#INTERVIEW: Tom Hades

België barst van het technotalent. Door de jaren heen hebben enkele van deze talenten hun stempel gedrukt op de scene. Eén daarvan is Tom Hades. Hij tourt de hele wereld rond om ravers in alle uithoeken te laten genieten van zijn techno. Een gepassioneerde dj die houdt van proper techno en boom boom time, al meer dan 20 jaar lang. Wij vroegen hem naar zijn evolutie, zijn alias, zijn Boiler Car Sessions én (on)bekend talent.

What Happens - Je hebt al aardig wat jaren op de teller in de techno scene. Hoe ben jij geëvolueerd als dj van vroeger tot nu?

Tom Hades - In mijn beginjaren draaide ik altijd een dj-set op events. Maar ik ben iemand die van nature uit snel verveeld is. Ik vond dj-sets na een tijd echt boring. Daarom heb ik na een tijdje de switch gemaakt naar livesets. Dat heb ik toch zo’n 8-9 jaar gedaan. Ik vond dat altijd leuk om met die hardware ter plekke iets te maken. Zo zijn er ook veel producties ontstaan, dan heb je iets authentiek.

Mijn grootste evolutie was daarna: terug van live naar dj. Je kunt het een beetje vergelijken met Paul Ritch, hij deed dat ook maar hij begint ook weer meer en meer dj-sets te draaien.

WH - Je zit al meer dan 20 jaar in ’t vak. Ook de techno scene is geëvolueerd. Wat vind je van die evolutie van hardware naar software?

TH - Ik kom echt uit een periode dat er 0,0 software bestond. Daarom ben ik ook zo gepassioneerd door hardware. Tegenwoordig kunnen dj’s gewoon met een muis iets tekenen in software maar ik vind dat heel artificieel. Dat is toch niet hetzelfde. Instrumenten klinken altijd anders, dat is gewoon zo. Dat vind ik er echt leuk aan.

Als je met software werkt, dan maak je templates.  Als je bijvoorbeeld een goede kick hebt gevonden, dan ga je altijd dezelfde gebruiken.  Je hoort dit in veel producties tegenwoordig. Begrijp me niet verkeerd, dat is niet per se erg. Dat kan ook een signature zijn. Maar voor mezelf vind ik dat niet uitdagend genoeg.

“Ik begin altijd van nul, met een leeg blad, voor mij geen templates. “

Via software krijgen meer en meer dj’s de kans om hun ding te doen. Dat vind ik wel goed. Maar ik vind het jammer dat ze niet gebruiken wat ze allemaal zouden kunnen gebruiken. Sommige producties die ik hoor zijn eerder uit ‘gemak’ gemaakt. Ze steken snel iets in elkaar, nemen wat samples en ze hebben een nummer. Maar waar is je eigenheid dan?

WH - We zien dat techno harder en harder begint te gaan, de BPM’s schieten de hoogte in. Denk je dat we op een hoogtepunt zijn gekomen en dat de hype weer gaat liggen?

TH - Die harde techno van het moment is volgens mij maar tijdelijk.  Tegenwoordig kan het niet hard, modulair of lineair genoeg zijn. Het is zo’n hype aan het worden dat ik denk dat het ook weer heel snel gaat afsterven. Ik geef het niet tot het einde van het jaar. Maar techno als genre, dat blijft.

Nu draait het om de ‘dikke namen’. Elke club wil uitpakken met zo veel mogelijk headliners. Terwijl dat vroeger één of twee headliners waren en voor de rest nieuwbakken talent.

WH - Maar het lijkt tegenwoordig alsof je geen zaal meer kunt vullen met onbekend talent…

TH - Ja precies. Als je alleen maar gaat feesten omdat er dikke namen op de affiche staan, dan betaal je hier voor.  Dikke namen kosten geld. Maar de mensen die zagen over die dure inkom, die voeden langs de andere kant het hele systeem. Je kunt gerust naar kleinere events gaan, weinig betalen en nieuw talent ontdekken. Op Beatport zie je dezelfde trend terug. Iedereen zit er maar te klagen dat de techno top 100 geen techno is, maar ze draaien het wel allemaal. Ze voeden het systeem.

