Afgelopen zaterdag vond Extrema Noir plaats in een uitverkochte Labyrinth Club in Hasselt. De deuren gingen keurig om 23 uur 's avonds open en de laatste plaat werd rond acht uur 's morgens gedraaid. Wij kwamen, zagen talent, hoorden (ramharde) techno, placeerden een danske en zagen dat het goed was.
Abdulla Rashim was de eerste aan zet in de Red Bull Elektropedia room. Hij stond bovenaan onze 'must hear' lijst dus we waren paraat vanaf de eerste minuut. Abdulla begint rustig aan zijn set en bouwt langzaam op. Zijn stijl, zijn platenkeuze, het verraadt allemaal dat deze jonge Zweed puur talent is. Ritme en emotie vult de zaal en hij bespeelt ons met melodische techno. Eindelijk zagen we dit wonderkid aan het werk en het was het meer dan waard.
Tijd om eens op verkenning te gaan en die tweede kamer te ontdekken. De trap naar boven leidt ons die avond niet enkel naar de rokersruimte maar ook naar de Labyrinth Upper Balcony. Achter de decks staat Emanuel Satie op te warmen. Behalve de funky tunes, valt er ons nog iets anders op. Wat een zaal. Die mag Labyrinth wel eens vaker voor ons opengooien.
We dalen terug de trap af want Fabio Florido maakt zijn opwachting. En hij is niet alleen, hij heeft zijn PLAYdifferently model 1 meegenomen om ons te verwennen met de vetste deuntjes. We ontdekten Fabio al in maart toen hij samen met Richie Hawtin en Chris Liebing afzakte naar Labyrinth Club om PLAYdifferently voor te stellen. Als Fabio het roer overneemt van Abdulla Rashim, gaat hij eerst even verder op hetzelfde elan. Hij bouwt wel wat sneller op dan zijn voorganger en laat de techno door de boksen knallen. Yes, meer van dat!
Helaas. De euforie was niet blijvend. Noir verscheen achter de decks en kon ons jammer genoeg niet bekoren. Het publiek dacht er anders over want de sfeer bleef er dik inzitten. Eigenlijk moeten we zeggen dat de sfeer gedurende de hele avond absoluut top was. Ook toen Marcel Fengler op de bühne verscheen. Marcel gooide de ene dikke plaat na de andere op. Maar wat moet je ook als je weet dat je net voor Gary Beck geprogrammeerd staat, dan anticipeer je hierop.
En dan natuurlijk Gary Beck. Hem moeten we niet meer introduceren. Gary Beck staat garant aan loeiharde platen en dat was zaterdag niet anders. Zijn set was één grote brok energie. Hét hoogtepunt van de avond voor ons. Amelie Lens nam de decks over na Gary Beck, en eerlijk, er is niemand anders die dit zó had gekund. Amelie weet van aanpakken en kan het tempo van Gary Beck moeiteloos volgen. Een mooie afsluiter van de avond.
Enkele weken voor het event werd bekend gemaakt dat het feestje doorging in twee zalen in Labyrinth club, in plaats van in de grote Ethias Arena. Reden? Te weinig tickets verkocht om zo'n grote zaal te vullen. En eerlijk? Wij vonden dat niet eens erg. Eigenlijk een dikke pluim naar de organisatie toe. Want zeg nu zelf, toch liever een bomvolle keet dan in halfgevulde zalen te staan feesten. De organisatie heeft ons trouwens de hele avond wel verbaasd. Ze slaagden erin een totale festivalervaring te creëeren. Maar daar bleef het niet bij. In tegenstelling tot andere clubs was de temperatuur aangenaam, de chillruimte groot genoeg, moesten we niet lang aanschuiven voor ons drankje en ook de weg naar de wc's ging vlot. Er was wel een moment dat de rij meterslang was, maar dat losten ze meteen op door op het bovenverdiep een tweede plasgelegenheid te openen.
Foto's door: Simon Leloup
