Verscholen achter Café De Speedboot en een beboste omgeving ligt de verlaten elektriciteitscentrale Transfo. We durven wel te zeggen dat dit een van de vetste locaties van België is. Ohm, gekend om hun goede feesten, is de curator van het hele gebeuren. Hun credo: interessante artiesten naar onze regio halen die je hier normaal niet zomaar zal vinden: denk aan een Drafted of Polar Inertia, die bijvoorbeeld voor deze editie geprogrammeerd staan.
Naast een sterke line-up is er op Voltage Festival ook bijzonder veel aandacht in de aankleding gestoken. Van autowrakken waar je in kan chillen tot een tot dj booth omgevormde schoolbus. Het terrein telt vier stages van jonge organisaties die heel erg goed weten wat hard feesten is en die de juiste dj’s aantrekken. En ook die stages zijn op het minst bewonderingswaardig te noemen. De Anode Stage die door Ohm gehost werd, gaf je het gevoel alsof je je midden in een elektrisch geladen veld bevond. Met elektriciteitsnetten boven je en ijzeren constructies rondom je heen. Een fantastisch ervaring.
Klank, Leesa en Lomme hebben openingsdienst. En ook de rest van de namiddag staat vooral gepland voor Belgisch talent. Zo staan al vroeg op de dag Stavroz en A. Brehme op de bühne. Na wat praatjes te slaan hier en daar en het terrein eens grondig te inspecteren, trokken we richting de Anode stage. Pilose wekt het publiek rond 17 uur met een harde set. Er zijn vervelendere manieren om tot de orde van de dag over te gaan -hoe kort de nacht ook was.
Een goede opbouw naar de wat hardere set van Esther Duijn, die helaas uitkijkt op een iets minder groot publiek in de Electric Arc stage. Aan haar muziek zal het alvast niet te wijten zijn want dit lid van de Coincidence-familie trapt de pedaal stevig in.
Rond 22 uur ging de zogenaamde Turbine Stage open, dat zich eigenlijk op de tweede verdieping van de elektriciteitscentale bevond. Als je binnenkomt ruikt het nog naar de tijd van toen. We zijn omringd door de 19-eeuwse machines en zien de geschiedenis van de centrale via een projector op de muur voorbij flitsen.
Ruede Hagelstein gaat op dat moment van start op de Anode stage. Wie dacht hier de eerder repetitieve, hardere house te horen die we van hem gewoon zijn, is er aan voor de moeite. Harde, zware techno is al wat uit zijn boxen schiet.
Op diezelfde stage begint Tiefschwarz daarna aan zijn set. L-Acoustics’s dreunen trage basnoten onder de iets donker wordende lucht. Het publiek beweegt sneller. Even later krabbelt de set weer terug naar rustiger vaarwater. Geen stevige techno, maar het harde tech-house gebeuren. Wij zijn wel overtuigd van de man zijn set. Tussendoor toch nog even Polar Inertia checken, die bezig is aan een set op het trance gebeuren af. Ziedende techno wordt als kanonnen op ons afgevuurd.
Een van de charmes van Voltage Festival is de kleinschaligheid. Binnen vijf minuten bereik je alle podia, voor je drankje hoef je nauwelijks in de rij en op de dansvloer voelt het nooit te vol. Voltage Festival bewees zaterdag opnieuw een absolute parel in het Belgische festivallandschap te zijn. Alles, van de muziek en het publiek tot het weer en het decor versterkte elkaar met een verbijsterende effectiviteit om samen voor een haast perfecte festivaldag te zorgen. Alleen al voor de locatie zouden we er terug naar toe trekken.
