Dit is BAELY, het kleurrijke en explosieve project van Billy Andriessens

Op woensdag 30 oktober bundelen What Happens en VI.BE hun krachten voor een gratis concertavond in de iconische Beursschouwburg in Brussel. Dit evenement maakt deel uit van Stoemp!, een project waarmee VI.BE al jarenlang authentieke Brusselse kroegen en culturele hotspots laat bruisen met gratis liveoptredens.

Op deze avond staan drie veelbelovende artiesten centraal: GERARD, Leese en BAELY. Elk van hen brengt hun eigen unieke sound tot het podium in de vorm van een stevige liveset. Verwacht een dynamische mix van stevige digital synths, tribal breakbeat en hyperpop met een vleugje punk. Naar aanleiding hiervan spraken we met elk van deze artiesten, en na het interview met GERARD en die met Leese is het deze keer de beurt aan BAELY.

Hey Billy! Kan je jezelf eens kort voorstellen?

Mijn naam is Billy Andriessens. Ik ben nog een student aan de Academie van Antwerpen. Mijn hoofdpassie, hetgene wat mij echt drijft is natuurlijk muziek, kunst doe ik nu vooral gewoon om een diploma te halen . Die passie begon voor mij bij mijn band DAMMIT, een post-punk band die nu al zes, zeven jaar bestaat. Dat was meestal wel iets heel low key, gewoon af en toe eens een show doen. Maar sinds dat we werden geselecteerd voor de Nieuwe Lichting in 2024, is die vonk zo wat overgeslagen en beginnen spreiden als een infectie door mijn leven. Muziek is nu echt de kern van mijn bestaan.

Je hebt zoals gezegd je band DAMMIT, je studeert ook, je hebt nu dan ook BAELY gestart. Lukt het allemaal om dat te combineren? Is dat niet wat veel?

In het begin totaal niet. Dat was verschrikkelijk, super hectisch en heel ongeorganiseerd. Maar uiteindelijk, nadat ik effectief wat concrete plannen heb gemaakt en met de beide voeten op de grond heb beslist wat ik wou, heb ik mijn eerste stappen kunnen zetten en nu begint dat effectief wel te lukken. Ik zit nog steeds niet 100% in mijn voorkeursroutine, maar het is wel al doenbaar.

Hoe zou je je nieuwe project BAELY in één zin omschrijven?

Ah, fuck. In één zin? Damn. Uh. Een realiteit of universum dat impulsief wordt ontworpen door mezelf? Zo zou ik het beschrijven, denk ik. Een beetje met dezelfde mentaliteit als ik bijvoorbeeld te werk ga met een een kunstwerk of dergelijke. Voor mij kan een goede kunstenaar een wereld ontwerpen, een universum realiseren. Zo zie ik het een beetje hetzelfde met BAELY. Ik weet dat dat misschien een beetje pretentieus klinkt, maar je probeert een beetje een beeld te scheppen in een nummer en of dat nu lukt of niet, dat is een ander verhaal. Maar ja, zo zou ik BAELY omschrijven.

Er komt binnenkort een album uit.

Yes! Yes!

Isle of Lag. Een album met heel gevarieerde nummers. Daarjuist zei je dat je altijd een soort van wereld probeert te scheppen in je muziek. Hoe zou je de wereld omschrijven die het album over het algemeen schept? Is er iets van rode lijn?

Niet per se, want ik zou het album eerder zien als een compilatie van verschillende werelden die samenkomen - wat in principe ook uiteindelijk een eigen wereld maakt. Ja, zo zou ik dat beschrijven. De rode lijn en het concept is heftig geïnspireerd door de film 'Isle of Dogs'. Om kort te omschrijven, maar niet te spoilen: dat is een heel vuil eiland waar iedereen alles hun afval dumpt, maar ook hun honden. Zo is daar is een heel wereld geschapen van honden, en dat is een hele andere realiteit dan die dat de mensen effectief ervaren. Eens als er een persoon effectief naar dat eiland komt, moet die persoon een totaal nieuwe taal leren en een totaal nieuwe wereld ervaren.

