Extrema Outdoor Belgium 2018: een festival dat stilaan uitgroeit tot de top in Europa

Veel klassieke headliners, meer livemuziek, meer lokaal talent: de Extrema Outdoor-affiches worden met het jaar volwassener. Gedurende het hele weekend spelen er zo’n 120 artiesten op 8 verschillende podia. Naast publiekstrekkers als Amelie Lens, Len Faki, Adam Beyer en Dax J vind je ook veel plaatselijke smaakmakers op de poster, zoals technodon Klaps, Kompass-opperhoofd Massimo Mephisto en Cellini uit de Floorfiller-stal. Voor de 8ste maal op rij ging het festival door aan De Plas in Houthalen-Helchteren. Dit jaar waren er rond de 60.000 bezoekers. Een absoluut record.

Vrijdag dansdag

Net als vorig jaar draait het Extrema Outdoor-programma om avontuurlijke dansmuziek, met house en techno als belangrijkste pijlers. Naar goede gewoonte zijn er op vrijdag maar een paar stages geopend en worden deze opgevuld door vooral lokaal talent. Zo heeft Floorfiller er een stage, maar ook het Amsterdamse Red Light District, Decafeina, Vice City en Feestgedruis.

Wij hoorden een puike prestatie van Cellini, dé wonderboy in wording hier in België. Deze zomer tekent hij present op Pukkelpop, Dour én Balaton en ook zijn Cycle Four-avonden in de Fuse zijn niet zonder slag of stoot voorbijgegaan. Ook Klaps is op vrijdagavond een van de overtuigende publiekstrekkers tijdens Extrema. De energieke techno zorgt voor een afgeladen stage en een ongeremde sfeer.

 

Zaterdag beukdag

De collectieve kater van de openingsdag wordt al net zo gemeenschappelijk weggespoeld: de set van Milo Spykers heeft een helende werking. De nieuwe poulain van Amelie Lens voelde haarfijn aan wat er op dat tijdstip - festivaldag nummer twee - en in deze omgeving werd gevraagd. Even wat Aperolletjes bijtanken aan de andere kant van de festivalweide en terug richting Exhale stage, waar Farrago ratelende kickdrums afvuurde op de constant afgeladen zandvlakte. Later in de avond zet Ostgut Ton-artiest Kobosil nog veel grover geschut in. Zo draaide hij op Lenske's stage ook zijn pas gereleasede track op LENSKE001: Risin in de Kobosil Apathy remix.

 

Bij stagehost Amelie Lens was de menigte niet meer te houden, wat dacht je ook. Ze wordt overal ter wereld geprezen en daar zijn wij Belgen maar al te fier op. Mannen dragen vrouwen in hun nek, alle armen gaan de lucht in en pintjes worden uitbundig gemorst door het harde beuken. Lens sluit af met (hoe kan het ook anders) haar track in samenwerking met Farrago Jealousy.

 

Vooral op zaterdag wordt duidelijk dat het driedaags programma heel wat weg heeft van een marathon dj-set met een opbouw, een stijgende lijn in volume en bpm, pieken en dalen, om de dag met een keiharde knal in de vorm van een compromisloze dj-set van Dax J. Drie kwartier in zijn set is Amelie nog altijd guitig foto's met fans aan het nemen terwijl Dax het hele publiek uit zijn hand laat eten. Ten slotte treedt Figure-opperhoofd Len Faki nog aan. En of hij er zin in had. Hij bespeelde het publiek met zijn beats en moves en iedereen genoot tot en met de laatste seconde. Set van de dag? Kobosil for president.

Zondag housedag

Op zondag vierden we een groot disco- en housefeest, dankzij de geniale boekingen van We Play House Recordings. Extrema Outdoor leek meer op een stevig dagje Dekmantel met namen als Palms Trax, Peggy Gou, Baris K, het olijke duo Antal & Hunee en Moodymann. Beginnen deden we bij de Turkse minimal/house-artiest Baris K. Hij speelde een fijn setje, de toon werd meteen gezet voor de rest van de dag in de Eristoff-tent.

Het was tijd om voor een van de eerste keren de Berlijns-Koreaanse Peggy Gou in België aan het werk te zien. Het werd een set om nooit te vergeten. Tijdens de broeierige cocktail van house, een streepje techno en vooral disco stroomde het publiek binnen.

Na Peggy Gou was het tijd voor meer house en disco met Palms Trax, die goed genoeg weet hoe hij een festivalpubliek moet bespelen. Met eigen producties en de nodige portie disco zweepte hij het publiek op. Hoewel we eerst verwonderd waren dat deze namen niet outdoor werden geprogrammeerd, waren we blij dat er tijdens de (enige) onweersbui een dak boven ons hoofd was. Zo konden we ongestoord verder dansen, op onder andere het geniale Honey Lemongina van Palms Trax.

 

Na de geniale Duitse dj was het tijd voor het fantastische duo Antal & Hunee. Als je fan bent van Dekmantel weet je vast wel wat er daar te gebeuren stond. Ongelimiteerde disco en house passeerden de revue, waaronder een plaatje waar we naarstig naar op zoek waren na Extrema Outdoor 2018. Lekker nostalgisch worden in een discojasje, kan het nog beter?

 

Afsluiten deden we bij de levende legende Moodymann. Hij bracht, net zoals vorig jaar, een atypisch Extrema-setje. Tijdens zijn set passeerde zelfs wat drum 'n bass en The Beatles. Yeah, right. De laatste 20 minuten van zijn set waren ideaal als cooldown na een hevig weekendje Extrema Outdoor. 'You can listen to techno all over the festival, let me play these old school records for y'all'. Waarna hij oude platen oplegde van J. Dilla tot Pete Rock. Volgend jaar een hiphop stage op Extrema Outdoor? Wie zal het zeggen...

 

Dat Extrema Outdoor en het weer een matig samenwerkingsverband hebben blijkt wel vaker, al waren dit jaar de weergoden hen wel goedgezind. Sinds de editie van 2014 was het geleden dat het festival nog eens met de zon overgoten werd - op die onweersbui van zondag in de vooravond na.

Op de maandag na het festival beseffen we hoe bijzonder dit weekend was. Mensen willen een evenement beleven dat hen iets bijbrengt, waar je echt als een ander mens van terugkomt. Het is nu zaterdag - 1 week na de Extrema-gekte - en we zitten nog steeds met dat gevoel.