Een terugblik op Nuits Sonores 2022

Van 12 tot 16 oktober 2022 vond de vijfde editie plaats van Nuits Sonores: een Brussels stadsfestival dat zich richt op experimentele elektronische muziek door hoofdzakelijk opkomende artiesten, maar soms ook gevestigde namen. Verspreid over vijf dagen organiseerden ze optredens, dj sets, debatten en workshops. Het festival ging hoofdzakelijk door op vier locaties verspreid doorheen Brussel: Bozar, C12, LaVallée en Reset, elk gericht op een eigen concept. Omdat we met What Happens nog steeds wat onderbemand zijn (kom jij erbij?) en we allemaal moeten werken doorheen de week konden we slechts een kleine selectie van de evenementen bijwonen, maar we kunnen al verklappen dat die kleine greep uit het aanbod ons al een erg geslaagde week heeft bezorgd.

Het eerste evenement van de week ging voor mij door op donderdag 13 oktober in Reset: het Brusselse collectief Les Garages Numériques nodigde er drie artiesten uit voor live audiovisuele shows. Ik wist op voorhand niet goed wat te verwachten: door de vage evenementomschrijving ging ik uit van een standaard, staand concert/clubavond, maar dat was allesbehalve het geval. In de grote zaal die het middenplein omringt en die het grootste deel van het verdiep in beslag neemt kon je in het begin terecht voor een drankje, waarna je doorging naar het auditorium, waar je al zittend kon genieten van de muziek. Ik heb echt genoten van de shows van Vica Pacheco en Koloah: erg mooie en rustige muziek, vergezeld van aangepaste visuals en een passende licht- en rookshow. Toch heb ik na de eerste twee optredens - hoe mooi ze ook waren - de derde overgeslagen. Het was wat mij betreft zeker een succes, maar vijf uur aan een stuk al zittend naar ambient muziek luisteren bleek toch wat te veel van het goede.

Vrijdag in de vroege avond trok ik naar Bozar voor één van de meest veelbelovende avonden van de week. Ik had Nils Frahm nog nooit eerder live gezien, maar was wel al langer fan van zijn muziek. Zijn optreden bleek even indrukwekkend te zijn als verwacht.

Nadat hij het podium op stapte kreeg hij onmiddellijk een lang, daverend applaus - nog voor hij iets van muziek gespeeld had. Omringd door een hele resem instrumenten, zowel akoestische als elektronische, vertelde hij dat die avond de eerste uitverkochte zaal zou zijn in Bozar sinds de pandemie. Een mooie verdienste!

Wat me het meeste opviel doorheen de avond was de dualiteit van zijn muziek: het ene moment word je getrakteerd op een klassiek, sereen pianostuk, dat dan gevolgd kan worden door een intense compositie aan de hand van analoge synthesizers, met bassen die je met momenten door je kleren voelde daveren.

Hij is ook een geboren entertainer: de manier waarop hij met het publiek omging was erg luchtig en familiair. Op een bepaald moment vroeg hij om tezamen dierengeluiden na te doen, die hij dan opnam met zijn tape recorder terwijl hij zelf zijn glasorgel bespeelde. Die opname begon hij dan te loopen en gebruikte hij als intro van 'Briefly', mijn favoriete nummer van zijn nieuwe album.  De naam van zijn nieuwe album is dan ook niet geheel toevallig 'Music For Animals'.

Ook op dat vlak komt die dualiteit terug: terwijl zijn luchtigheid en het elektronische aspect van de muziek eerder aantrekkelijk is voor jongere mensen, kunnen oudere mensen het klassieke, akoestische aspect van de muziek meer appreciëren. Dat merkte je ook aan de heel gevarieerde leeftijd van de mensen in de zaal.

Voor mij was het hoogtepunt van de avond ongetwijfeld zijn voorlaatste en tegelijk ook één van zijn meest bekende nummers: 'Says'. Een stuk dat erg rustig begint, maar opbouwt tot een erg intens en emotioneel einde.

Terwijl we uit de prachtige zaal naar buiten stapten overviel me een gevoel van rust dat ik lang niet meer gevoeld had en dat ook de komende uren niet meer zou verdwijnen.

Zaterdagnamiddag besloten we nog even langs te gaan in de Reset voor een tip die we eerder al met jullie gedeeld hadden: estoc. Als Teki Latex de titel verdient van king of blends, dan gunnen we haar ongetwijfeld die van blend queen. Haar set was extreem eclectisch: ze schakelde naadloos tussen genres als techno, hardcore, rock, breakbeat, om er dan nog ergens een popnummer van Cardi B tussen te gooien. Het was chaotisch, maar erg entertainend en goed gemixt. De praktisch volle zaal was extatisch en kon haar set duidelijk goed smaken. Het is eens iets anders, een hard feestje in een rauwe, industriële en donkere setting op een zaterdagnamiddag.

De week eindigen deden we met de meest vage avond van allemaal: in de donkere, zweterige C12. In de grootste zaal was vooral donkere, redelijk droge muziek te horen. De set van Blawan was voor mij persoonlijk redelijk teleurstellend, erg droog en met weinig pit. Daarom trokken we al snel naar de kleinere zaal, waar je terecht kon voor wat alternatievere genres. Artiesten als Kelman Duran, DJ Python, Otis en Ssaliva brachten de hele nacht alternatievere clubmuziek als dancehall, reggaeton en trap.