Tijdens het Fifty Lab Festival gingen we in gesprek met 4nouki

Het Fifty Lab ligt intussen achter ons. Om terug te blikken op het festival spraken we met 4nouki, een Belgische muziekartieste die zich beweegt binnen elektronische en experimentele muziek. In haar werk staan sfeer, textuur en ritme centraal, met invloeden uit hyperpop en ambient die ze op een vrije en persoonlijke manier benadert. 

Haar sets en producties balanceren tussen dansvloergerichte energie en meer introspectieve momenten, waarbij flow en storytelling een belangrijke rol spelen. Met die aanpak maakt 4nouki deel uit van een nieuwe generatie artiesten die elektronische muziek benadert met ruimte voor experiment en eigenheid. Haar eerste EP Fallen Angel, die in de herfst van 2023 verscheen op het Marseillese label Olga Productions, onthult een dromerig universum waarin wazige synthlagen en field recordings samensmelten met de melancholische popmelodieën van haar engelachtige stem.

Daarnaast is ze ook actief als beeldend kunstenaar. Zo begeleidde ze het laatste nummer van de EP, Dreamworld, met een 3D-clip die een inkijk biedt in haar fantasierijke wereld, vormgegeven als een onderwaterepos.

Eind oktober kwam haar nieuwe EP uit, Pacific Blue. Geproduceerd in de intimiteit van 4nouki’s slaapkamer in Brussel ontstond de EP uit een gevoel van urgentie om te spreken en te overleven, vergelijkbaar met de noodzaak om te leren zwemmen in de eindeloze beweging van de zee. Dat we haar op het festival voor een paar minuten konden spreken, bood een uitgelezen kans om hier dieper op in te gaan.

Hoe zou je jezelf en je muzikale wereld voorstellen aan iemand die je werk nog niet kent?

Mijn naam is Anouki, met een vier in plaats van een A. 4nouki is mijn soloproject. Ik maak elektronische muziek met veel invloeden, van pop tot ambient. Het is vaak melancholisch, met een warme, “yummy” vibe.

Je nieuwe album, kwam uit op 31 oktober. Kan je beschrijven waar de EP over gaat en hoe die tot stand is gekomen?

De EP heet Pacific Blue en ik ben er ongeveer twee jaar geleden aan begonnen. Ze gaat over verschillende emoties die je ervaart wanneer je je overweldigd voelt. Het draait rond het gevoel van verdrinken, vooral binnen een toxische relatie, en over hoe je daarna weer rechtkrabbelt en leert overleven. 

Het is ook een mix van diepe emoties, maar tegelijk van opluchting door goede mensen om je heen en het vinden van rust in jezelf. Het is dus niet alleen donker. Het werk heeft verschillende lagen en beweegt van trage, rustige momenten naar meer dynamische nummers.

Misschien een totaal andere vraag: zijn er artiesten die je hebben geïnspireerd, en kan je daar wat meer over vertellen?

In het begin was ik sterk geïnspireerd door PC Music, een label uit Londen dat al een tijd geleden werd opgericht. Ik was toen een grote fan van artiesten als Hannah Diamond en A.G. Cook. Ook SOPHIE — heeft me beïnvloed. Daarnaast hou ik erg van gitaren die worden gecombineerd met elektronische klanken.

Wat staat er hierna voor je op de planning? Heb je al nagedacht over wat je als artiest verder wil doen, of laat je het voorlopig gewoon op je afkomen?

Ja, ik denk dat het voor een groot deel gewoon go with the flow is. Maar nu heb ik net mijn tweede EP uitgebracht, en omdat ik hier zo lang aan heb gewerkt, wil ik opnieuw in die creatieve flow terechtkomen. Ik wil nieuwe nummers produceren en misschien ergens een residency plannen. Voor nu ligt de focus vooral op het maken van nieuwe muziek.

Dank je wel voor je tijd en voor dit fijne, aangename gesprek. Heel veel succes met alles wat nog komt.