"Vinyl is booming". Een titel die zowat in elk semi-alternatief tijdschrift al gepasseerd is. Auteurs leggen de nadruk vaak op de online-verkoopcijfers die in een rechtlijnig verband stonden met de coronacijfers. Hoe dan ook stel ik mezelf al twee jaar lang de vraag, waarom vinyl? Maar nu denk ik het antwoord gevonden te hebben. Ik denk dat ik weet hoe de vork in de steel zit en hoe de naald op de plaat ligt.
Elke maand trotseer ik met een bang hartje de rode cijfers op mijn bankafschrift. Cijfers die rood worden door de hopen vinyl die ik dezer dagen laat verzenden naar mijn nederige stulpje in Antwerpen stad. En elke maand vraag ik me af, waarom? Waarom niet op slinkse wijze een Spotify-account bemachtigen en eindeloos veel lijstjes maken? Waarom kan ik niet als een normale dj mijn liedjes voor een tiende van de prijs op een magisch elektronisch stokje te zetten?
Wie dergelijke vragen stelt krijgt al vaak een audiofiel antwoord over de specs van die persoon zijn nieuwste Technics SL-1000R. Het gaat vaak over frequenties en andere woorden waarvan de werkelijke betekenis mij onbekend is. Daarnaast heb je eveneens mensen die licht emotioneel worden bij het horen van het gekraak van een vinyl. Dat mensen opgewonden worden door een opeenhoping van stof en statische elektriciteit heb ik evenmin ooit begrepen. Maar waarom dan wel? Hoe ligt de naald nu op de plaat?
Vinyl is een sociaal fenomeen. Vinyl is muziek delen. Vinyl is de emotie van een plaat doorgeven. Laat me het je uitleggen. Sinds de opkomst van de walkman of iPod, is muziek iets individueel. We ervaren muziek het vaakst in onze oortjes. Gekluisterd achter onze gsm of laptop laten we onze hersenpan swingen als het Sportpaleis tijdens het laatste optreden van Milk Inc., want laat ons eerlijk zijn we hebben allemaal wel die guilty pleasures. Maar goed, mede dankzij zaken als Spotify of iTunes ervaren we muziek als iets individueel. Onze afspeellijsten zijn misschien wel even uniek als onze vingerafdruk maar ze zijn enkel en alleen voor onszelf bestemd.
In tijden waar sociale fenomenen even schaars zijn als consistente lentedagen, valt het op wat voor een sociaal fenomeen die verdomde vinyl plaat wel niet is. Vinyl is over de hele wereld met je maten platenwinkels afschuimen. Vinyl is advies en suggesties krijgen van de eigenaar. Vinyl is urenlang fysieke arbeid leveren in de platenbakken om vervolgens dat ene pareltje te bemachtigen. Daarenboven kan je dat zwarte goud nog eens fysiek doorgeven en heeft het soms een geweldig lelijke of mooie tekening op de cover. Voor wie dit niet zo goed begrijpt verwijs ik naar dit fragment uit Human Traffic.
