#MAANDINMUZIEK: oktober 2024

Het debuutalbum van Hugo Trist, een Zwitserse artiest die muziek maakt die je het beste zou kunnen omschrijven als future garage/electronica. Zoals Burial, even melancholisch, maar dan met die donkere, atmosferische vibe ingewisseld voor een dromerige, soms euforische sfeer en teksten die worden gezongen door zichzelf of door zijn muzikale metgezel Nin Lil. Ons favoriete nummer? 'What A Day'!

De eerste compilatie van het Brusselse collectief Magma, naar eigen zeggen een 'muzikaal manifest van hun reis als collectief'. Via hun label werken ze samen met artiesten die nauw verbonden zijn met het collectief - zij die ze onderweg hebben ontmoet, via onze evenementen, gedeelde ervaringen en wederzijdse passie voor muziek.

De opkomende Griekse artieste ANNĒ is terug met haar nieuwste EP, Chicago 1980, een technoplaat van vier tracks die wordt uitgebracht op CROWD, het vooruitstrevende Berlijnse label van FJAAK. Bekend om haar diepgewortelde invloeden uit Detroit en jaren 90-00 techno, levert ANNĒ met deze nieuwe release een masterclass in stuwende, hypnotiserende beats en emotionele diepgang.

De allereerste 12" van het label Hardcore Energy is er eentje van niemand minder dan de legendarische combinatie Tim Reaper en Dwarde. Hun Early Nights EP is een lichte afwijking van hun gebruikelijke junglegeluid, met vier hardcore- en jungle technotracks.

'Fragments of Us' is het debuutalbum van de in Londen gevestigde DJ/producer Midland, beter bekend door zijn dansvloermegahit 'Final Credits'. Het album bestaat uit 13 tracks die reflecteren op queer helden en ervaringen door het aan het woord laten van stemmen van zowel activisten uit het AIDS-tijdperk als hedendaagse DJ's. Een eerbetoon aan het verleden, en tegelijkertijd een manier voor Midland om zijn persoonlijke reis van identiteit en culturele erfenis te documenteren.

De derde release van het jaar van Liquid Drop Groove is een verzameling tracks die gekoppeld zijn aan een feest. De compilatie begint met een meeslepende break-techno track van Artefakt, vol ambient-elementen, zwevende synths en een uitgebalanceerde opbouw. DJ MARIA voegt daarna een energieke groove toe, die zich ontvouwt in een vernieuwende mid-tempo beat. Tasoko’s downtempo track brengt vervolgens speelsheid en mysterie, met effecten die een gelaagde atmosfeer creëren. YUTA en O-MA sluiten af met een spontane, tweedelige track, waarin break-techno overvloeit naar een steady beat, een van de meest innovatieve stukken binnen LDG’s catalogus.

ALEA(s) is een audiovisueel collectief uit Brussel dat zich richt op thema’s als stress en onderdrukking, ieder op een eigen manier verbeeld in hun muziek. "Drift" voelt als een gedwongen vlucht vooruit, een schreeuw die de wereld in wordt geslingerd, terwijl "Drain" juist introspectieve angst oproept, die ongrijpbare gedachte die je achtervolgt en consumeert. Hoewel beide nummers een donkere sfeer ademen, trekken ze toch naar het licht van de dansvloer, alsof ze ons uitnodigen om onze zorgen weg te dansen en even los te laten.

Sure Thing gaat verder op zijn label-excursie naar het onopgeruimde, vage terrein met Fountain of Reason, een 12"-compilatie van caleidoscopische, tempospannende tracks die vierkant gericht zijn op de uithoeken van de dansvloer.

Caribou is terug met een nieuw volledig album Honey. Caribou is het alter ego van Dan Snaith, een Canadese singer-songwriter. Een toevallige ontmoeting met de Britse producer Four Tet was alles wat nodig was om de wereld kennis te laten maken met zijn prachtige muziek. Hij brak door met zijn album Up in Flames in2003 en zijn laatste album was Suddenly uit 2020. Nu vuurt hij twaalf dansbare tracks op de wereld!

