In België heeft het merk Labyrinth Club geen introductie meer nodig. De thuisbasis in Hasselt lokt wekelijks de grootste namen naar Limburg en met Labyrinth On Tour zwerven ze de rest van ons land af om altijd weer de beste feestjes af te leveren. Tijd voor een nieuw hoofdstuk dachten ze bij team no sleep, want op 8, 9, 10 en 11 juli trokken ze naar Omiš in het zuiden van Kroatië om Labyrinth Open Festival te organiseren. Wij trokken mee naar de Kroatische kust om het debuut van dit festival mee te maken en zagen nog enkele werkpuntjes, maar vooral een heel groot potentieel.
Een locatie uit de duizend
Zonder twijfel de grootste troef van dit festival, een locatie uit de duizend. Deels gelegen op het strand met het schitterend uitzicht over de Adriatische Zee en de tegenoverliggend eilanden (tip: een boottochtje aan zeer schappelijke prijzen). Het stadje Omiš is een heel gezellig havenstadje dat zeker de moeite is om eens te bezoeken. Wij hebben de trip naar Kroatië gemaakt met de auto, maar voor wie niet langer dan 15 uur wil reizen is het vliegtuig een beter optie. De vlieghaven van Split ligt niet veraf, op tijd je vlucht boeken is wel aangewezen. Het festivalterrein lag op de camping Camp Galeb. Een heel verzorgde camping met gratis douches en toiletten, gratis zwembad en verschillende opties om te overnachten. Wij raden aan een bungalow te huren met enkele vrienden. Na wat field research bij de tentslapers hoorden we veel geklaag over een te korte nachtrust. Logisch ook als rond 09u00 de thermometer al boven de 30°C stijgt en die enkele bomen net niet genoeg schaduw kunnen voorzien. De bungalows daarentegen zijn voorzien met airco, zijn proper en bieden alle nodige comfort om vier dagen los te gaan. Er zijn voldoende bars voorzien op het festivalterrein, maar een cursus tappen zouden enkele barvrouwen en -mannen nog wel kunnen gebruiken. Het leek ook moeilijk om alle drank koel te houden in de Kroatische hitte, extra koelcellen plaatsen volgend jaar is misschien geen slecht idee. Maar nogmaals, de prachtige locatie van dit festival alleen al is zijn geld meer dan waard om af te zakken naar Kroatië.
De impact van +30°C
Het Kroatische klimaat bleek geen onbelangrijke factor te zijn doorheen het festival. Met vier dagen temperaturen om en bij de 35°C en bijna geen wolkje aan de hemel, was het vaak puffen, zweten en veel verkoeling zoeken in het water. Een ander gevolg van het warme weer was de magere opkomst in de namiddag. De drie stages waren elke dag open vanaf 12u00 (behalve op dag 3), maar het werd pas echt gezellig druk tegen het vallen van de avond. Jammer voor de dj's die stonden geprogrammeerd in de namiddag. Volgend jaar één of twee stages (liefst overdekt) openen en één of twee dj's programmeren die enkele uren vullen lijkt ons een betere optie. Veel zonnecrème en genoeg (water) drinken is noodzakelijk om het hier vier dagen uit te houden. Maar met af en toe wat verkoeling kon je de dag wel door en waren we toch ook vooral blij dat we niet in het Belgische kwakkelweer vertoefden.
[caption id="attachment_5348" align="alignnone" width="2048"]
Shot by Simon Le Loup[/caption]
De line-up
De artiesten die je kunt bewonderen, zijn sowieso ook een grote overtuigingskracht om de reis naar Labyrinth Open te maken. Elke avond stonden er enkele grote kleppers uit de techno en house wereld geprogrammeerd. Hieronder een overzicht van de namen die ons zijn bijgebleven doorheen de vier dagen.
Dag 1
De pré party met Audiofly hadden we helaas gemist, maar de eerste officiële festivaldag had zeker al wat lekkers in petto. Residents Kaiserr en Tofke (die ook nog afzeggers Mind Against verving) sleepten ons meteen in de juiste vibe, om daarna helemaal los te gaan bij Alex Niggeman, Emmanuel Satie en Marina Karamarko. Maar het hoogtepunt van dag 1 was de set van afsluiter Ten Walls. De omstreden Litouwer is weer helemaal terug met zijn recente album Queen en leverde een indrukwekkende live set af in Kroatië. Inhakkende beats maar toch netjes in toom gehouden door zijn typische zweverige melodieën. Een tweede kans verdient iedereen en geen betere manier om die te verkrijgen dan door uitstekende muziek te maken denken wij dan.
