Het was zo'n zondag waar het weer wisselvallig was maar de beats straalden. Het weer kon ons niet veel schelen en dat dacht Labyrinth er ook van want als het iets geregend heeft die zondagnamiddag dan is het wel harde, lekkere, rauwe techno. Onze lievelingszondag. Die lievelingszondag hoste Amelie Lens haar eigen Exhale. Zij nodigde Phil Monday en Alex Niggeman uit en dit uitzonderlijke trio zorgde voor veel vonken.
Toen we de gronden van Versuz betreden, want ja daar is Labyrinth Open, stond Phil Monday op te warmen. Er was nog niet zo veel volk maar deze jongen toonde zich toch van zijn beste kant. Nog niet de harde technoplaten waar we voor kwamen maar wel de ideale deuntjes om ons warm te krijgen.
De volgende aan zet, vers uit Berlijn, is Alex Niggeman. We moeten eerlijk toegeven dat we deze jongeman nog nooit aan het werk gezien hebben. Maar ho ho, na zijn set van zondag staat Alex zéker op onze radar. De bpm gingen een versnelling hoger, alsook onze hartslag en onze dansbenen. En zo dacht iedereen erover. Toen Alex op de bühne stond, begon het volk aardig toe te stromen. Tijd om een plekje op de dansvloer te veroveren.
We weten dat we Amelie Lens altijd in de hemel prijzen. En deze zondag liet ze ons toch nog maar eens zien waarom. We kunnen met geen slecht woord over haar reppen. Als het dan nog kon, ging ons Amelie nog een versnelling hoger: rauw - puur - hard - heerlijk- om het met enkele woorden te beschrijven. De dansvloer was echt vol en iedereen ging helemaal los alsof het de laatste zondag was die ze ooit zouden meemaken. Een zondag waar geen einde aan mocht komen. Ook Amelie zelf haalde haar beste dansmoves boven met die eeuwige glimlach op haar gezicht. Eerst zien en dan geloven. Oké dan, hier één van de tracks die Amelie zondag op ons losliet:
