Een backstage interview met Surusinghe

Tijdens Fifty Lab kregen fotograaf Robin Schraepen en ik de kans om een interview te houden met Surusinghe, gevolgd door een fotosessie. Te midden van de beats en de festivalvibes doken we in een gesprek over alles wat met muziek te maken heeft. Van haar muzikale reis en avonturen tot de geheimen achter haar DJ-sets en haar nieuwste EP, dit is een exclusieve backstagepas tot de gedachten en ervaringen van een opkomende ster in de elektronische muziekwereld.

(Lees verder onder de afbeelding)

Allereerst, hoe gaat het? En hoe was de reis naar België?

Het ging goed. Ik heb een vrij chaotische paar weken gehad. Ik heb net een tour gedaan in India in de herfst, daarna Bali en toen Australië. Het was veel. Op dit moment slaap ik behoorlijk weinig, maar ik voel me nog steeds goed en ben blij hier te zijn. Ja, het is leuk geweest. Morgen speel ik weer in Londen en daarna doe ik een show in Zwitserland. Het wordt een druk weekend, maar ik heb er zin in.

Voor de mensen die nog niet weten wie je bent, zou je jezelf en je muziek even kunnen beschrijven?

Ik ben een DJ en producer, oorspronkelijk uit Melbourne, Australië, nu gevestigd in Londen. Ik ben al ongeveer een decennium betrokken bij de muziekscene, van festivalstages tot werken als agent en later in management. Tijdens mijn studies was ik eigenlijk nog te nerveus om op te treden en hield ik er dus ook niet van.

Tijdens COVID bracht ik dan mijn eerste plaat uit, Good Girls, Bad Girls. Verbazingwekkend genoeg leidde het tot optredens, en nu ben ik hier. Mijn geluid is aanzienlijk geëvolueerd. De eerste plaat had listen-at-home vibes, niet per se voor de club vanwege de COVID-context. De tweede, terug in de clubsfeer, was intenser en divers. Mijn nieuwste release is een schonere versie, in lijn met de muziek die ik graag speel.

Als DJ die van Melbourne naar Londen is verhuisd, kan je het verschil tussen de twee nachtscenes beschrijven?

Ik hou echt van de scene in Melbourne, gewoon omdat ik het gevoel heb dat ze daar echt Australische artiesten koesteren. Mensen betalen bijvoorbeeld graag 20 dollar om een Australische act te zien. Lokale artiesten worden geboekt voor festivals en het publiek geeft echt om hun acts. Ik heb het gevoel dat in Londen, omdat je elke grote artiest voor de deur hebt, je niet echt naar lokale 'underground' dingen hoeft te gaan, want je kunt gewoon iets meer uitgeven en enorme artiesten zien. Je hoeft de underground niet zozeer te waarderen.

Ik denk wel dat het geluid dat ik speel behoorlijk door het Verenigd Koninkrijk wordt beïnvloed en dat er veel verwijzingen zijn naar Britse bass-geluiden. Bijvoorbeeld dubstep en dergelijke geluiden die uit het VK komen, hoor je niet echt zoveel in Melbourne. Er lijkt op dit moment wel een heel 'proggy trancesfeertje' te zijn in Melbourne. Er komen wat geweldige artiesten uit voort, maar het is niet echt wat ik speel, dus ik denk dat ik liever in Londen woon, gewoon vanwege de muziek die ik graag schrijf, luister en speel.

Dat is waarschijnlijk ook waarom je naar Londen bent verhuisd, of een deel van de reden?

Ja, absoluut. Ik wil gewoon muziek halen uit veel verschillende gebieden en veel verschillende geluiden. Ik denk dat je in Londen kan uitgaan en de ene avond is het een reggaetonavond en de volgende avond is het een nacht gewijd aan een heel ander genre.

Ik leer op deze manier veel meer door omdat ik met veel verschillende geluiden in aanraking kom, terwijl ik in Melbourne een beetje meer beperkt was. Ik hou van uitgaan, ik hou van clubben. Vooral door naar nieuwe steden te gaan en daar muziek te horen. Zo voel ik me het meest geïnspireerd.

En je kunt dat nog steeds combineren, omdat je zelf nu ook veel speelt?

Het is waarschijnlijk niet gezond, maar je moet het gewoon laten werken. Als je dat niet doet, denk ik dat je het contact verliest met wat er op de dansvloer gebeurt. Het is bijna beschamend om te zeggen, maar ik steel zoveel ideeën. Het is wel zo dat geen enkel idee origineel is. Iedereen neemt invloeden. Nu ik drukker ben, wordt het moeilijker, maar ik ben nog steeds redelijk klein, dus ik kan ermee wegkomen.

Je bent de afgelopen maanden veel onderweg geweest. Wat zou een soundtrack zijn van je reizen? Wat luister je bijvoorbeeld als je naar België komt?

