Hoogstaande productie, een ijzersterke line-up en een sprankeltje magie.
25/09/2025
/
De tiende editie van Voodoo Village liep vorige week op z’n einde en liet daarmee dan ook wat indrukken achter. Er werd ons voor de jubileumeditie beloofd dat alles uit de kast ging gehaald worden, dus wij gingen er dan ook in alle gretigheid naartoe om te checken hoe groot die kast precies is.
Waar te beginnen bij Voodoo Village? Om eerlijk te zijn heb ik het altijd al een beetje een gek festival gevonden. In de voorbije jaren fungeerde het voor mij voornamelijk als ontmoetingsplek: een degelijk festival met een gevarieerde line-up waar mijn metgezellen en ik wel onze goesting konden vinden. De locatie is prachtig, maar ik merk dat ik sporadisch mijn wenkbrauw optrek bij de spirituele verpakking.
Qua productie heeft de organisatie van Voodoo Village veel lessen getrokken uit de vorige editie. De Bijbelse regenbuien waarmee het festival in het verleden mee te kampen had bleven dit jaar gelukkig uit, maar de toevoeging van de houten wandelpaden die elk belangrijk punt van de weide verbinden waren extreem welkom.
Drie van de vijf stages kregen ook een grondige make over: The Oracle was dit jaar iets groter en impressionanter ingekleed. Het gevoel schoof daardoor van “grote tent met livemuziek” naar “kleine live-stage”; een welgekomen verandering. Het geluid liet naar mijn mening opnieuw toch wat te wensen over, maar ik kan begrip opbrengen voor het inperken van bas en volume om de serene aard van dat deel van de weide te behouden.
The Observatory was dit jaar dan weer soberder. Weg is de Boiler Room-achtige indeling waar de artiest centraal staat. Dit jaar een meer basic, kleinere stage die wel overdekt was. Een begrijpelijke keuze wanneer er meer wordt ingezet op bestendigheid tegen de regen. Toch vind ik het ietwat jammer dat het woord “uniek” niet meer bij The Observatory kon geplaatst worden.
The Shelter was, net zoals de muziek die er veelal wordt gedraaid, explosief in zijn metamorfose. De stage transformeerde compleet met een ronde dansvloer en gigantische pilaren die doen dromen over Stonehenge. Mocht er een prijs zijn voor de stage met het grootste “holy shit”-gehalte, dan was die gegarandeerd voor The Shelter. Normaal zou ik kritiek uiten op de keuze voor een deels ingesloten, ronde dansvloer. Zo’n indelingen kunnen snel onaangenaam druk worden, maar van die hypothetische drukte heb ik geen enkele keer last gehad. Puik werk.
De overige twee stages, The Yard en The Forest, voelden alom bekend aan: even grandioos, even spectaculair en even passend voor de acts die er hun thuis vonden.
Over het algemeen kan je stellen dat Voodoo Village hun line-up vaak gaat halen bij (sub)genres die in de voorbije 5 jaar hun moment hebben gekend in de mainstream. Melodic techno, tech house, trance, hard techno, etc, ze passeren allemaal de revue. Als je de vraag stelt of dat de muzikale kwaliteit van het festival naar beneden haalt, dan is het antwoord daarop een standvastige “nee”.
Er is iets aan de diversiteit van het aanbod op Voodoo Village dat me intens bekoort. Ik koester sowieso al een appreciatie voor de genres die aanwezig zijn; de line-up die verschillende interpretaties van die genres biedt is de kers op de taart. Elke stage heeft zijn eigen vibe, zijn eigen publiek en zijn eigen gemeenschapsgevoel; de bewegingsvrijheid tussen die verschillende werelden staat je toe om een unieke festivalervaring op maat te bouwen. En die ervaring? Die is mij dit jaar verdomd goed bevallen.
Tussen de lichtspektakels in The Forest op een bed van Dixons uitstekende selectie, Job Jobses euforische breaks in The Observatory of de climax van Camelphats afsluiter in The Yard, het was echt zoeken om een act te vinden die teleurstelde. Dat het gros van de stages beschikte over een oerdegelijk soundsystem maakte elke set des te indrukwekkender.
Ja, soms vind ik Voodoo Village een gek festival, maar ondertussen ben ik er steevast van overtuigd dat de spirituele verpakking een onvervangbaar deel is van de ervaring die ik er dit jaar had. Als je weet wat te verwachten en de line-up je enthousiast maakt, dan is Voodoo Village niet zomaar een ontmoetingsplek. Het is een festival met een diverse verzameling ervaringen, knappe stages, en een line-up om u tegen te zeggen.
Of ik volgend jaar terugga? Dat lijkt me best wel vanzelfsprekend, maar misschien laat ik mijn chakra’s daar wel over beslissen.
