Dit was Woodblocks Festival in Brussel

Na een geslaagd debuut vorig jaar was het Brusselse Kiosk Radio vorig weekend terug met een nieuwe editie van hun festival, Woodblocks. Een driedaagse viering van de meest diverse muziek, met optredens door een selectie artiesten die de verschillende stijlen en subculturen vertegenwoordigt die de radio community sinds het begin heeft gevormd.

Vrijdag, de eerste dag van Woodblocks, werd gehost door het Belgische label STROOM. Een label vol experimentele releases die een festivaldag organiseerde met even rare, maar vaak verassende acts. Ons hoogtepunt? De kwellingen van Iceboy Violet. Ruwe emoties en bijna onverstaanbare schreeuwen op het ritme van distorted beats. 

Een liveshow dat meer aanvoelt als een performance dan een concert: Iceboy Violet mengt zich met het publiek, zoekt toenadering en met momenten letterlijk een schouder om op te wenen. Op zo’n moment stelt zich de vraag: waar stopt de performance en waar begint de echte pijn? Verwacht echter geen optreden dat op muzikaal vak equivalent is aan de studio-opnames die je op bv. Spotify vindt. Het feit dat de vocals amper verstaanbaar zijn kan soms teleurstellend, zeker als het muziek is waar je thuis graag naar luistert, maar het intense optreden maakt dat meer dan goed.

Het hoogtepunt van de tweede dag was voor ons één van de afsluiters, O Ghettão. Een live performance door drie sterren van het gerommeneerde Portugese label PRÍNCIPE: DJ Danifox, DJ Nigga Fox en DJ Firmeza. Ze speelden een mix van afro-deep-house en van gedaante verandere kuduro, met live vocals om het geheel nog opzwepender te maken. Het regende doorheen hun optreden pijpenstelen, maar dan kon het publiek niet tegenhouden. De stage bleef tot het bittere einde gevuld met tot op het vel doorweekte, maar door het dansen opgewarmde mensen.

Één van de bekendere namen hield de organisatie bij voor het allerlaatste slot: dubsteppionier Mala. Hij kreeg de eer om de derde en laatste festivaldag af te sluiten, eentje die gevuld was met optredens die meer aan de dub-kant aanleunden. Wie beter dan Mala om zo’n dag op een explosieve manier af te sluiten? Zijn optreden stelde zoals steeds niet teleur. 

Na hem afgelopen jaren meermaals aan het werk gezien te hebben, viel op dat zijn selectie een stuk eclectischer was dan gewoonlijk. Natuurlijk passeerden klassiekers als ‘Empire of Dirt’, ‘Topper Top’ en zijn eigen ‘Changes’ de revue, maar verassen deed hij bijvoorbeeld met enkele nummers van James Blake, waaronder ‘Life Round Here’ met Chance the Rapper. Openen deed hij met een dubstepversie van ‘Goosebumps’ van Travis Scott en afsluiten deed hij met de ever-so-wholesome ‘Is This Love’ van Bob Marley. Een prachtig moment waarbij Mala zelf on stage omringd werd door zijn kinderen en ook in het publiek iedereen elkaar eens goed vastpakte.