Ik geloof eerlijk gezegd dat wanneer ik onderweg ben, ik bewust weg moet blijven van muziek. Het is mijn manier om niet te veel op te gaan in mijn eigen gedachten of beïnvloed te worden door te veel externe elementen. Ik heb gemerkt dat als ik mezelf te veel onderdompel in muziek, het kan leiden tot verwarring over wat ik echt wil spelen die avond.

In plaats daarvan geef ik er de voorkeur aan om me te laten leiden door de sfeer van de locaties. Ik vind het leuk om cafés binnen te stappen, de klank te voelen en te observeren hoe mensen reageren op de muziek. Het gaat erom verbinding te maken met de groove en de energie van het moment in plaats van te veel na te denken of beïnvloed te worden door externe factoren. Het is gemakkelijk om naar een set van een andere DJ te luisteren en te denken: "Dat was geweldig, dat zou ik vanavond in mijn set moeten opnemen." Maar ik vind het bevredigender om echt de muziek te voelen in het moment.

Wanneer ik reis, beperk ik dus bewust mijn blootstelling aan elektronische muziek. Overdag en doordeweeks, vooral als ik thuis of in de studio ben, luister ik wel veel naar muziek. Maar onderweg worden podcasts of niet-elektronische genres mijn favoriete metgezellen. Ik denk dat dat misschien als een eenvoudig antwoord klinkt, maar voor mij is het een bewuste keuze om verbonden te blijven met de essentie van de muziek en het moment.

Bereid je je sets dan veel voor, aangezien je je niet wil laten afleiden door muziek op de dag van je optredens?

Ja, ik bereid me behoorlijk goed voor. Mijn platenkisten en afspeellijsten zien er misschien niet super georganiseerd uit, maar ik stel cues in voor elk nummer. Het is belangrijk voor me om mijn nummers echt goed te kennen, zodat ik ze effectief kan spelen. Meestal heb ik een begin en een einde in gedachten, en in het midden improviseer ik vaak. 

Toen ik net begon, bereidde ik me grondig voor. Ik plandde alles, zelfs voor kleinere DJ-optredens. Ik kende elk detail van binnen en van buiten, en het pakte altijd goed uit vanwege de voorbereiding. Maar naarmate de tijd verstrijkt, probeer ik niet meer zo overdreven voor te bereiden. Over het algemeen probeer ik niet te veel voor te bereiden, maar het is moeilijk als de zenuwen toeslaan. De laatste tijd doe ik meer back-to-backs, en dat helpt me zelfvertrouwen te krijgen in mijn beslissingen. Elke keer ik een andere back-to-back doe, versterkt het idee dat ik het aankan.

Wat was een back-to-back optreden waar je echt van genoten hebt?

Oh, er zijn er veel geweest. Gisteravond deed ik er één met een gast genaamd Nyksan, hij is de eigenaar van het label TraTraTrax. Dat is een Colombiaans label, met Nick León en Bitter Babe. 

Ik deed er ook één met DJ Heartstring vorig jaar. Het was een gekke situatie waar het niet was gepland. Ik zou eigenlijk vóór hem spelen, maar er was verwarring met de settijden. Dus vroeg ik: "Wil je B2B spelen?" Ik had wat trance op mijn USB, wat niet mijn gebruikelijke stijl is, maar het bleek zo leuk te zijn. Het verkennen van muziek buiten mijn gebruikelijke set en het afstemmen op zijn energie, dingen doen die ik normaal niet zou doen - dat soort uitdagingen vind ik ook leuk.

(Lees verder onder de afbeelding)

Goed, om even te duiken in je nieuwste EP, kun je een inzicht geven in het schrijfproces ervan? Heb je het anders aangepakt in vergelijking met je vorige werk, en hoe was de creatieve reis voor deze EP?

Bop, de belangrijkste single van die EP, is al een tijdje in de maak, en het is een nummer dat ik zelf echt geweldig vind. Het is het enige nummer waar ik echt tevreden over ben. Het uitbrengen ervan gaf een geweldig gevoel. De EP als geheel is een mix van oudere en nieuwere tracks. Brain bijvoorbeeld, is een van de eerste tracks waar ik ongeveer drie jaar geleden diep in dook, een echte blast uit het verleden. Boca, het derde nummer, werd slechts vier maanden voor de release geschreven, waardoor het een relatief recente creatie is.

Ik vroeg me ook af waarom alle nummers op de EP beginnen met de letter 'B', inclusief de titel?

Ik vind het een uitdaging om titels voor nummers te bedenken. Bop stond al vast. Het proces ontvouwde zich min of meer organisch. Ik had dit eigenzinnige idee, en een vriend deelde humoristisch dat hij Guinness als "Belfast break fluid" noemt. Het klonk interessant voor mij en ik vond dat de term Break Fluid gewoon natuurlijk in het geheel past. Nu, het laatste nummer, wou ik Boobies noemen, ondanks enige weerstand. Het is een speels concept, en ik was een beetje teleurgesteld toen anderen er niet zo enthousiast over waren.

