In gesprek met Francesca Heart

Francesca Heart, het muziekproject van Italiaanse kunstenares Francesca Mariano, combineert choreografie, mythe en natuur in een proces van ontdekking en transformatie. Geïnspireerd door postmoderne dans en Mediterrane archeologie met een sci-fi-twist, verkent ze verbeelding en avontuur. 

Haar artistieke reis omarmt water gerelateerd feminisme en verkent de verbanden tussen akoestische mythologie en landschapsdans. Ze benadert muziek met nieuwsgierigheid om de bron van verbeelding te laten vloeien, waarbij ze vaak de archeologie van het Middellandse Zeegebied verkent door een sciencefictionblik, om avontuurlijke reizen op te graven en op te roepen. 

Tijdens het Fifty Lab Music Festival hadden we de kans om in gesprek te gaan met deze inspirerende artieste voor ze het podium op moest. 

Dag Francesca, kan je ons wat meer vertellen over je artiestennaam Francesca Heart? 

Ik ben Francesca Mariano, maar voor mijn muziekproject gebruik ik de naam Francesca Heart. Omdat het een fantasierijk project is, wilde ik mijn volledige naam er niet aan koppelen.

Hoe zou jij je muziek beschrijven? 

Mijn muziek is een verkenning van de mediterrane mythologie rond water. Het grijpt terug op het erfgoed, de geschiedenis en de herinneringen die komen uit mijn afkomst uit Zuid-Italië. Tegelijkertijd is het sterk geworteld in computermuziek, en mijn aanpak draait vooral om plezier hebben. Ik ontdek voortdurend nieuwe mogelijkheden binnen de digitale verbeelding.

Waar haal jij je inspiratie uit? 

Ik laat me sterk inspireren door filmsoundtracks, maar ook door muziek uit tekenfilms en videogames. Dit project is een mengeling van een oude, belichaamde wereld en een speelse, vrouwelijke wereld.

Hoe werd je aangetrokken tot deze thema's? 

Wat mij aantrok tot deze thema’s is mijn persoonlijke zoektocht naar meer verbinding met het land in de moderne wereld. We raken steeds verder verwijderd van de natuur en haar krachten. 

Ik voel vaak een verlangen naar iets waarvan ik niet zeker weet of ik het ooit volledig bereik. Maar dat verlangen brengt me ertoe veel te reizen. Deze zoektocht brengt me naar natuurgebieden, maar ook naar heilige architecturen of plekken van aanbidding, vooral die met een band met het oude Griekse en Romeinse erfgoed van mijn thuisland Italië.

Waar komt de futuristische touch uit voort? 

De futuristische touch in mijn werk komt voort uit het gebruik van de middelen die vandaag beschikbaar zijn. Als self-supporting muzikant heb ik niet altijd budget voor grote apparatuur. Ik reis meestal met mijn laptop, een klein keyboard en een paar apps op mijn telefoon waarmee ik speel, bijvoorbeeld in de trein. 

Ik neem dingen op die ik later vertaal naar mijn computer. Deze thema’s blijven altijd aanwezig in mijn werk en weerspiegelen mijn zoektocht naar meer verbinding met mezelf en de wereld om me heen.

Iets waar ik langzaam mee experimenteer, is het geluid van een prehistorische hoorn. Dit instrument komt uit de prehistorie, en de hoorn die ik heb, werd drie jaar geleden aan mij gegeven. Het werd gevonden in Sicilië en door een ambachtsman bewerkt tot een hoorn. 

Voor mij draait de connectie met dit instrument om het gebruik ervan als een soort roep: een roep naar het verleden, de zee en mijn voorouders.

Een soort van verbinding maken met ....

Ik wil niet altijd precies weten waar het geluid heen gaat, maar ik stel me voor dat iets het hoort, voorbij de plek waar ik speel. Net als een sonar bij walvissen: ergens wordt het gehoord. De intentie is om verbinding te maken met de zee en een medium te zijn voor iets dat geen stem of taal heeft, maar meer abstract is en een gevoel van verbondenheid oproept. Met de show hoop ik een gevoel van connectie en een vleugje magie over te brengen.