WH - Tom Hades is je alter ego, hoe ben je bij deze artiestennaam gekomen?

TH - Dat is eigenlijk een heel speciaal verhaal (lacht). Ik zat vroeger samen met Steve Redhead in de klas, wij maakten in die tijd allebei al wat muziek. Steve kende Marco Bailey en vroeg aan mij of ik niet eens zin had om samen met Marco wat muziek te maken. Marco kwam toen op een dag naar mijn thuis en dat samen jammen, dat ging echt heel vlot. Op een paar uur tijd staken we wat tracks ineen. Marco trok de dag erna naar Gent naar Music Man om onze tracks voor te stellen. En ineens kreeg ik telefoon… Marco.

Het was binnen en we werden getekend, we moesten onze artiestennaam doorgeven. Maar hier had ik nog nooit over nagedacht (lacht).  Ik zei “Marco, geef me even tijd, dan denk ik erover na”. “Over tien minuten bel ik je terug”, was zijn antwoord. Ja toen ging ik achter mijn computer zitten, pakte Yahoo erbij en typte ‘underground’ in. In de zoekresultaten kwam ik Hades tegen, God van de onderwereld. Tja, dat vond ik wel passen. Maar dan nog een voornaam… Ik zocht naar een voornaam die je in eender welke taal kan uitspreken en ik kwam uit bij Tom. Nog geen 10 minuten later hing Marco weer aan de lijn en zo geschiedde Tom Hades.

WH - Wat was de eerste plaat die je gekocht hebt?

TH - Sowieso een plaat van USA Import. (graaft  in zijn geheugen) Ik denk iets van Emannuel Top ofzo, Acid Phase.

WH - Naar wie kijk je vandaag op?

TH - Tgoh, vandaag kijk ik op naar iemand zoals Sven Väth. Is zijn mix-stijl fantastisch? Nee. Maar hij kan wel sets brengen waarin je iets nieuw hoort. Op grote events draait hij misschien wel eens hetzelfde. Maar ik was eens naar Ibiza geweest en hij draaide daar op een afterparty op het strand en daar hoor je muziek, die je nog nooit gehoord hebt. Dat heeft me muzikaal ook wel beïnvloed. Ga ik spelen wat zij spelen? Nee. Maar ik ga daardoor wel eens wat vaker out of the box denken.

"Maar ook Gary Beck is voor mij één van de betere van het moment. Die gast heeft echt een goed doel voor ogen en hij blijft eigen aan zijn stijl."

Als je Gary Beck boekt, of als er een productie van hem uitkomt, dan weet je wat je moet verwachten. Of ze hem nu in het begin van de avond laten draaien, in het midden of laten afsluiten, hij gaat er altijd volledig voor. Dan doe je echt je passie en daar heb ik respect voor.

WH - Er loopt nog heel wat onbekend talent rond. Wie denk jij dat gaat verrassen de komende jaren?

TH - George Adi, een Griek. Waarschijnlijk nog heel onbekend maar ik heb hem nu een kans gegeven op mijn label Rhythm Inverted. Hij brengt techno zoals we dat op Drumcode terughoren – met melodie - maar dan net iets harder. Die jongen maakt fantastische producties en je hoort gewoon dat hij uren bezig is op zoek naar perfectie. Je moet jong talent de kans geven om hen naar buiten toe te profileren. Dit lukt niet bij iedereen. Ze moeten ook in de scene zitten voor de juiste reden: omdat het hun passie is.

WH - Rhythm Converted is je label, maar we hoorden je net ook bezig over Rhythm Inverted, is dat een label dat je recent hebt opgestart?

TH - Ik ben er eigenlijk al een tijdje mee bezig maar laat me beginnen bij het begin. Heel vroeger heb ik samen met Marco Bailey Rhythm Convert opgericht. Dit was een label voor beginnende dj’s die nergens de kans kregen om te releasen. We brachten de releases in die tijd enkel uit op vinyl. Maar na een tijdje begon vinyl het moeilijk te krijgen. We zijn toen een tijdje van distributie naar distributie moeten gaan omdat ze allemaal failliet gingen. Intussen moesten wij nog de royalties van onze artiesten uitbetalen wat dus grotendeels uit eigen zak gebeurde.

