Paradise City Festival dag 2: een schot in de roos

Op zaterdag zijn de drie stages open voor het grote publiek, de Live en Love stage aangevuld met een stage gehost door Play Label Records. Met een kleine kater van vrijdag kruipen we uit onze tent en we nemen nog een snel een douche voordat we verder gaan feesten op het festivalterrein.

We beginnen onze dag rond 13 uur op de Love Stage. Daar staat een talent van eigen bodem ons op te wachten. Zijn naam is Mickey -nee, het is geen Disney-muis- en hij speelde onder andere al op het Dour Festival en in verscheidene clubs waaronder Fuse. Hij zet dan ook de toon verder van het hardere house- en technowerk van de vrijdagse set van Fuse-resident Pierre. Hij speelt er een set om de wei op de juiste temperatuur te krijgen. De zon lacht ons toe en we merken dat deze dag een pak drukker zal worden dan gisteren.

Na onze passage bij Mickey eten we een Dutch Weedburger, een hamburger met als basisingrediënt zeewier. Een compleet groene burger, hoe kan het ook anders op dit ecologische en uitsluitend vegetarische festival. Nog snel een drankje nemen en op naar de Live Stage.

Daar staat de Berlijnse virtuoos Jan Blomqvist op het programma. Qua live performance kan hij zeker tot de absolute hoogtepunten van deze editie van Paradise City gerekend worden. De eerste act van zaterdag die de stage volledig laat vollopen. Het bewijs hoe geniaal deze man en zijn prestatie zijn. Speciaal voor Paradise City maakte hij op voorhand al een fenomenale podcast, je kan hem hier beluisteren.

We pikken nog een klein kwartiertje mee van XXXY, die het publiek kan bekoren met een ietwat specialere sound, een mix tussen garage en house die perfect bij dit soort pure muzikale gelegenheden past. Een naam die we niet vaak zien passeren in ons Belgenland, maar van ons zeker en vast mag terugkomen.

Omdat we al een keuzeprobleem hebben trekken we naar de Play Label stage waar ook DkA een liveset voor ons speelt. De Brusselse man -met de moustache- krijgt het publiek met zich mee en bouwt een feestje om u tegen te zeggen.

Omstreeks 20 uur kiezen we ervoor om naar Acid Pauli te gaan kijken. Hij deelde al de decks met onder andere Adam Beyer en Solomun. Al bij al zijn we niet helemaal overtuigd van zijn set en hadden we misschien wat harder werk verwacht van hem. De stage stond in elk geval goed vol, wat niet abnormaal is als je weet dat de zaterdag tot op het laatste ticket uitverkocht is.

De meest intieme set krijgen van het Oostenrijkse duo HVOB. Anna Müller en Paul Wallner spelen een set die ons her en der doet denken aan een mix van Nicolas Jaar, Jamie XX en Tale Of Us. Dat dit wel eens de next big thing kan zijn, is voor ons nu al een zekerheid. Op een experimentelere manier raken ze gevoelige snaren bij het publiek.

We blijven op de Live Stage plakken en pikken een luchtiger optreden mee van Moscoman. Dat disco terug is van weg geweest wisten we al maar dat het op zo een funky, leuke manier live gebracht kon worden hadden we nog niet vaak gezien. Moscoman speelt -met zijn gitaar in de hand- het paradijs helemaal plat. Mensen rondom gaan als gekken tekeer en ook wij voelen dat dit festival nu al eentje is om niet snel te vergeten.

Waar wij persoonlijk het meest naar uitkeken van de line-up op zaterdag is een van onze favoriete minimal-artiesten: Gabriel Ananda. Met geniale producties zoals The Space Between Us -samen met Dominik Eulberg- kennen wij zijn kunnen al. En hoe hij het doet is echt ongezien. Van verfijnde minimal tot het iets stevigere danswerk, mijnheer Ananda heeft het gewoon allemaal.

Afsluiten van de paradijselijke zaterdag doen we bij een Fransman, niet zomaar een. Agoria! Want hier hebben we echt naar uitgekeken. Het is voor ons van Dour 2012 -ja, die gekke 6 uur durende set- geleden dat we hem nog eens hadden gezien. En ons lange wachten loont, Agoria speelt alles en iedereen gewoon naar huis, letterlijk een figuurlijk dan.

Tot morgen, Paradise City Festival!

© Foto door Fille Roelants Photography