Het Belgische Ruis. collectief presenteert met trots hun eerste VA genaamd 'First Blood'. De compilatie bevat 3 frisse opkomende artiesten die elk twee killer tracks afleveren die hun eigen stijl vertegenwoordigen. I Kill Screens verwent je met zijn dancefloorheavy breaky bass sound terwijl Thibs diep gaat met zijn donkere, bassy 140 cuts. Als klap op de vuurpijl brengt yAAri je twee klassieke Dubstep goodies die je spontaan terugvoeren naar het Digital Mystikz tijdperk.

DJ Mell G heeft een tweede verzamelalbum samengesteld voor JUICY GANG RECORDS met 10 tracks die de dieptes van bass en breaks verkennen. De compilatie neemt je mee door gelaagde synthesizer landschappen en vangt de veelzijdige, atmosferische kwaliteiten van electro en techno. Het combineert futuristische ritmes en texturen tot een dynamische, club-ready ervaring met behoud van zijn roots.

DJ JM, een langdurige affiliate van Nervous Horizon, brengt een nieuwe essentiële club EP uit genaamd 'Barrakuda'. Het is zijn derde release op het label en laat een zelfverzekerde en verfijnde rauwheid zien waar hij bekend om staat. De EP bevat een verzameling van energieke club tracks met speelse swagger en diverse drumstijlen. Het sluit af met een samenwerking met labelbaas TSVI op een techno track die de kenmerkende geluiden van beide artiesten bevat.

Het Mentoring Program van labeleigenaar Martyn begon in 2020 en is uitgegroeid tot een wereldwijde online en IRL gemeenschap van artiesten die middelen, ideeën en inspiratie delen. Naast een verzameling nieuwe muziek is Undercurrents ook een beschouwing van wat een platenlabel kan zijn in 2024. Of het nu een platform is voor het hergebruiken van oud materiaal, het bieden van daglicht voor nieuwe geluiden, artiesten of zelfs hele gemeenschappen, of het injecteren van nieuwe ideeën over authenticiteit en duurzaamheid in de stroming van de underground, in plaats van deel te nemen aan de onwinbare race om algoritme dominantie.

De eerste release van het gloednieuwe samenwerkingsproject tussen Teki Latex en Sylvere: SUBMECHANOPHOB1A. De single is geïnspireerd op de angst voor gigantische onderwaterstructuren en bevat techno-invloeden met sterke four-to-the-floor kicks. Het nummer 'Computer End Program' is een eerbetoon aan hun gedeelde muzikale inspiratie, het Berlijnse elektronische duo MMM. Op 'Permission To Speak Candidly' maken de producers gebruik van de slip-functie van de CDJ's, wat resulteert in een groovy technovortex met een slimme break.

Een nieuw, 7 nummers tellend album van het Brusselse trio Karmaten. Zoals steeds verkennen ze interessante blends van diverse breakbeatgenres als Jersey club, UK garage en baile funk.

De helende, verbindende kracht van muziek, dat neemt Sara Landry erg serieus. Haar debuutalbum Spiritual Driveby voelt dan ook aan als een brute, maar euforische hypnosetherapie aan 160 beats per minuut. In de intro devotion 396hz hoor je zelfs haar persoonlijke hypnotiseur aan het woord. Het album telt veel samenwerkingen. In tandem met de Lets-Britse LEGZDINA slaat ze op Pressure de muren in tussen hard techno en hiphop. In Heaven, met Alt8, komt Landry's popgevoel meer naar voren. Het klaterende ritme van Because They Want Our Seat zweept de boel op. Die vele invalshoeken doen de spanningsopbouw ten goede, meteen ook de kracht van dit album. O ja, en die track met de synthlegende Mike Dean. Vet.

Een nieuwe EP van Marching Machines, het dark discoproject van Belgen Dimitri Andreas en Yves Debouvry a.k.a. Spacid. Alfheim is een donkere reis vol synths en arpeggio's, uitgebracht op Roam Recordings en vergezeld van remixes door Younger Than Me en MUFTI.

De vijfde release van Fuse wordt verzorgd door de Brusselse producer Altinbas. Zijn EP 'Sustain' biedt een mix van meditatieve en harmonieuze techno, waarbij hij zijn stempel drukt bij elke track. Met invloeden uit Detroit en een knipoog naar Fuse's erfgoed en toekomst, weet Altinbas met zijn muziek zowel warmte als duisternis te omarmen en een verfijnde stijl te creëren die uniek is in de internationale scene. Geschreven, geproduceerd en gemasterd door Ahmet Altinbas himself.