[caption id="attachment_5360" align="alignnone" width="2048"]
Shot by NACHTSCHADUW[/caption]
Dag 2
Raw District mocht in de namiddag openen voor Hernan Cattaneo b2b Guy Mantzur en dat zes uur lang. Maar toen bleek dat Lee Foss niet meer kwam opdagen, mochten Vernon en Massimo ook nog eens 2 uur Mainstage knallen. Of zij na die acht uur nog niet gesmolten waren weten we niet, maar wij genoten met volle teugen van Raw District extra large. Die andere resident DkA tekende in de namiddag present voor een live set op de Mainstage. Een grote zonde van de povere opkomst, want het is duidelijk dat DkA nog heel veel progressiemarge heeft. Het ziet er niet altijd zo soepel uit bij de Waal, maar auditief klopte alles in zijn set. Andrea Oliva warmde daarna nog vlug de wei op tot we aan de gemaskerde man Boris Brejcha aankwamen, zeker een van de hoogtepunten. Alsof de locatie nog niet betoverend genoeg was, trok Boris ons mee naar nog mooiere oorden begeleid door krachtige bassen en golvende synths. Halverwege mocht het befaamde masker af, maar aan kwaliteit inboeten deed hij zeker niet. Hoe groot het respect langs onze kant, hoe respectvol Boris materiaal, organisatie en publiek behandelde. Zijn opvolger Dubfire liet die indruk zeker niet na. Dubfire heeft ondertussen wel enige status verworven, maar met een eerder uitgedoofde set kon hij ons niet bekoren. Misschien was hij gewoon nog niet opgewarmd, want op de afterparty klonk het allemaal al wat beter (of lag het aan onze gemoedstoestand?). Maar met backing partners Alex Niggeman en Emmanuel Satie kon het ook moeilijk anders dan goed klinken.
[caption id="attachment_5356" align="alignnone" width="2048"]
Shot by NACHTSCHADUW[/caption]
Dag 3
Op dag drie stonden enkele music conferences op het programma. Zo gaf Boris Brejcha antwoorden op al je vragen en kon je in de studio kruipen met DkA. Maar een van de hoogtepunten van dag drie en het hele festival was zonder twijfel de boat party. Samen met een 150-tal andere feestvierders stapten we om 14u00 op de feestboot van hosts Diep en Moonday. Het begon allemaal nog vrij rustig, maar een keer we wat verder van de haven verwijderd waren en Emmanuel Satie (ja, weer hij) de decks overnam brak het feest helemaal los. De pintjes geraakten tegen het einde aan nog moeilijk fris, maar gelukkig schoten de promogirls met waterpistolen ons te hulp om toch nog voor de nodige verkoeling te zorgen. Na drie uur dolle pret stapten we voldaan terug op vaste bodem en waren we helemaal klaar om de avond in te knallen.
En die avond stond toch vooral in het teken van Labyrinth's grootste trots Amelie Lens. Met haar eigen Exhale stage op het strand mocht ook Kroatië kennis maken met de rijzende ster in technoworld. Haar set was zoals altijd overladen met energie en de hevige bassen galmden door tot diep in de Adriatische Zee. Dankbare opwarmer, zal Sam Paganini gedacht hebben, want hij kon gewoon verder surfen op de vibe die Amelie had achtergelaten. Voor de afterparty bleven Amelie en Sam nog graag wat langer en ook een van Nederlands grootste talenten Keith Carnal mocht meevieren in de technovreugde. Veel zwaar geweld dus, wat even zwaar gesmaakt werd door het goed volgelopen strand. Ondanks dat alle aandacht naar Lenske & co gaat, willen we toch ook nog graag een eervolle vermelding geven aan Andre Hommen, die, ondanks wat verdreven in een hoekje van het festivalterrein, toch een zeer straffe set neerzette en de 100 feesthoofden in de Creative Stage serieus los liet gaan. We beefden nog wat na in de bungalow, maar keken alweer watertandend naar de line up van dag vier!
