30 mei stond met een grote stift aangeduid op onze kalender. Op die datum zou duisternisgod Recondite zijn nieuwe Rainmaker EP de wereld insturen. Als je weet dat het uitgebracht werd via Afterlife - het label van Tale Of Us - dan verheug je je op mysterieus klinkende techno.
Wij waagden ons alvast aan een eerste luistersessie. De eer om de eerste track te lanceren was voor Mixmag. Valvate ging in première. Deze haast filmische track is meeslepend, heeft de nodige kracht en het mystieke Recondite-ingrediënt is gedurende de hele track aanwezig. Valvate bekoort ongetwijfeld de fans van zijn herkenbare sound.
De titeltrack Rainmaker is misschien niet zo overweldigend als de eerste. Het is een ietwat tragere plaat dan Valvate. Het concept blijft onveranderd: de creatie van mysterie. Lekkere duistere beats blazen door je speakers, dat is exact waar Recondite bekend voor staat. Deze plaat mist volgens ons gewoon een nodige toets power die we eerder gewend zijn van Recondite's (live-)sets.
Saudade begint dan weer net dat tikkeltje dansbaarder en minimalistischer dan de twee voorgaande tracks. Alsof er nooit genoeg scherpe strijker-samples zijn, gebruikt hij ze naar goede gewoonte ook in deze plaat. Zo probeert Recondite keer op keer aan te tonen dat techno een muzikale kunstvorm is en niet zomaar wat beuken met een 4x4-tempo.
Ook met Rufus weet Recondite zijn talloze fans opnieuw te overtuigen van zijn speciale visie op de productie van techno. Een diepe baslijn die je vanaf de eerste seconde meesleept op een donkere trip. Ideaal voor bij een broeierig warme zomeravond, wanneer je niet zeker bent of het nu donder in de verte is of de ferme bassen van Recondite's track.
Step Back is dé plaat van deze EP volgens ons. Het is net dat soort platen dat je bij blijft na een festival of feestje. Het is de meest dansbare plaat van de 6 die op de Rainmaker EP staan, maar ook onze favoriet dus. Het is zo fijn om te zien dat een specifieke sound - als die van Recondite - enorm veel kanten uit kan. We houden vooral van de toevoeging van het piano-geluid rond de derde minuut, het maakt het genre meteen een stuk toegankelijker voor een iets breder publiek.
Arcane moet het op zijn beurt hebben van de zweverige en strijkachtige stukken. Het is een beetje zoals deltavliegen tijdens de avondschemering: het brengt je niet alleen naar hogere sferen maar ook net dat tikkeltje zon in de verte begint stilaan te vervagen.
Kort samengevat produceerde Recondite weer een fijn album, hoewel we toch soms een beetje op onze honger van vernieuwing blijven zitten. Ach, het zal de echte Recondite-fans (inclusief ons) worst wezen.
Beluister hier zelf de EP en vertel ons wat jij ervan vindt.