Op welke manier is het daar dan op geïnspireerd?

Vooral door het concept van een andere wereld. Wat is een andere wereld? Nu, ook op vlak van mijn album en mijn muziek is het ook effectief zo dat ik dat een andere wereld van muziek aan het exploreren ben. Electronica is relatief nieuw voor mij. Ik heb altijd al geproduceerd, zelfs in de tijd van DAMMIT, maar nu begin ik het effectief wel met beide handen vast te pakken. Dus dat is zo'n beetje de wereld die ik nu aan het ontdekken ben.

Wat was voor jou de aanleiding om met BAELY te beginnen?

Oké, fun fact: BAELY bestaat echt al jarenlang, maar altijd onder andere pseudoniemen. Ik maakte altijd wel muziek, maar ik had nooit echt een reden of een nood om het vast te leggen. Na heel veel muziek door te sturen naar vrienden en collega's hebben zij een beetje voor mij besloten dat ik er effectief een ding van moest maken. Uiteindelijk heb ik het gedaan, met superveel succes. Meerdere mensen vinden het goed, wat ik niet had verwacht: mijn vrienden en daarnaast ook cloudshaper, het label. Waar ik helemaal van verschoot en superdankbaar voor ben, dat ze mij zo wat onder hun vleugels nemen. Ik had die respons echt niet verwacht, over een album waar ik gewoon met plezier aan werkte en niet per se met heel veel inspanning.

Je had hen zelf gecontacteerd?

Ja, mijn maten hebben mij gepusht om dat te doen.

Bij cloudshaper specifiek?

Ja, want we zijn fan van iedereen die bij cloudshaper getekend staat. Bombataz, KRANKk, The Hickey Underworld, Nathan Elias. Da's te zot dat ik nu tussen dat lijstje sta.

Ja, dat is inderdaad mooi voor zo'n nieuw project.

Voor iets dat nog de eerste voeten in de wereld moet zetten is dat insane. Meestal komen zo'n resultaten pas na jarenlang hard werk, dan is dat al heel voldoend natuurlijk. Maar als het zo net geboren wordt en dan al wordt opgepikt, dan geeft dat éxtra veel voldoening, vind ik. Dan weet ik, 'I'm on to something'.

Op welke manier zou je zeggen dat dat elektronische muziek nog deel uitmaakt van je leven? Ga je graag uit? Luister je graag muziek?

Elektronische muziek heb ik altijd wel geluisterd. Van de vroegere tijden met Skrillex tot Oneohtrix Point Never, enzovoort. Maar ik heb nooit echt het gevoel gehad, of tenminste in België, dat het heel voldoend was om naar elektronische muziek te gaan kijken. Ik vind dat de scene nooit echt booming is geweest op vlak van podiumkunsten. Dat was er dus voor mij nooit echt een deel van, gewoon echt vooral luisteren.

Wie geeft volgens jou dan een goeie performance?

Piffy bijvoorbeeld, zij integreert ook zo wat elektronische elementen in haar werk, waar ik echt een heel grote fan van ben. Maar ook extremere voorbeelden zoals bijvoorbeeld Oneohtrix Point Never. Wat hij doet is niet gewoon zijn nummers afspelen, wat ik vaak zie in België en wat voor mij een beetje als anticlimax aanvoelt. Daar is niet echt een performative part aan. Oneohtrix Point Never doet meestal wel zo een klein trekje erbij, zoals bijvoorbeeld ineens een poppenspel nadoen tijdens zijn nummers of zijn nummers live helemaal te beginnen remixen, zodat het echt een nieuw nummer wordt. Op die vlakken vind ik elektronische muziek wel heel inspirerend. Of nog een ander ding: als elektronische artiesten extra elementen erbij beginnen te nemen, zoals een live drummer. Crystal Castles doet dat bijvoorbeeld, keigoed! Echt, zoiets vind ik zalig.

