Op zondag 8 juli trekken we onze dansschoenen opnieuw aan. We zijn nog niet helemaal bekomen van het Paradise City Festival in Perk of we nemen al weer bus, trein en benenwagen om op Crossroads te geraken. De trein brengt ons in eerste instantie naar Brussel-Zuid, waarna we de bus nemen richting Anderlecht. In Anderlecht aangekomen, wandelen we nog een klein kwartiertje richting het idyllische Vijverpark. Ook dit jaar tekenen we weer present, na een eerste fijne editie.
We komen aan omstreeks kwart voor 3, schuiven even aan bij de bonnetjes en kiezen daarna resoluut voor een eerste frisse pint. Wanneer we stelden dat Paradise City intiem was, moeten we haast vertellen dat Crossroads sprookjesachtig is qua inkadering en decoratie. Een nieuw walhalla voor de alternatieve muziekliefhebber? Hoogstwaarschijnlijk.
Beginnen doen we bij Alfred Anders. De vader der Crevette Records verwelkomt ons met fijne plaatjes. Van disco tot soul en van house naar funk. Feest staat bij deze puike dj duidelijk centraal terwijl het publiek vlotjes binnenstroomt. Zoals het hoort voor een platenwinkelbaas, draait hij enkel maar met vinyl.
Erna gaan we een kijkje nemen bij een andere founding father; deze keer die van Kompass Klub. Massimo Mephisto probeert er alles aan te doen om het publiek aan het dansen te krijgen. Straight forward techno in de volle zon? Het heeft toch nog altijd iets magisch. Je voelt de duisternis terwijl de zon je het gevoel van een bezwete technotempel geeft. Ideaal dus!
Het enige wat hierna zo vervelend is, is de keuzestress die de organisatoren van Crossroads ons geven. We kiezen ervoor om overal een goede 20 minuten te blijven staan om toch zoveel mogelijk artiesten te kunnen zien.
We stappen richting Prashlesh. Het duo, dat bestaat uit Praslea en Raresh, geeft ons exact waarom we zijn afgezakt naar de Lessizmore-stage: geniale (Roemeense) house. Van die hele fijne melodietjes die je niet rap kan vergeten waaronder ook deze van hun Uruguayaanse collega Gabriel Marchisio. Lekker dansen onder de parachute van Lessizmore, kom maar lekker door!
Onze beentjes zijn opgewarmd en we gaan terug naar de Crevette Records stage. Daar maakt de Australiër Tornado Wallace zijn opwachting. De guitige man met de baard gooit met verschillende classics op vlak van disco en house. Zo draait hij zelfs onderstaande classic die zelfs een oudere Prince-fan kunnen bekoren.
Na een klein half op een tornado van house en disco, is het tijd voor het stevigere werk. We trekken opnieuw richting Kompass x Fuse-stage. Daar speelt de mysterieuze DJ Nobu. Het was nog maar zijn tweede optreden in België, maar wat een set! Experimentele techno met een knipoog naar minimal.
Plots is het tijd voor de headliners van de dag. Als eerste headliner kiezen we ervoor om nog even te blijven staan op de Kompass x Fuse-stage. Detroit-legende Jeff Mills komt op en wordt meteen op een groot applaus getrakteerd van het publiek. We proberen een foto te nemen van onze favoriete Amerikaan, maar wanneer we onze smartphone tevoorschijn halen horen we van de security dat hij een 'no photo policy' heeft... Dan maar een impressie van de fotograaf van dienst!
Afsluiten doen we bij onze favoriete Duitse rave-koningin Helena Hauff. Zij speelt tegelijk met Jeff Mills, maar iets heel anders dan straight forward techno. Een hele hoop experimentele dansplaten passeren de revue. Zowel oude rave als nieuwe dingen maken het publiek hongerig naar meer. Haar eigen werk mag natuurlijk niet ontbreken, met zelfs hier en daar onuitgebrachte platen en voorproevertjes. Het is niet voor niets dat ze begin augustus de mainstage van Dekmantel Festival mag afsluiten.
Tot volgend jaar, Crossroads, wij komen ongetwijfeld terug! Misschien een editie van 2 dagen? Wie zal het zeggen?
