Elke Belgische technoliefhebber hoopte al langer op de komst van Awakenings naar ons land. Vorig weekend was het dan eindelijk zover. Het Nederlandse technoconcept koos de Waagnatie in Antwerpen als uitvalsbasis en gooide - zoals gewoonlijk bij Awakenings - weer een hele straffe line-up op tafel. What Happens ging voor jullie vrijdag op Day One een kijkje nemen hoe het eraan toe ging.
Ida & Paul
Opvallend was dat dag 1 al geruime tijd uitverkocht was, terwijl er voor zaterdag zelfs kortingen werden gegeven om de tickets de deur uit te krijgen. Toegegeven, de line-up van vrijdag vonden wij ook net dat tikkeltje beter, maar met namen als Dave Clarke, Joris Voorn en Speedy J was dag 2 toch ook niet min. Wie voor ons de verklaring heeft, let us know!
Maar hoe was die uitverkochte eerste dag van Awakenings Antwerp dan? Wel, zoals een Awakenings event altijd is: naar de perfectie neigend. En hoe kan je beter de avond starten dan met de goddelijke verschijning van Ida Engberg. Zo strak als haar glanzende blonde haren met een diadeem in de plooi zaten, zo strak was haar 2 uur durende set. Af en toe een lachje naar het publiek, een zwaai en een dansje; ja, we zijn een beetje zot van haar.
Aansluitend kroop Paul Ritch het podium op voor een stevige live set. Ook hij loste de verwachtingen in. De man achter de monsterhit Run Baby Run liet de armpjes van de Waagnatie vrolijk op en neer zweven, ondersteund door een indrukwekkend sound.
Als we dan toch iets moeten aanmerken: het lichtspektakel in Area X viel toch wat tegen. Allereerst was er een vreemde opstelling, waarbij sommige elementen totaal niet tot hun recht kwamen (bv. de schermen waarop de artiesten live te zien waren). Ten tweede leek het ook of de mannen achter het licht er niet helemaal bij waren. Het publiek werd soms veel te lang verblind door de grote witte lichten. Soit, wij vertrokken dan ook maar naar Area Y, en beklaagden ons dat niet...
Herr Dettmann
Want daar stond een meneer met lange manen, en met ongezien veel goesting in een feestje. Een Duitser die een spelletje wou spelen met Antwerpen. Hij ging onze muziekreceptoren helemaal zot maken. De winnaar van de 10 miles was vrijdag al bekend: Marcel Dettmann. En in tegenstelling tot Area X was de setting van Area Y wel dik in orde. Area Y was een futuristisch omgekeerd amfitheater waarbij publiek en speler even zijn omgedraaid. Marcel Dettmann liet ons feesten in de arena. Geniaal, subliem, keihard en toch weer vloeiende overgangen. Naast zowat een slof sigaretten haalde hij er de ene klepper na de andere door. En dan die humor tussen de beats, waar hij weet dat wij gaan lachen en dansen als hij de low open draait. Danke Herr Dettmann.
[caption id="attachment_757" align="aligncenter" width="1024"]
tomdoms.com[/caption]
Zijn opvolger en maatje Ben Klock kreeg vuurwerk geserveerd dat door de zaal gierde. Maar eigenlijk was dat nog een kunstje van Marcel, denken wij, die meer dan wat vuurwerk verdiende. Over Ben Klock: loeihard, voor ons net iets té, dus trokken wij opnieuw naar Area X voor de laatste uren Awakenings Antwerpen.
Adam, Alan (en Sam)
Ida was alweer vergeten, of haar vriendje Adam Beyer stond het beste van zichzelf te geven. Beyers set's zitten altijd goed in elkaar, technisch ook een van de betere. Maar ons echt verrassen deed hij niet. Al was de Waagnatie nu wel volledig onder stoom. Waar bij Ida de sfeer nog wat ingetogen was, deed Adam nu toch wel iedereen de beentjes ontwrichten.
Kale knikker Alan Fitzpatrick ging vlotjes verder op dat elan. Hij ging zelfs nog een beetje harder dan Adam, waarbij de stompende bas heerlijk werd uitgedragen door de indrukwekkende boxenreeks. Helaas sloeg de vermoeidheid bij ons wel toe en hielden we het voor bekeken na Fitzpatrick, al hoorde wij van goede bronnen dat Sam Paganini er nog een smerig afsluitfeest van maakte.
Dag 1 was sowieso een voltreffer. Het kan niet anders dan dat dag 2 ook geknald heeft.
Rocco, in de toekomst ook altijd welkom in ons Belgenland!
