Twee jaar na zijn debuut-EP Where Do We Begin deelt GOOSE-frontman Mickael Karkousse zijn eerste album als soloartiest

De frontman en zanger van GOOSE, Mickael Karkousse, brengt zijn eerste album als soloartiest uit. Twee jaar na zijn debuut-EP Where Do We Begin is Mickael helemaal klaar voor het grote werk en stelt op dinsdag 5 december zijn debuutalbum Hello voor in AB Club. Samen met zijn splinternieuwe liveband zal hij dromerige muziek brengen waar je stevig op kan dansen. Hoog tijd om even op de koffie te gaan met Mickael! 

Dag Mickael, hoe gaat het met je? 

Hoe gaat het vandaag .... Vandaag gaat het redelijk goed. Ik heb een hele drukke zomer gehad, een heel drukke periode in het algemeen, met GOOSE en dan met mijn soloplaat. Mijn soloplaat was een intens proces, ik heb dat ook een beetje onderschat dat het zo persoonlijk ging zijn. Het is één ding dat je zegt 'ik ga nummers maken onder mijn eigen naam' en dan doe je dat, en het is allemaal tof .... Maar eens het ook gaat uitkomen merk je dat het niet vrijblijvend is en dat het ook iets is dat diep in jezelf zit. 

Dus als je vraagt 'hoe gaat het met je': met momenten goed en met momenten uitgeput. Pas op dat uitgeput doe ik ook mezelf aan, ik sta niet stil en ik leg mezelf heel veel druk op, ik ben iemand met heel veel ideeën en ik wil zo veel mogelijk doen ... Ik moet mezelf daar soms wat meer rust in geven. (Lacht)

Hoe ben je tot de beslissing gekomen om volledig solo te gaan?

Het is iets wat er ooit wel ging van komen. Het is ook iets waar de andere leden van GOOSE volledig achterstaan en aanmoedigen om te doen. Het is een expressievorm, alles wat ik probeer te doen is een vorm van communiceren, je emoties uitdrukken. GOOSE is één bepaalde emotie en een groot stuk van mezelf, maar er is ook een ander stuk en dat stuk moet ook gevoed en blootgelegd worden. En dat zijn allemaal manieren om jezelf beter te leren kennen en om je uit te drukken. Het is heel boeiend, intens en zo interessant. Jezelf blootleggen, niet gewoon persoonlijk maar op creatief vlak. Dat je volledig in je eigen verhaal duikt. 

Iets volledig van jezelf ....

Wij werken met GOOSE alles samen af, en dat is wat GOOSE ook zo uniek maakt. Het eindpunt zou er nooit komen als er één van ons vier niet bij betrokken zou zijn. Het is een heel aparte manier om muziek te creëren. Dat maakt ook dat er geen twee bands zoals GOOSE zijn. En om dat plots alleen te moeten doen is wel spannend. Ik start altijd met het idee 'ik kan dit waarschijnlijk niet of de andere zijn beter'. Maar door het wel te doen en de aanmoediging te krijgen van de andere, win je zelfvertrouwen en merk je ik kan het wel. 

Wie staat er achter je op het podium? 

Steve Slingeneyer achter de drums, Steve ken ik nog van toen we nog veel met Soulwax aan het touren waren. Daan Schepers onze gitarist, ken je wel van Bazart, Eefje De Visser, een jonge gast met heel veel talent. Last but not least Tom Coghe (de bassist van GOOSE).

Wel tof dat je die link nog hebt met GOOSE ...

Ik was opzoek naar muzikanten die allemaal nieuw waren voor mij, waar ik wel iets bij voelde maar nog nooit had mee samengespeeld. Maar het bass gegeven ... Tom is gewoon de beste bassist die ik ken. Dus dat was zoeken, om te zoeken. Er zijn er zeker die eraan kunnen tippen, maar het is ook de combinatie van de mensen achter de muzikant. Het is al heel lang dat ik met GOOSE samenspeel, zonder ego's. Waar we gaan voor de kunst, bij manier van spreken. Dat ik geen zin had om ook nog eens in een situatie te komen waar we ook nog eens met ego's moesten dealen. Ik wou een band samenstellen waar ik mezelf goed ging bij voelen, een goeie vibe. Dat was de voorwaarde: sfeer boven talent. 

Eerste grote solo optreden was deze zomer op Pukkelpop, hoe voelde het om dit solo te doen ipv met GOOSE? Is er een groot verschil? 

Letterlijk een dag en nacht verschil! Met GOOSE spelen we 's nachts, solo was 's middags. Ik heb het wel onderschat dat dit zo een groot verschil ging zijn. De energie in de zaal is helemaal anders, mensen zijn nog niet klaar voor het grote feest. Er is niemand weggelopen, de tent stond bomvol. Ik heb het onderschat dat ik van de mensen heel veel vroeg omdat ik hun muziek voorschotelde die zij totaal nog niet kende. Het was iets helemaal nieuws. Ik heb dat gedaan omdat ik direct het project op een hoog niveau wou voorstellen. Het exclusieve karakter daaraan vond ik wel heel spannend. Ik vind het dan ook tof om die lat dan zo hoog te leggen. Maar dat was goed en ik ben blij dat ik Pukkelpop heb gedaan. Blijft wel een gek moment! 

