez, in de Fuse werd Ignez vervangen door .VRIL. Vanuit zijn Berlijnse achtergrond richt het project zich op rauwe, atmosferische en hypnotiserende techno, gecomponeerd met analoge machines, modulaire patches en live signaalrouting, waarmee texturen, ritmes en overgangen in real time met elkaar verweven worden.

Zowel het optreden op de eerste dag van het Duitse Stone Techno-festival als de clubnacht in de Fuse waren zeldzame samenkomsten van vijf uitzonderlijke live-artiesten binnen een project dat sinds zijn ontstaan bekend staat om donkere soundscapes, analoge intensiteit en een bijna fysieke spanning tussen mens en machine. Eenmaal voor een gigantisch publiek in de openlucht, eenmaal in de meer intieme Main Room van Fuse, beide keren erg indrukwekkende en memorabele optredens.

DJ Nobu b2b GiGi FM

XRDS - 16 augustus - Evelyne

Big shout-out naar het XRDS-team voor de editie van 2025. De sound was next level, de layout van het festival voelde super smooth aan en die nieuwe stage? Helemaal on point. Zo’n cozy, warme spot waar alles gewoon klopt. De crowd was pure vibes — ik heb letterlijk mijn benen eraf gedanst.

Maar dan… die set. Want ja, daar móét ik het over hebben. Als er één moment was dat er dit jaar met kop en schouders bovenuit stak qua energie, explosiviteit en pure fun, dan was het deze. Twee artiesten die je mood in één seconde compleet kunnen doen switchen. 

En Gigi… stilstaan is duidelijk geen optie, zeker nu haar voet weer helemaal mee is. De energie spatte ervan af. En DJ Nobu? Normaal gezien de rustige, ingetogen presence achter de decks, maar naast Gigi werd hij plots een soort vlinder, los, speels, helemaal mee in het moment. Het was oprecht prachtig om te zien.

Deze twee mogen van mij véél vaker samen achter de decks staan.

Wata Igarashi

Draaimolen - 6 september - Evelyne

Wata Igarashi stond al een tijdje op mijn lijstje als absolute must-see, en tijdens Draaimolen dit jaar was hij zelfs twee keer te zien: als opener op vrijdag en als closing op zaterdag. Zelf was ik enkel aanwezig bij die laatste, en dat gaf mij fomo dat ik de opener had gemist. Tijdens Draaimolen 2025 bewees Wata opnieuw waarom hij tot de absolute top van de elektronische muziek behoort. Vanaf de eerste minuten was duidelijk dat dit geen snelle climax zou worden, maar een zorgvuldig opgebouwde reis (zoals ik het graag heb) geen haast, geen shortcuts, gewoon Wata op zijn eigen ritme.

De tijd leek langzaam weg te glijden terwijl zijn sound zweefde tussen trance, techno en iets dat moeilijk te benoemen is. In de open setting van Draaimolen, waar natuur en ruimte altijd mee ademen, kwam zijn muziek volledig tot haar recht. Dat het ook nog eens de closing set was, in het donker, maakte het helemaal af. Al snel drong het besef door dat ik hier niet zomaar een set had meegemaakt, maar een meester aan het werk had gezien. 

Ben Bertrand

Ancienne Belgique - 9 september - Dieter
Beursschouwburg - 25 november - Dieter

De basklarinet: een instrument dat je tegenwoordig maar weinig ziet, tenzij in context van een orkest. Of in de handen van Ben Bertrand: die maakt er, in samenspel met talloze elektronische effecten, bijna een synthesizer van. We vermeldden zijn nieuwste album 'Relic Radiation' reeds in ons eindejaarslijstje met Belgische albums, maar ook zijn live optredens verdienen alle lof. Alle klanken die je in zijn muziek hoort komen uit dit instrument en worden vervolgens geloopt en vervormd tot de rijke muziek die je hoort. Het straffe is dat hij dit hele proces live perfect kan recreëren; alle nummers van zijn album, perfect gebracht en mooi aan elkaar geregen. Zijn performances zijn het levende bewijs van het grote talent en de intuïtie waarmee deze man zijn instrument beheerst.