Pearson Sound brengt een nieuwe EP uit op zijn label Hessle Audio genaamd 'Which Way Is Up'. De EP bevat 4 tracks met verschillende texturen en tempos, waarbij de soundsystem druk als basis dient. De eerste track 'Hornet' is geïnspireerd door zowel Miami in de jaren '80 als Londen in de jaren '10. 'Twister' is energieker met een scherpe lead en breakbeats die in tegengestelde richtingen trekken. 'Slingshot' doet denken aan de ervaringen bij Subdub in Leeds. De EP eindigt met het rustige 'Which Way Is Up', waarbij de arpeggio's elkaar dansend omcirkelen tot ze uitdoven.

Het album combineert zware emoties met lichte, humoristische tonen en biedt een intieme reis door emotionele landschappen en verrassende soundscapes. In een digitale tijd waarin alles mogelijk lijkt, verkent dit album juist de schoonheid in beperkingen en de samensmelting van natuurlijke willekeur en voorspelbare structuren. Geïnspireerd door artiesten als Alessandro Cortini en Erik Satie, nodigt Poging II uit tot vertraging en contemplatie.

Dit is het eerste volledige album van Vaague! Het is een muzikale reis die zijn omzwervingen sinds 2022 documenteert, voornamelijk live opgenomen in de studio met drums en live elektronica. Zijn idee is om de computer als een volwaardige muzikant te benaderen en daarmee te improviseren. Hij hoopt dat dit album jou net zo laat reizen als het hem heeft laten doen.

Lapsus begon in 2004 met een gasgenerator, een hi-fi set, een halfverlaten huis en 20 snel geprinte flyers. Twintig jaar later kijken ze terug op een emotionele achtbaan vol hoogtepunten en momenten van bijna opgeven. Het pad van een carrière in de muziek bleek allesbehalve gemakkelijk, maar vandaag vieren ze trots wat ze hebben opgebouwd met VINT, een compilatie van artiesten die hen onderweg inspireerden. Deze collectie onuitgebrachte muziek is hun muzikale fotoalbum en een dankbetuiging aan hun trouwe supporters.

"INDIFFERENT. Het woord geeft weer wat ik de afgelopen tijd vaak voelde. Niet zomaar een gevoel, maar een verlangen naar dingen die minder uitgesproken zijn. Er is een drang naar ofwel heel hard, stuwend, snel en agressief, ofwel het uiterst tegenovergestelde. Pakkende vocals met een popgevoel, heel directe en relateerbare melodieën, zachte grooves, pianoakkoorden. Hoe dan ook - het voelt alsof alles heel onderscheidend moet zijn - agressief of zacht - zolang het maar extreem is.

Dit is natuurlijk allemaal prima - maar het is nooit mijn aard of persoonlijkheid geweest. Er is een reden waarom ik het adjectief 'Recondite' koos als artiestennaam, omdat ik me kon identificeren met de betekenis ervan: verborgen, obscuur, niet voor de hand liggend. Het album verzet zich tegen deze tijdgeest en vertegenwoordigt stuwende techno met minimalistische melodische sferen, diepe, beklijvende vibes, gereserveerd maar toch sterk en besluitvaardig binnen zijn eigen taal, zwevend tussen melancholische wanhoop en hoop - muziek die precies tussen het harde en het zachte in leeft."

In zijn meest recente Volle Maan EP neemt Tijn Driessen afstand van akoestische en organische klanken. Hij neemt ons mee op een reis door de ruimte, terwijl hij met beide voeten op de grond blijft staan. Alle tracktitels verwijzen naar verschijnselen in de ruimte die vanaf de aarde zichtbaar zijn. Volle Maan is de dichtstbijzijnde metgezel van de aarde en ook een kracht die ons 's nachts wakker kan houden. De speelse, gesyncopeerde synth wekt een zekere rusteloosheid op, terwijl de heldere percussie de donkere ondertoon tegenspreekt, net zoals een heldere volle maan in de nacht.