Omdat je direct in het diepe bent gedoken, zal dit ook een blijvende herinnering zijn ...

Ik denk het ook. Ik heb zelf nog de email met de vraag van Pukkelpop om te spelen op hun festival. Ik heb daar een screenshot van genomen en die heb ik ingekaderd. Dit was de start voor mij! 

Heb je zelf eigenlijk nog stress voor een optreden? 

Hangt ervan af. Maandag was ik in Keulen voor een voorprogramma, en dan was ik wel nerveus. Zelfs met GOOSE kan ik ook nog nerveus zijn hoor, zeker als het grote shows zijn. Ik spaar eigenlijk heel veel energie op en probeer ik stil te zijn, dat is wel mijn ding zo voor een show om te kalmeren. Ik word daar niet rustiger van, maar in mezelf keren en wachten tot het zover is. Het is ook een soort van voorbereiding, je kan niet van het dagelijkse leven van bijvoorbeeld in de winkel rondlopen naar direct op een podium te gaan staan. Je moet een soort van switch maken. 

Die ontlading is er ook nog ... 

Die ontlading achteraf. Slapen gaat heel moeilijk na een show. (Lacht) 

In 2021 bracht je een eerste soloplaat uit genaamd Where Do We Begin , nu gevolgd door Hello, voel je zelf een evolutie in je nummers? 

Met Where Do We Begin zat ik meer in een romantische vibe, meer nostalgie, veel trager. Met Hello wou ik heel graag die nummers live spelen. Met Where Do We Begin was dat toen niet mogelijk door corona. Ik dacht ook bij mezelf 'wil ik 10 trage nummers brengen?' Neen eigenlijk niet, ik wil daar zelf ook meer energie uithalen. Het is een combinatie geweest van verschillende emoties die perfect zijn om live te spelen, met ook trage nummers, maar 100% wie ik ben. Het toffe aan de plaats is dat ik een spectrum kan tonen van de emoties die ik heb. Terug het uitdrukken. 

Uw eigen ding dat terug naar boven komt ... 

De plaat luistert ook heel aangenaam omdat je door verschillende emoties gaat, het is niet één stijloefening waar je doorheen moet.

Je haalt inspiratie uit de jaren 70 en 80, ook voor The Good Life dat een uptempo track is met een 70s New York disco vibe ... Is dit een rode draad voor toekomstige nummers? 

Ik denk dat die 70 en 80 er altijd wel gaan inzitten omdat ik daar ook ben mee opgegroeid. Het komt altijd terug, dat is een manier van schrijven. Het zit een beetje in je archief, je groeit op en er zijn altijd een aantal dingen die blijven hangen. Zelf moest ik een punkplaat maken zou dat ook een jaren 80 plaat worden. 

Welk gevoel wil je met Hello losmaken bij je publiek? 

Vrijheid ... Ik voel mij vrij en ik wil dat de mensen die naar Hello luisteren zich vrij voelen. Doen wat je voelt en waar je zin in hebt. 

Wat is jouw persoonlijk verhaal achter de single Hello? 

Er zitten daar persoonlijke flarden in, maar ook veel dingen die ik oppik. Ik zie mezelf ook eerder als een scenarioschrijver. Ik schrijf mijn teksten en nummers altijd als een onderdeel van een scène. Die plaat is ook meer een film, maar dan opgeknipt, een soort van musical. Er zit daar van alles in. Boosheid, romantiek, jaloersheid, verlangen .... Het beste compliment is dat er iemand een gevoel bij jouw nummer heeft. Wat dat ook is maakt niet uit, je maakt het nummer je eigen. Je weet nooit waar je nummers naartoe gaan. 

Op 5 december speel je in de AB, niet de eerste keer, heb je goede herinneringen aan de AB? 

Zeker! Ik speel ook in de AB club, wat ik eigenlijk nog cooler vind omdat ik daar heel veel heb gezien dat mij is bijgebleven. Bijvoorbeeld Les Rythmes Digitales, heb ik daar gezien en dat is beetje de oorsprong geweest van wat ik vandaag ook doe. Die hebben een bepaalde sound en insteek in hun muziek die ik heel verfrissend vond. Dus heel leuke zaal, ik kijk ernaar uit. 

Het einde van 2023 staat voor de deur, hoe kijk jij terug naar het afgelopen jaar? 

Een heftig jaar. Heeft precies ook maar een week geduurd. Er is heel veel in gebeurd. Ik heb het er soms ook over met de gasten van GOOSE dat je vroeger meer het verschil kon maken tussen dat typeerde dat jaar en dat typeerde dat jaar. Nu heb ik dar niet meer .... Misschien omdat we heel veel aan het doen zijn en dat alles in elkaar overloopt. Je hebt minder afgeblokte periodes. Hoe kijk ik terug? Ik vond het jaar heel snel. Dus conclusie ....

Meer genieten? 

Ja, proberen minder snel te gaan. Het is ook hetgeen we allemaal het liefste doen, jij ik. Waarom zouden wij dat dan minder willen doen. Het is eigenlijk op dieet gaan van je eigen passie. (Lacht)