De geboorte van een nieuw collectief: breathing grounds

Tussen de spoorwegen die leiden naar het Brusselse Zuidstation en de drukke wegen van het Anderlechtse Kuregem, vond in het weekend van 4 & 5 oktober de lancering plaats van een nieuw collectief: breathing grounds.

Het collectief heeft als hoofddoel een onbesproken narratief naar voren te brengen dat zich etaleert wanneer kunst en geluid samenkomen. Waar zaterdag vooral in het teken stond van het stilstaande dat gepresenteerd werd als exposities afkomstig van hedendaags kunstenaarscollectief Curando, werd de dag erop verder gebouwd op dit elan. Meer bepaald in de vorm van een auditief luik met stukken van gedurfde performances en dj-sets. De kunstwerken stonden hun plaats als centrale blikvangers af, en gingen de achtergrond vormen waartegen zich een verhaal afspeelde en dus een geheel ging vromen. Dit verhaal werd overigens verteld in acts of aparte hoofdstukken met telkens een muziekartiest gekoppeld aan een performer. 

Wanneer artiesten de vrijheid krijgen om te doen waar ze goed in zijn, straalt dat af op hun werk. Dat viel ook hier op. Meer bepaald voelde het samenspel tussen dj en performer, binnen een zorgvuldig gekozen ruimtelijke setting, telkens aan als een organisch geheel. Qua muziekprogrammatie mochten we ons verwachten aan de harde en experimentele beats van nnrmnlg, gevolgd door een rustige en ambient getinte set van Laura Conant. Het schipperen tussen rust en intensiteit is een dualiteit die niet enkel in het muzikale te bespeuren was. Bij elk optreden ontstond een dialoog tussen publiek en artiesten die verschilde in hevigheid. Een act moest dan ook gezien worden als een uniek en opzichzelfstaand stuk. Bij sommige performances werd een intieme maar toch gespannen sfeer geschapen. Zoals bij Lilian Cardoso, zij bracht een teder paaldans optreden. Zij werd opgevolgd door Kidzmoon, hij schuwde het publiek niet en door omgeven van mystiek de toeschouwers op te zoeken, wist hij nieuwsgierigheid bij die laatste te ontlokken. En deze verveolgens om te buigen naar de ontdekking van de ruimte. Aan de andere kant van de as was er dan de performance van Selma Stocker. Dit was een energierijke voorstelling die in alle hevigheid werd uitgevoerd dankzij de eerder genoemde stevige beats van nnrmnlg.

Het slothoofdstuk bestond uiteindelijk uit een optreden van het duo dat het collectief boven de doopvont hield. In hun b2b kwamen Echo/Dawn en Fairyprinceswithmagicpowers beurtelings aan het woord waarbij die eerste beats aangeleverde die werden afgewisseld met intermezzo’s aan zangpartijen afkomstig van de andere. Het optreden van die laatste bestaat uit een samenvloeiing van klassieke reggeaton nummers waarmee ze persoonlijke thema's aansnijdt zoals culturele achtergrond en de toe-eigening ervan. Het duo lijkt zich comfortabel te voelen in een legio aan genres. Een greep uit hun nummerselectie bevestigt dit rijke smakenpallet. Zo passeren oneothrix point never, radiohead en djrum de revue, gevolgd door nog vele anderen. Om een set als deze te omschrijven is het woord eclecticisme zonder meer van toepassing. 

Voor een eerste editie wist breathing grounds een nieuw soort verhaal te vertellen waarvoor er nog ruimte rest voor een verder vervolg!