Wat is tot nu toe al de grootste uitdaging geweest in je muzikale carrière? En hoe ben je daarmee omgegaan?

Da's een moeilijke, ik heb nooit echt uitdagingen gehad. Ik zou zeggen De Nieuwe Lichting, omdat dat gewoon op zo'n grote schaal over heel België wordt gepresenteerd. Je moet daar moeite voor doen, wat mijn maten en ik totaal niet gewoon zijn, want wij zijn nogal nonchalant. Bij nieuwe releases zijn we nogal vaak van 'Jeej, het is uit'. En dan radio silence. Maar dat is het totaal omgekeerde van wat Studio Brussel en De Nieuwe Lichting representeert. Zij zijn echt van 'Komaan, je moet dat van de daken schreeuwen!'. Tegelijkertijd was bijvoorbeeld YESNOMAYBE, die gewonnen had, in de Burger King aan het spelen en posters aan het ophangen. Dus ja, dat was een uitdaging, eentje waarvan ik misschien wou dat ik er nog meer inspanning voor had gedaan.

Op welke verwezenlijking ben je tot nu toe al het fierste? Ook De Nieuwe Lichting, of is er nog iets anders?

Nee, het album! Ik ben het meest fier op mijn album. Ik ben daar zo trots op, want vaak in mijn kunst kan het wel zo lijken dat mijn werken heel onafgewerkt zijn, of sommige delen hebben zo'n je m'en fous-achtig trekje. Gewoon afwerken zodat het snel van mijn schoot zou zijn. Maar bij dit album heb ik echt doorgezet en het perfect proberen afmaken. En het is gelukt, na veel bloed, zweet en tranen.

Wat gaat binnen BAELY voor jou de prioriteit zijn, performen of producen? Of is er niet per se een prioriteit?

Ik zou niet zeggen dat er een prioriteit is, want beiden zijn denk ik even belangrijk op vlak van ervaring. Maar voor mezelf, op dit moment het effectief produceren. Vroeger zou ik iets anders gezegd hebben om ervaring op te doen, maar dat heb ik door de jaren heen al wel met mijn punkband ontwikkeld. Nu is het echt wel het produceren dat voor mij een kick geeft, maar ik ben zeker dat dat later terug zal veranderen en dat ik terug hard zal gaan op optreden en mensen willen zien. Ik denk dat dat wel met pieken en dalen zal komen.

Wat is je favoriete track van het album?

Ah, dat is een verschrikkelijke vraag. Ik ga iets heel cliché zeggen, maar dat is het hetzelfde vragen als wie je favoriete kind is.

Je wilt het misschien niet toegeven, maar meestal is er wel een favoriete kind, toch?

Zo waar, zo waar. Uhm, mijn favoriete track. Ik denk ofwel 'Flammable', gewoon omdat dat de eerste voetstap was in de wereld van BAELY.

En los daarvan, 'Shopski', puur omdat dat het allereerste afgewerkte nummer was. Da's de eerste stap geweest naar experimenteren met en het effectief serieus nemen van electronica.

Zijn er plannen om het album fysiek uit te brengen?

Ik wil dat supergraag, op vinyl. Dat zou zo cool zijn.

Zeker met de artwork.

Ja, de artwork is zo mooi! Shoutout naar NAN4SAN, een amazing artiest. Dus ja, ik wil het supergraag. Ik ga proberen pushen om dat te doen. Het ding is, voor een student is dat heel duur, ik weet niet of ik me dat effectief ga kunnen permitteren - hoe graag ik het ook wil. Maar ik ga het proberen.

Om terug te komen op het artwork: wat is het verhaal daarachter?

