2025 is een historisch jaar: Brussels Pride valt op 17 mei op IDAHOBIT (Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie en Transfobie) en voor het eerst sinds de erkenning als immaterieel erfgoed van Brussel krijgt de stoet een officiële culturele lading. Het motto dit jaar (‘Unite, time to protect our rights’) weerspiegelt dat samenkomen nodiger is dan ooit, want fundamentele LGBTQIA+-rechten staan in binnen- en buitenland steeds vaker onder druk.
Ook in België blijft heteronormativiteit diep ingebed – niet alleen in de veronderstelling dat relaties hetero zijn, maar ook in hoe gender wordt begrepen en verwacht. Wie afwijkt van de cishetero norm wordt nog te vaak geconfronteerd met onbegrip, uitsluiting of geweld. Pride is daarom geen overbodige luxe, maar een noodzakelijke ruimte van zichtbaarheid, verzet en genezing. Wat begon als politiek protest voor gelijke rechten, blijft vandaag brandend actueel – omdat echte gelijkheid pas bestaat als ieder lichaam, ieder verlangen en iedere expressie er onvoorwaardelijk mag zijn.
Pride is dus protest. Het is ontstaan op straat, en leeft voort in de manier waarop queer mensen ruimte nemen – niet alleen in parlementen, maar evengoed in clubs, op podia, en in muziek en collectief dansen. Elektronische muziek is hierin een middel van expressie en verzet. Geen toeval dat Brussels Pride zich ook ’s nachts ontrolt in een reeks events die even divers als politiek geladen zijn.