Nu de herfst zijn intrede heeft gedaan en we ons klaarstomen voor het clubseizoen, willen we nog even terugblikken op onze festivalzomer. (Ja, ook wij hebben een festivaldip.) Onze redacteurs hebben dit jaar meer dan ooit de Belgische grenzen overschreden om buitenlandse festivals te verkennen. Met veel plezier delen we daarom met jullie onze meest memorabele momenten.
Waking Life is waarschijnlijk één van de favoriete festivals van iedereen die er is geweest. "Het festival waar je bij móet zijn geweest, het festival dat je verandert, dat zoveel meer is dan zomaar een festival. Het is moeilijk in woorden te omschrijven... " zijn waarschijnlijk één de zinnen die je hoort als je iemand kent die er is geweest.
Zes dagen lang vertoef je in de afgelegen regio van Crato, omringd door een menigte die waarschijnlijk voor 3/4 uit Belgen bestaat. En hoewel je misschien denkt "waarom zou ik dat willen?", laten we zeggen dat het allemaal likeminded Belgen zijn. De energie daar is bijna niet in woorden te omschrijven. Het zijn zes dagen waar je leeft op je eigen ritme, luistert naar je lichaam, en slaapt wanneer je daar behoefte aan hebt – of dat nu overdag onder een boom is, 's nachts wanneer het koeler is, of zelfs op een eilandje dat in het meer dobbert. Alles mag, niets moet, en er zijn altijd genoeg mensen om je heen om je te ondersteunen als het even te veel wordt. Want laten we eerlijk zijn, intens is het zeker.
Illias Teirlinck
Illias Teirlinck
Slechts 2,5 uur rijden vanuit Brussel ligt het Duitse Essen, de thuisbasis van het Stone Techno Festival. Dit evenement brengt de beste techno samen op één van de grootste voormalige kolenmijnen van Europa. De locatie is werkelijk spectaculair, het is moeilijk onder woorden te brengen hoe indrukwekkend deze omgeving is. Bij onze aankomst op het terrein werden we overweldigd door de grandeur van de industriële architectuur. We stonden stil en keken ademloos om ons heen naar de monumentale gebouwen en perfect bewaarde resten van de oude koolmijnsite.
Tijdens het festival spraken we met Phillipa Pacho. In de onderstaande video legt ze op een perfecte manier uit hoe iedereen Stone Techno beleeft: een levendig publiek dat samenkomt voor de techno en een adembenemende industriële locatie, wat alles samen zorgt voor een onvergetelijke ervaring.
Goed om te weten is dat dit festival geen campingfaciliteiten biedt, de meeste bezoekers ervoor kiezen om in een hotel of hostel in Essen te verblijven. Wees er snel bij, want deze accommodaties zijn vaak snel volgeboekt. Wij verbleven in een hostelletje vol enthousiaste festivalgangers wat direct zorgde voor gezellige sfeer bij aankomst. Hoewel er geen officiële camping is, heeft het festivalterrein wel gratis en sfeervolle parkeerplekken. Hier kun je met een camperbusje overnachten en toch genieten van het campinggevoel.
Het absolute hoogtepunt van het weekend was zonder twijfel de set van Oscar Mulero, voor zij die hem nog niet kennen, de nieuwe resident van Club Fuse. Zijn set blijft tot op de dag van vandaag één van mijn persoonlijke favorieten. Het was een muzikale reis, van begin tot eind, die je meenam naar onbekende hoogtes. Deze Spaanse meester weet precies op welk moment hij welke track moet droppen, zodat je volledig kunt opgaan in elke laag van de muziek. Rotar is een nummer dat me sindsdien blijft achtervolgen; elke keer ik het hoor, word ik binnen één seconde terug getransporteerd naar dat magische moment.
Tien jaar Dekmantel werd dit jaar gevierd met tien dagen feest, en wij waren erbij om de verjaardag te vieren in het vertrouwde Amsterdamse Bos. Het festival is groot, met maar liefst acht stages, elk met een eigen unieke sfeer. Onze favoriet was de Selectors Stage, een knusse plek te midden van de bomen en een intieme sfeer.
Onze dagen begonnen altijd bij de UFO 1- en UFO 2-stages, waar we op zaterdag werden verwelkomd door een drie uur durende ambient set van SKY H1 b2b Malibu. Deze stages hadden futuristische verlichtingsblokken ontworpen door Matiere Noire Paris, die perfect pasten bij het buitenaardse thema van de UFO.
Onze absolute favoriet was zonder twijfel de set van drum and bass-legende Goldie. Goldie's invloed op de elektronische muziek is immens en zijn baanbrekende album "Timeless" uit 1995 blijft een mijlpaal in het genre. Tijdens zijn set werden ook enkele tracks van dit legendarische album gedraaid. Goldie's optreden was doordrenkt met emotie en het publiek ging compleet uit hun dak. Elke track die hij draaide was een knaller en vanaf het moment dat je de stage binnenkwam, voelde je meteen de drang om mee te springen. De energie in de zaal was ongekend hoog. De set eindigde met een vijf minuten durend applaus, waarbij het publiek luidkeels "GOLDIE GOLDIE GOLDIE" bleef roepen.
Afgelopen zomer kon ik zelf ondervinden wat een unieke parel Dekmantel Selectors is binnen de huidige festivalsector. Want in een wereld waar festivals groter, drukker en bombastischer lijken te worden, biedt het kleinere broertje van Dekmantel Amsterdam een verfrissend contrast. Het festival vindt plaats in het serene dorpje Tisno, aan de Kroatische Adriatische kust.
Overdag zorgen helderblauw water, het heuvelachtige decor en de zorgvuldig geboekte disco- en house selectors voor de relaxte sfeer en een idyllische vibe. Na zonsondergang is het de beurt aan de Funktion-One's, experimentele en opzwepende DJ-sets en de belichting van het water om de hoofdrol op zich te nemen.
De line-up van het festival staat dus synoniem voor kwaliteit, diepgang en een divers aanbod aan genres. De focus ligt niet op grote headliners, maar op DJ's en selectors met een verfijnde aanpak en grondige kennis van de kunst. We zagen oprecht heel veel goede acts passeren, met eervolle vermeldingen voor de set van Angel D'lite op dag één, het feestje onder begeleiding van Gabrielle Kwarteng op de Post Bar boat party, de sets van Kikelomo en Palms Trax op de afterparty in Barbarellas en het epische feestje dat Avalon Emerson creëerde op de voorlaatste dag.
Maar het absolute hoogtepunt werd verzorgd door dé favoriet van héél Nederland (en de persoon wiens USB-stick ik het liefst van allemaal zou stelen): Job Jobse. Nadat zijn daytime set op de Beach Bar vorig jaar werd afgelast door een naderende storm, kreeg hij dit jaar de kans om een re-match te spelen met Dekmantel Selectors en haar publiek. Het team van Dekmantal had duidelijk geanticipeerd op veel volk voor Job, want de avond voordien zorgde ze al voor een tweede stapel Funktion-One mastodonten aan de buitenkanten van het podium. En terecht: tijdens het laatse uur van de set van Bibi Seck stond de Beach Bar afgeladen vol met halfnaakte mensen in bikini of zwembroek. Wat volgde was een episch feest vol dance classics, house, disco en trance.
Draaimolen was er eentje om niet snel te vergeten. Emoties die door je lijf gierden, kippenvelmomenten op elke stage en pure verwondering alom. Overal waar je kwam, of je nou op de dansvloer stond of even een break nam, de sound was altijd spot on-perfectie uit de speakers. De artiesten leverden stuk voor stuk technisch ijzersterke sets af en het festival zal nog lang blijven nazinderen in mijn herinneringen. Elk jaar opnieuw weet Draaimolen de lat hoger te leggen met hun scenografie, artiesten te pushen om te experimenteren en het beste in zichzelf naar boven te halen. Dit jaar was daarin geen uitzondering, het was weer volledig raak.
Na een zomer vol festivals was dit hét festival waar ik bij elke set dacht: "Ik kan niet wachten tot deze online staat." Het was een druk festival, maar daar mogen we alleen maar blij mee zijn: dat een festival aan het eind van de zomer nog zoveel mensen weet te trekken. En laten we ook even duidelijk zijn dat ook al was het druk aanschuiven, je op elke stage wel de volledige vrijheid had van plaats. En zeker een dik applaus voor de volledige productie!
Verstopt op een veld in het noordoosten van Ierland, tegen de Noord-Ierse grens in Dundalk, vindt het onafhankelijke festival Fuinneamh plaats. Een gemeenschapsevenement dat op geen enkel vlak wordt gesponsord door bedrijven en zo volledige creatieve vrijheid behoudt en nergens op het festivalterrein moet adverteren. Zeven stages en een reeks verkopers van eten, juwelen, kleding, etc. omsingelen de camping, maar geen bars, want het festival hanteert een BYOB-principe. Bekijk zeker eens de video die het festival deelde naar aanloop van deze editie, waarbij de oprichter het concept uit de doeken doet.
Qua muziek hoor je er voor het grootste deel house en techno, maar er zijn ook enkele diversere stages. Een psytrancestage inclusief uitbundige decoratie, een stage met non-four-to-the-floor-genres als garage, bass, drum & bass, dubstep, hip-hop, dub, etc., en een livestage waar je concerten in de meest uiteenlopende, niet-elektronische genres hoort. Wat alle stages gemeen hebben is dat ze een mooie reflectie zijn van de Ierse underground scene: met uitzondering van enkele headliners als Dax J, Funk Assault, MCR-T en Miss Bashful hoor je er bijna uitsluitend lokaal talent. Een leuke afwisseling om eens geen timetable achteraan te lopen, maar spontaan te stoppen waar de muziek goed klinkt. De weinige research die ik op voorhand deed bleek zelfs voor niks, want voor ik het wist was het festival gedaan en had ik geen enkele headliner of gepland optreden gezien. Toch heb ik er geen spijt van, want ik kende misschien geen enkele artiest die ik heb zien spelen, toch heb ik een heel weekend gedanst op geweldige sets.
Naast het muzikale programma is er ook een uitgebreid kunstenluik. Net zoals bij Belgische festivals als La Nature en Horst wordt het festivalterrein gevuld met prachtige stages en (interactieve) installaties, allemaal ontworpen door externe kunstenaars en collectieven. Mijn persoonlijke highlight was 'The Womb of the Universe': een grote installatie gemaakt met o.a. tenten en doeken waar je door kan kruipen en af en toe grotere, maar nog steeds erg knusse ruimtes tegenkomt waar je kan zitten en tot rust kan komen. Een spontane ontmoetingsplek voor festivalgangers en een tijdelijke ontsnapping aan alle festivalgekte, een plek waarvan ik wou dat elk festival hem had.
De locatie van het festival is afgelegen, maar toch is het vrij toegankelijk: met Ryanair vlieg je snel en goedkoop naar Dublin en vandaar kan je de ingelegde bus van de organisatie nemen, die je in een uur of twee tot bij het festival brengt. Geen enkele reden om niet te gaan dus. Fuinneamh is voor mij al het tweede jaar op rij de perfecte afsluiter van het festivalseizoen gebleken. Bekijk zeker eens de aftermovie van afgelopen editie voor een mooi totaalbeeld van het festival.
We steken met de What Happens crew erg veel tijd in het cureren van evenementen en het schrijven van artikels, maar veel feedback krijgen we over het algemeen niet. Daarom hebben we een korte enquête opgesteld, om even te checken of we het nog steeds goed doen. Heb je een paar minuten? Het zou ons gigantisch hard helpen.