Het verhaal is dat er geen verhaal is. Ik ben zo'n fan van NAN4SAN, ik ben echt al voor een hele lange tijd aan het overwegen om haar te sturen voor een commissie, maar ik had nooit echt een reden. Nu met het album leek me dat het perfecte moment. Ik vroeg haar: hier zijn mijn nummers, doe ermee wat je wil. Interpreteer ze, doe maar gewoon je ding, waar jij je comfortabel bij voelt. Ze mocht experimenteren, of ze mocht gewoon haar oeuvre dat ze altijd al deed verder blijven voortzetten. Ze is dan met vier covers gekomen die me absoluut omver geblazen hebben. Ik ben een grote fan van kunst en ik volg zoveel artiesten, dus ik heb daar geen seconde seconde spijt van gehad. Ze heeft dat echt geknald. Echt waar.

Ja, het is een heel mooi resultaat. Het past ergens ook bij de muziek, heel kleurrijk en explosief.

Ja, het is een beetje in your face en geeft heel veel informatie om in te nemen, wat inderdaad gelijkaardig is aan mijn muziek.

Wat zou voor jou een droomsamenwerking zijn?

Op vlak van produceren of live optreden?

Kies maar.

Oké, dan wil ik er twee kiezen. Één, Arca. Zij heeft mijn leven veranderd, dus dat is een droom. Performance-wise: Leffingeleuren. Dat is een kleinschalig festival waar mijn maten en ik ieder jaar naartoe gaan en gewoon echt shenanigans uithalen, het absolute varken uithangen. Daar liggen mijn diepste memories, dus als ik daar ooit eens kan optreden met BAELY of DAMMIT, dan kan ik echt gelukkig sterven!

Oké, mooi. Dat lijkt me nog wel een realistische droom.

Ik denk dat wel ja. Alle, de tweede toch. De eerste niet zo.

Is er een bepaald nummer of een bepaald album waar je de laatste tijd extra enthousiast over bent, of die is blijven plakken?

Oeh, die is moeilijk. Eentje die nu bij mij opkomt, gewoon omdat ik daar deze week naar aan het luisteren ben, is 'Akira' van Sega Bodega. Echt een heel willekeurig nummer dat ik gewoon heb gevonden. Ik vond dat heel reflectief tegenover mijn eigen werk. Zo heel veel pling-plongs en xylofoontjes hier en daar. Dat is een heel simpel nummer, maar om de een of andere reden blijf ik die op repeat luisteren. Heeft ook geen tekst ofzo, heeft echt geen reden om te blijven plakken, maar dat nummer heeft me geluidsgewijs gewoon vast.

Wat kunnen we verwachten van je optreden in de Beursschouwburg?

Dat is grappig, want ik weet het zelf ook nog niet echt. Ik denk een mix tussen intimiteit en een post-punky atmosfeer, met een fundering die hevig elektronisch is, heel pew-pew-pew-pew-pew met lage, hevige bas. Zelf ga ik dan ondersteunen met wat distorted gitaar, een beetje vocals en een wat keyboard. Ik weet zelf totaal niet wat de sfeer zal zijn of wat ik kan verwachten.

Het zal de eerste liveshow zijn van BAELY. Maar eigenlijk ook niet echt de eerste, want normaal gezien integreer ik ook een drummer in mijn set en in Brussel zal het alleen ik zijn. Nog niks ligt vast, maar volgens de plannen die nu ontwikkeld worden zou de drummer Martin Méreau van ECHT! worden. We gaan deze week ook voor het eerst repeteren, maar ja, da's wat te kort tegen de show in Brussel. Daarom dat ik die nog alleen doe. Wat heel nerve-racking is, want ja, ik ben het gewoon om in een band te spelen met vier maten, waar je dan eens naartoe kan lachen. Nu zal het echt ik zijn, confrontatie en intimiteit. Dus ja, het gaat een andere wereld zijn waar ik in ga stappen.

Zie je het een beetje zitten?

Echt wel, ja. De eerste keer om mijn muziek op goede speakers te horen en de interactie met een live publiek te zien. Ja, daar ga ik hard op.

Wil je verder zelf nog graag iets delen?

Nee, ik denk het niet. Gewoon, voor de mensen dat mijn stuff horen: laat weten wat je ervan vindt. Ik hecht enorm veel waarde aan andere mensen hun ervaringen en hoe zij mijn werk beleven.