#THROWBACK: Voodoo Village 2017 sluit met een knal de zomer af

Zondag 24 september kwamen we -dankzij de handige busservice- aan op het kasteeldomein van Humbeek, naast Grimbergen. De sfeer opperbest, waarschijnlijk door het laatste mooie nazomerweer en de puike line-up. Het domein werd in een mooi hippiejasje gestoken: een halfopen serre-stage, een grotere open air stage wat verderop en overal waar je keek stonden er tipi's. De hippie dresscode maakte het plaatje compleet: dit festival had aan alle details gedacht.

Na meerdaagse edities, is de organisatie gegaan voor één dag volgestouwd met kwaliteit. Zonnetje in ons gezicht en een eerste cocktail op de middag smaakten absoluut. We schoven meteen aan tafel bij mede-organisator en dj Lucas Caroso. Hij opent de open air-stage die gehost werd door de alom bekende club Fuse. Stilletjes aan voelden mensen Lucas' positieve energie en voor we het maar goed beseften stond de stage gezellig gevuld rond een uur of drie.

We kozen er vastberaden voor om te bijven staan om GoldFFinch aan het werk te zien, nog zo een fijne Belgische naam die enkele jaren geleden gelanceerd werd door Fuse. Na Lucas Caroso ging GoldFFinch verder op het Fuse-elan en speelde wat hardere platen voor het verzamelde publiek. Ondanks de goede prestatie die GoldFFinch aan het leveren was, kozen we ervoor om te gaan in de Glasshouse, de serre-achtige stage waar Nico Morano zijn opwachting maakt.

Vervolgens was het de beurt aan AMyn. We wisten op voorhand dat dit weer een live-performance ging zijn om van te smullen. Niemand anders dan de Gentse AMyn kan zulke sfeer scheppen door de juiste snaren te raken. Ook deze keer op Voodoo Village haalde hij zijn magische touch uit en met een noemenswaardig effect op het publiek. De combinatie van intimiteit en verbazing blijft nog altijd in ons hoofd spelen, ook al is meer dan een week geleden.

Plots kwamen we midden in hevige tweestrijden op het tijdsschema: Charlotte De Witte vs. Rampa, Recondite vs. Magdalena en Paco Osuna vs. Eats Everything. We kozen ervoor om nog een goeie 45 minuten van Charlotte's set mee te pikken. Een verschroeiende set vol straight forward techno. Een ferme versnelling hoger dan de intieme set van AMyn die we eerst zagen. Charlotte bewees nogmaals waarom zij deze zomer de troon besteeg van het Belgische techno-koningshuis. Het was smullen geblazen en we kijken alvast reikhalzend uit naar 13 oktober, de dag dat haar langverwachte Closer EP het licht ziet.

We liepen nog snel richting de bar voor we terugkeerden naar The Glasshouse, waar Rampa ons stond op te wachten. De gezellige Duitser, met releases op onder andere het heerlijke Innervisions-label, wist meteen waar het publiek zin in had. Muzikale techno, met wat meer minimale details en een heerlijk dansbaarheidsgehalte. Een booking om u tegen te zeggen, wij zien hem heel graag terug op Belgische bodem.

19u, de eerste schemering begon over het domein van Humbeek te trekken. Een soort mystiek met een prachtig kasteel op de achtergrond... De ideale setting voor een uur van onze mysterieuze held Recondite. Hoewel we hem al vaker zagen deze zomer, bleef hij ook deze keer weer volledig zichzelf en dat konden we alleen maar toejuichen. Diepe baslijnen, mystiek om duimen en vingers van af te likken. Recondite's stijl blijft echt uniek in zijn soort. Ook op Voodoo Village gooide hij alles in de strijd om het hele publiek naar een postapocalyptische sfeer te brengen. Platen als Warg en Serak blijven mensen tot op het bot raken.

We pikken nog een klein stuk mee van Magdalena. Als we enkele collega-ravers mochten geloven hadden we al heel wat gemist, toch bleven we een hele poos staan en merkten inderdaad dat Magdalena ook wel wist hoe ze een publiek moest laten dansen. Hopelijk komt ze snel terug ergens in België want wij hebben toch wel een hoop spijt dat we niet haar volledige set hebben meegemaakt.

Om af te sluiten kozen we ervoor om gewoon in The Glasshouse te blijven staan terwijl aan The Wooden Cabin Paco Osuna een set kwam spelen. De Brit Eats Everything betrad de dj-booth. Het werd een afsluiter zoals alleen echte Britten dat kunnen. Een echt house-feestje werd gebouwd met de nodige input van UK Bass en enkele klassiekers. Zo vuurde hij tijdens het laatste kwartier de ultieme klassieker Domino van Oxia af op het publiek. Er werd gedanst alsof het de allerlaatste zomer was. Althans, de allerlaatste minuten van de zomer... Doei, zomer 2017, hello clubseizoen!

Foto's door NACHTSCHADUW