[caption id="attachment_5355" align="alignnone" width="2048"]
Shot by Simon Le Loup[/caption]
Dag 4
Het festival eindigde nogal vreemd op een dinsdag, maar dat bracht het voordeel met zich mee dat vele grote namen geen gigs hadden gepland en dus vrij waren om naar Omiš te komen. Dat deden ze dan ook, want de line up van dag vier oogde indrukwekkend: Monoloc, Agents of Time, Kollektiv Turmstrasse, Stephan Bodzin, Enzo Siragusa, Gregor Tresher, Guti live en Pan-Pot blonken op de affiche. Gelukkig lagen de podia niet zover uiteen en was switchen dus goed mogelijk. De eersten die een grote indruk op ons nalieten waren Agents of Time. Ondersteund door hun arsenaal aan hardware zat het tempo en de sound meteen goed vanaf seconde 1. De drie agents weten perfect wat ze aan mekaar hebben en vullen elkaar ook weer perfect aan. Meeslepend en volmaakt, Agents of Time speelden zeker een van de beste sets op Labyrinth Open 2017. Overnemen deden de heren van Kollektiv Turmstrasse. Ze probeerden het tempo van Agents of Time aan te houden, maar halverwege sloegen ze toch een versnelling lager waardoor de magie van hun voorgangers ook een beetje verdween. Naar het einde toe trokken ze het tempo dan toch weer wat omhoog, wat de ondertussen aardig volgelopen Mainstage zeer apprecieerde. Al bij al zeker geen slecht optreden van Christian en Nico. Tussendoor gingen we even een kijkje nemen bij Gregor Tresher en Guti op het strand. Gregor Tresher liet nog maar eens blijken dat hij technisch en qua soundkeuze makkelijk mee kan bij de grootste namen. Helaas stond de Beach Stage nog net niet vol genoeg, waardoor de sfeer die Gregor verdiende niet echt aanwezig was. Bij Guti (live) stond het strand al wel aardig vol en hij deed dan ook wat we van een Guti set verwachten. De beentjes gingen vlotjes heen en weer, maar iedereen wist dat het summum van de dag nog moest komen.
Veel bezoekers vonden het toch jammer dat twee van de grootste namen, Stephan Bodzin en Pan-Pot, tegelijk geprogrammeerd stonden en beide artiesten helemaal zien dus geen optie was. Wij kozen initieel voor Stephan Bodzin. Zoals zijn set op Extrema Outdoor begin deze zomer, stelde Bodzin ook nu niet teleur. Hij weet als geen ander zijn publiek mee te slepen in zijn set. Toch vonden wij zijn set in Houthalen-Helchteren net iets straffer als nu. Het tempo dat Agents of Time eerder op de avond had opgelegd, werd niet aangehouden en zo werden we wat uit ons ritme gebracht. Daarom besloten we dan ook om iets na halverwege toch nog even naar het rammende strand te gaan, want we hoorden al van ver dat Pan-Pot daar alles naar de vaantjes aan het knallen was. De sfeer leek hier ook net dat tikkeltje beter te zijn. Een zee van op-en-neergaande vuisten maakte het plaatje compleet. Pan-Pot dus net boven Bodzin, al zal het ook wel aan smaak en voorkeur liggen.
Een officiële afterparty was er niet, maar voor enkelen bevoorrechten en goede onderhandelaars ging het feest nog door in de Artist Village waar Agents of Time, Gregor Tresher en Stephan Bodzin nog de laatste beats van Labyrinth Open 2017 door te boxen knalden. Volgend jaar zal er ongetwijfeld wel een officiële afterparty zijn die op voorhand wordt aangekondigd, wij zijn alvast benieuwd.
Sfeer en inkleding
Top! Wij zagen enkel blije gezichten en hadden de indruk dat alle aanwezigen volgend jaar graag terugkomen. Zoals eerder vermeld was de opkomst overdag te laag om voor veel sfeer te zorgen, maar 's avonds werd dit ruimschoots goed gemaakt. De stages waren netjes opgebouwd, allen in het thema 'piraten en het leven op zee'. Aan randanimatie werd ook gedacht. Zo waren er gevechten met kleurenpoeder, kon je tot rust komen met yogasessies of kon je even gaan jetskiën. En zo nu en dan werd het hele paatje opgesmukt door de promogirls die dan weer de kustlijn in brand staken met fakkels, of de dansvloer kwamen terroriseren met grote ballonconstructies. De avond dat we piratendoekjes en ooglapjes kregen tijdens het dansen zijn we zeker ook nog niet vergeten.
Gaan we volgend jaar terug?
Absoluut! De top van dit festival is nog lang niet bereikt en de eerste editie smaakt alleen maar naar meer. Want geef nu toe: vier dagen zon, zee, strand, techno, house, fijne mensen en dat allemaal op een fantastische locatie ... Veel beter kan het leven niet worden.
Tot volgend jaar!
Labyrinth Open Croatia 2018 gaat door op 12, 13, 14 en 15 juli.
