Onheilspellende wolken en weerberichten: het zag ernaar uit dat de weergoden niet mals gingen zijn voor de eerste dag van Horst Arts & Music Festival. Voorzien van een regenjas en een stevig paar dansbenen trokken wij toch met veel zin naar het adembenemende Kasteel van Horst voor een stevig avondje dansen.
Het was aan Le Motel om de avond in gang te trekken. De Brusselaar draaide op de Podium Pile Pavilion, de stage die de voorbije jaren terug te vinden was op de binnenkoer van het kasteel. Die binnenkoer was helaas aan renovatie toe, waardoor Horst dit jaar een nieuwe inrichting voor het podium moest bedenken. Als we de binnenkoer niet meer mogen gebruiken, creëren we gewoon zelf een binnenkoer: de door bakstenen ommuurde Podium Pile Pavilion. De Brusselse producer bracht al direct de nodige bassen mee om de stevigheid van de constructie te testen. De regen bleef weg en druppelsgewijs stroomde het volk toe om Le Motel aan het werk te zien. Zijn complexe beats kregen het publiek lichtjes aan het waggelen, maar het echte danswerk werd duidelijk bij de meesten nog gespaard tot later op de avond.
Een idyllische wandeling langs het water bracht ons bij de kasteelvormige Newcastle-stage, waar Jayda G met funk, house en disco de regenwolken wist te verdrijven. Eindigen met Keep The Fire Burning van Gwen McCrae en Teardrops van Womack & Womack? Jayda G weet hoe ze een feest op gang moet trekken.
Jayda G gaf het opgewarmde publiek door aan Baba Stiltz. De Zweedse dj/producer serveerde ons gedurende anderhalf uur de crème de la crème van de house voor. Stiltz had zware concurrentie met Lefto die tegelijk op de andere stage draaide, maar wist genoeg volk aan te trekken om de Newcastle te vullen zodat iedereen nog nét uitbundig genoeg kon dansen.
Iets minder plaats bij de immens populaire San Soda, die de Newcastle-stage volledig deed ontploffen. De Belgische house-dj bracht een set vol onbekende disco-, funk- en housetracks waar niemand op kon blijven stilstaan. De compagnon van Red D wist de energie tot ongekende hoogte te brengen met onder andere een house-edit van Curtis Mayfields Move on Up. Een selector om u tegen te zeggen, die San Soda.
Tijd om nog eens richting de Podium Pile Pavilion te trekken, want daar begon Tako Reyenga aan zijn set. Een iets rustiger publiek, maar voor de rest moest de set van de Red Light Recordsbaas zeker en vast niet onderdoen voor San Soda. Tako nam ons mee op een trip door de eighties en gaf een les in funk, disco en soul voor gevorderden. Een leuke ontdekking uit zijn set was Time To Move van Carmen, bekend van de sample in Nero's Must Be The Feeling.
De drumcomputer op volle toeren, want Shanti Celeste was ondertussen bezig aan haar b2b-set met Funkineven op de Newcastle-stage. Wat startte als een set vol minimalistische, zeer repetitieve house evolueerde naar stevige techno. De set vormde een goede brug tussen de disco en house van San Soda en het stevigere werk van Helena Hauff. Zij bracht een nieuwe wending op het einde van de avond en gooide met pure rave-muziek. We waanden ons in een typisch Duits-Britse warehouse, maar het was vrij duidelijk dat het publiek hier niet helemaal klaar voor was. Wij hopen althans dat er meer van deze 'old school' raves kunnen plaatsvinden op een festival.