Dan zijn we er een jaar of twee, drie mee gestopt. Vervolgens ben ik terug met het label gestart maar dan onder de naam Rhythm Converted. Nog altijd met hetzelfde doel: onontgonnen talent een kans geven. Er zijn veel mooie artiesten de revue gepasseerd bij Rhythm Converted: Ben Sims, dj Rush, Enrico Sangiuliano, Marco Bailey, Steve Redhead, Audio Injection, Brian Sanhaji, Joey Beltram,… Nu ben ik al een tijdje gestopt met Rhythm Converted, het label was te breed geworden. Nu breng ik er enkel nog producties van mezelf op uit. Waar ik wel mee begonnen ben is dan… Rhythm Inverted. Op Rhythm Inverted releasen enkel artiesten waar ik 200% in geloof, zoals George Adi.

WH - Wat vind je het beste nummer dat ooit gereleased werd op Rhythm Converted?

TH - Steve Slight – Triton in de Egbert remix. Van die remix viel ik echt pal achterover. Ik had Steve Slight getekend op mijn label en ik had bij één van zijn tracks het gevoel dat het wel een Egbert-mix zou kunnen verdragen. Als je deze melodieuze techno track draait in een set, ben ik ervan overtuigd dat ze je achteraf komen vragen welk nummer het was.

WH - Vertel eens iets over… je Boiler Car Sessions?

TH - In de Boiler Car Sessions deed ik een Facebook livestream vanuit mijn auto waarin ik mijn nieuwe producties door de auto knalde. Vaak waren ze nog geen dag oud .Eigenlijk is het begonnen als een grap. Er was een promotor in Zwitserland  die ergens moest spelen op een party en hij vroeg aan mij of ik geen nieuwe producties had. Ik zat op dat moment in de auto en ik zei van ja, ik ben eigenlijk net aan het luisteren naar dingen. En toen heb ik mijn eerste Facebook livestream gedaan vanuit de auto. Ik kreeg daar best veel reactie op en meer en meer mensen begonnen er achter te vragen. Dus dan ben ik dat blijven herhalen.

Maar ik ben er mee moeten stoppen (lacht), het heeft me geld gekost. De politie heeft de filmpjes op mijn Facebook gevonden en op een dag kreeg ik een proces verbaal in de bus. Een paar dagen later stonden ze aan mijn deur…

WH - Je hebt de hele wereld al rond gereisd met je platentas. Wie vind je het leukste publiek om voor te spelen?

TH - Dat is heel simpel, voor mij blijft dat Japan. De eerste keer dat ik daar ging draaien was in de Liquid Room. Je kunt dat een beetje vergelijken met de AB in Brussel met als verschil dat die club in een appartementsgebouw is, op de 14e verdieping waar boven, onder en naast de club mensen wonen. Zoiets is hier niet denkbaar. Dat publiek is ongelofelijk. Ze gaan allemaal samen op stap, allemaal hé. Die blijven van de eerste minuut tot de laatste minuut. Plus ze gaan volledig uit hun dak terwijl ze toch gedisciplineerd zijn. Als je het publiek in kijkt terwijl je aan het draaien bent, staan ze precies in rijen voor je te dansen (lacht).

WH - En wat is de vetste club waar je ooit gedraaid hebt?

TH - Space in Miami. Oké het was een commerciële club maar het was gewoon écht een chique club, punt.  Als artiest is dat een geweldige club om in te spelen, alles is gewoon tot in de puntjes geregeld. Of het een club is waar ik altijd zou willen draaien? Nee. Ik zou dan liever draaien in een vuil, donker kot, dat ligt me meer. Dat past ook beter bij mijn muziek.

WH - Zitten er nog feestjes of festivals aan te komen waar je echt naar uitkijkt?

TH - Ja, ik ga voor de eerste keer naar China. Ik moet op de Chinese Muur op een festival gaan spelen: Behind the great wall. Daar kijk ik wel écht naar uit.

Benieuwd naar nieuw werk van Tom Hades? Beluister hier de preview van zijn laatste nieuwe remix voor Tahko: