Kapla bewijst dat klein, eigenzinnig en hartverwarmend het nieuwe groots is

Je kan veel zeggen over Belgen, maar een origineel festival uit de grond stampen? Dat zit gewoon in ons bloed. Zondag trokken we met een groepje naar het Kapla Festival in Anderlecht, dat dit jaar voor het eerst over twee dagen werd gespreid. En ons festivalhart sloeg meteen sneller bij aankomst. Op het eerste gezicht leek het gewoon een open veld met tent en heel veel picknickbanken, maar wat er daarna volgde… onze dag had echt niet beter kunnen zijn.

Matinee zette de toon van de dag – ambient, relaxen, je kent het concept. Voor ons geen beter begin. Een gezellige, zachte landing om elk festival mee te starten. Zeg dat wij het je gezegd hebben.

Kapla had twee stages en een geheime derde – een secret stage die verstopt zat in een hoekje met doeken. Wat meteen duidelijk werd: hier op deze plek draait het niet om winst, maar om community, gezelligheid en natuurlijk muziek. Ik noemde het al lachend “één grote picknick met vrienden”, en zo voelde het ook echt aan. Mensen zaten op het gras, schoenen uit, aan het bijpraten of dansen, en overal kwam je bekende gezichten tegen. Een sfeer die je niet kunt faken – die alleen ontstaat als er liefde en zorg in zit.

En wie zegt er ooit nee tegen een verkleedfeestje? Zeker niet als O’Simmie, met pruik en kostuum, de decks overnam. Hij blies die kleine, met doeken gemaakte tent gewoon omver – letterlijk en figuurlijk. De energie, de warmte, de intensiteit… wat een gek feestje was me dat.

Een onverwacht hoogtepunt? De liveset van Kaba & Hyas – iets waarvan we niet wisten dat we het nodig hadden op een dag als deze. In de zon, beats voelbaar in je lijf, rap meehangen met een grijns op je gezicht. Of even later, volledig in de ban, met open mond staan kijken naar Leon Vynehall, want wie houdt er nu niet van Vynehall. 

Eerlijk? Als je Kapla nog niet hebt meegemaakt, zet ‘m dan zeker op je lijst. Gezellig, laagdrempelig, honden zijn zelfs welkom, het eten is lekker en de drankjes zijn betaalbaar. Een dikke chapeau voor het team, want soms kom je op een festival en vóél je gewoon: dit komt recht uit het hart. En dat maakt alles anders.