Is er een specifiek thema in jouw muziek?

Ik integreer veel Zuidoost-Aziatische invloeden in mijn muziek. Het idee om instrumenten te gebruiken die normaal gesproken niet in een clubtrack te horen zijn, vooral in gebieden als het noorden van Schotland, waar de scene wordt gedomineerd door witte popmuziek en synths, spreekt me aan. Tracks als Bop, met zijn zware drumelementen stellen me in staat om unieke geluiden te introduceren in de clubomgeving en de muzikale ervaring van mensen buiten het gebruikelijke te verbreden. Hoewel ik de term "world music" behoorlijk dom vind, is mijn doel om de muzikale horizon van luisteraars te verbreden.

Ik ben echter ook een fervent voorstander van het idee dat muziek niet altijd diepgaand hoeft te zijn. Ik geniet ervan muziek te creëren die resoneert met mij, iets dat ik graag in een club zou willen horen, zonder noodzakelijk een diepgaande betekenis te hebben. Het gaat meer om de geluiden en vibes die ik persoonlijk fijn vind. Met een lange geschiedenis in de clubscene, blijf ik gefocust op het maken van dansmuziek en het draaien van wat ik liefheb. 

De laatste tijd ben ik gedoken in verschillende genres, uit allerlei culturele achtergronden. Ik vind inspiratie in deze geluiden, en voor mij gaat het niet om het toe-eigenen ervan. Ik denk dat er iets moois is aan het omarmen en geïnspireerd worden door verschillende geluiden, zolang het op een originele en organische manier gebeurt. Natuurlijk is er een verantwoordelijkheid om onderzoek te doen en de erfgoed en geschiedenis achter de muziek te begrijpen. 

Op welke manier zie jij de club als een veilige haven om mensen samen te brengen?

Absoluut. Ik beschouw de club als een toevluchtsoord, een plek waar mensen kunnen ontsnappen, en ik waardeer die betekenis diep. Echter, ik heb gemerkt dat de dansgemeenschap, met name de scene waar ik deel van uitmaak, soms te serieus kan worden, bijna te bedachtzaam. Er is een bereidheid om iemand bij het geringste misstap te cancellen, en soms denk ik dat mensen vergeten dat het leuk moet zijn. Het zou moeten gaan om plezier hebben, jezelf niet te serieus nemen. Ik heb een hekel aan de ernst; ik wil gewoon dat het leuk is, dat mensen zich sexy en krachtig voelen zonder de onnodige politiek.

Ik begrijp dat er veel politiek zit achter elektronische dansmuziek en de nieuw verworven vrijheid in muziek, maar mijn doel is niet om daarmee in mijn muziek te duiken. Ik wil een ruimte creëren waar mensen plezier kunnen hebben, zich veilig kunnen voelen en kunnen genieten zonder de last van onnodige complexiteiten. Klinkt dat logisch?

Jazeker! Ik heb nog wat kleine, wat lichtere vraagjes voor je, misschien vuur ik ze even op je af. Wat is een nummer dat elke DJ op zijn USB zou moeten hebben?

De nieuwe EP van Florentino is net uitgebracht op XL Recordings, en het is ongelooflijk. Het heeft een paar geweldige features, zoals een track met Shygirl, en het is echt heel goed. 

Oké, volgende vraag. Wat is jouw guilty pleasure als je naar muziek luistert?

Ik heb er een paar. Sugababes is altijd geweldig, maar zij zijn eigenlijk geen guilty pleasure? 

Neen, zij zijn te goed om een guilty pleasure te noemen! 

Om af te sluiten, het voelt alsof je al veel hebt bereikt, maar je staat nog steeds aan het begin van je carrière. Hoe voelt het om in die positie te zijn van iets worden terwijl je nog klein bent?

Het is een mix van doodsangst, heel dankbaar zijn en een beetje overweldigd. Ik wil dit niet verpesten, weet je. Elke show voelt belangrijk omdat ik meestal in een ruimte ben waar slechts een handvol mensen me kent, en mijn taak is om nieuwe mensen binnen te halen en ervoor te zorgen dat ze zich mij herinneren. De muziek die ik speel is niet altijd mainstream, maar ik probeer die balans te vinden. Ik ben nog nieuw; ik weet niet echt wat ik doe, maar ik leer en neem het zoals het komt. Het is eng, maar ik ben echt dankbaar en blij om hier te zijn. Ik bedoel, ik ben in Brussel, verdomme. Het is best cool. Ik heb veel geluk. 

Dat vat alles samen wat ik wilde vragen. Bedankt alvast voor dit interview!